09 Nisan Pazar İncili: Yuhanna 20, 1-9

By carlo miglietta On Nisan 9, 2023

Yuhanna 20, 1-9: Boş Mezar

20 Haftanın ilk günü erkenden, hava daha karanlıkken, Mecdelli Meryem mezara gitti ve girişteki taşın kaldırılmış olduğunu gördü. 2 Koşarak Simun Petrus'a ve İsa'nın sevdiği diğer öğrenciye geldi ve, "Rab'bi mezardan çıkardılar, nereye koyduklarını da bilmiyoruz!" dedi.

3 Böylece Petrus'la diğer öğrenci mezara doğru yola çıktılar. 4 İkisi de koşuyordu, ama öteki öğrenci Petrus'u geride bırakarak mezara önce ulaştı. 5 Eğilip oradaki keten şeritlere baktı, ama içeri girmedi. 6 Sonra Simun Petrus onun arkasından geldi ve doğruca mezara girdi. Orada duran keten şeritleri, 7 İsa'nın başına sarılı olan kumaşı gördü. Kumaş hala ketenden ayrı, yerinde duruyordu. 8 Sonunda mezara ilk ulaşan diğer öğrenci de içeri girdi. Gördü ve inandı. 9 (İsa'nın ölümden dirilmesi gerektiğini hâlâ Kutsal Yazılardan anlamadılar.)

Misericordie'nin Sevgili Kız ve Erkek Kardeşleri, ben Carlo Miglietta, doktor, İncil bilgini, meslekten olmayan, koca, baba ve büyükbabayım (www.buonabibbiaatutti.it).

Bugün sizinle İncil temasına özel olarak atıfta bulunarak, kısa bir meditasyon paylaşıyorum. merhamet.

BOŞ MEZARIN KEŞFİ VE MAGDALA'LI MARY'NİN GÖRÜNÜŞÜ: YUHANNA 20,1-9

Yapı: heterojen malzemenin uyumlaştırılması:

a) mezara gittikten sonra onu boş bulan birkaç kadının öyküsü (Mt 28:1-8; Markos 16:1-8; Luk 23:55-24:11): Yuhanna'da bir iz vardır. bu vv'de 1-2 ve 11-13;

b) mezara giden ve şaşkınlık içinde dönen bazı öğrencilerin öyküsü (Lk 24:12, 24): Yuhanna'da her inananın tipi olan sevgili öğrencinin rolü vurgulanır;

c) İsa'nın Magdalene'ye görünmesiyle ilgili bir hikaye (Mt 28:9-10; Markos 16:9-11): Yahya'nın geleneği belki de en eskisidir.

Yuhanna 20, 1-9 / Metin:

V. 1: – Şabat'tan sonraki gün: lett. "Şabatlardan birinde": bu, eskatolojik bayramın günü olan ilk gerçek Şabat'tır;

– henüz karanlıkken: teolojik anlam (Mk 16:1-2'de “güneş çoktan doğmuştu”, Mt 28:1'de “şafakta”);

– Mecdelli Meryem: Matta 28:1'de ayrıca “diğer Meryem”, Markos 16:1'de “Yakup ve Salome'nin Meryemi”, Luka 24:10'da ayrıca “Yoan, Yakubun Meryemi ve diğer kadınlar” vardır;

- mezar: muhtemelen arcosolium şeklinde, mezar odasının yan duvarlarına oyulmuş yarım daire biçimli nişler, yerden yaklaşık 0.80 m yükseklikte, 0.5-1 m derinlikte, dışa doğru, yüksekliği bir metreden az olan küçük bir açıklık ;

V. 2: Tutkuda İsa'yı takip eden tek kişiler Simon ve John'dur;

V. 5: – bandajlar: bunlar othonìa, ketendir: ama sinoptikler bir çarşaftan söz eder (Lk 24:12 hariç, belki bir eklemedir): belki de “keten” anlamına gelen bir uzantının çoğuludur. kumaş”;

V.6: – orada yatarken (keìmena): arosolium'un çukurunda, “yerde” değil (!);

V.7: – kefen (soudàrion), merhumun ağzını kapalı tutan mendil;

V. 8: – gördü ve inandı: belki daha iyi “inanmaya başladı” (aorist giriş).

cenaze bezleri

a) Dirilmenin kanıtı?

5. yüzyıla kadar uzanan İskenderiyeli Ammonius, İsa'nın dirilen bedeninin cenaze kıyafetlerinden önemsiz bir şekilde çıkacağını iddia etti. Bu nedenle çeşitli alimler (Balagué, Omer…) sevgili müridin, sanki ceset mumyasının içinde kaybolmuş gibi, aromatik yağlarla emprenye edilmiş, dik ve sert kalmış cenaze örtülerini bulması nedeniyle inandığını düşünmektedir.

Bu pasajın birebir tercümesini verelim: “Ve (Yuhanna) eğilmiş (Yuhanna) keteni yerde (sarkık mı?) görür, hâlbuki girmemiştir. Sonra onu takip eden Simon Petrus içeri girdi ve mezara girdi ve çarşafı (sarkık mı?) ve başındaki kefeni, keten gibi (sarkık?) değil, farklı bir şekilde içe doğru kıvrılmış olarak fark etti. yerinde (= olması gereken yerde)” (Jn 20:5-7).

– “Keten”: “sargılar” çevirisi savunulamaz çünkü Yunanca “sargılar” “keirìai” olarak adlandırılır (çapraz başvuru Yuhanna 11:44: Lazarus'un cesedinin sargıları). Burada bunun yerine "othónia", yani jenerik "keten kumaşlar" dır.

– Kefen”: Mendil (teri silmek için). Burada çene bezini kastediyoruz (çapraz başvuru Yuhanna 11:44: Lazarus'un yüzü bir kefenle çevrelenmiştir).

- Yunanca'da "in-rolled" ("entetyligménon") katılımcısı bir mükemmeldir, bu nedenle etkileri şimdiki zamanda devam eden geçmişteki bir eylemi belirtir ve bu nedenle "olduğu gibi toplanmaya devam edildi" olarak anlaşılmalıdır. giymek".

– “Yalan”: Bu, “kéimena” kelimesinin birebir çevirisidir: “yerde” tercümesi doğru değildir. Parantez içindeki 'yalan' kelimesi bir tercüme değil, bir tefsirdir. Artık cesedi içermeyen cenaze çarşafları "sarkmış" olabilirdi; daha sert olan kefen ise çarşaflar gibi sarkmayacak, kefenin içinde yerinde, yani mantıken olması gereken yerde dürülmüş olarak kalacak ve böylece varlığı kalacaktı. dışarıdan görülebilir.

– “eis èva tòpon”: yanıyor: tek bir yerde; yani: aynı yerde

– “Sonra mezara ilk gelen diğer öğrenci de içeri girdi ve gördü ve inandı” (Yuhanna 20:8). Her şeyden önce, görme ve inanmayı birbirine bağlayan çift "ve"nin varlığına dikkat edin: "ve gördü ve inandı" tarafından getirilen eşgüdüm, Yunanca'da İtalyanca'dan çok daha yakındır. Bir neden-sonuç ilişkisini ifade eder: mürit gördüğü şey sayesinde inanır. Bu manzara onu dirilişe inandırdı: çünkü birisi cesedi götürmek isteseydi, çarşafı bu şekilde bırakamazdı. Böylece öğrenci ketenin dizilişinden İsa'nın dirilişinin “kanıtını” elde eder ve bu nedenle Kutsal Yazılara inanır (karş. ve İsa'nın söylemiş olduğu konuşma").

b) Bir cesedin çalınmadığının kanıtı?

Ancak böylesine mucizevi bir düzenlemenin Peter'ı da neden ikna etmediği açık değil. Özenle onarılmış çarşafı gören sevgili öğrencinin, bir cesedin kapılma ihtimalini düşünmemiş olması belki daha olasıdır. Chrysostom zaten şöyle demişti: "Cesedi kim çıkardıysa, önce onu soymaz, kefeni çıkarıp dürüp ayrı bir yere bırakma zahmetine girmezdi" (Homilies on John, 85.4).

c) “Giysi teolojisi

İncil boyunca bir "kıyafet teolojisi" olduğunu da unutmayalım: yalnızca giyimin önemli sembolik değeri olmakla kalmaz (ilahi kürenin tipik beyaz giysilerini veya İsa'nın onu çarmıha germeden önce gömleğini çıkarmasını düşünün). ), ancak çıplaklık da Tanrı'nın dostu Adem'in ilkel cennetsel durumunu anımsatabilir.

Burada İsa'nın artık insan giysilerine ihtiyacı yoktur, çünkü "Mesih ölümden dirildiğinde artık ölmeyecektir" (Romalılar 6:9), mezardan cenaze örtülerine sarılı olarak çıkan (Yuhanna 11:14) aksine, çünkü ölmek zorundaydı. tekrar ölmek

Dirileni Tanımak

Çeşitli kuzulama gecikmelerinde (20:11-18; 21:4-7; Luka 24:31-35) farklı anlamlar buluruz:

a) özür dileyen: öğrenciler önce şüphe duydular (saf değillerdi);

b) vahiy: dirilişten önceki İsa'nın bedeni ile diriltilmiş beden arasında bir süreklilik vardır (dokunulabilir: 20:20-27; öğrencilerle birlikte yemek yer: Luka 24:41-42; Elçilerin İşleri 10:41), fakat aynı zamanda derin çeşitlilik (duvarlardan geçer: 20:19): bkz. 1 Kor 15:42-45;

c) teolojik: bize doğru ilk adımı atan her zaman Tanrı'dır: Mecdelli Meryem adıyla çağrıldıktan sonra, Emmaus'un müritleri ekmeğin kırılmasında, müritler mucizevi yakalamadan sonra inanır: geriye kalan her şey bizim için insanın “ona dönmesi” (20:16), “gözlerini açması” (Lk 24:31), kendisini İsa'ya doğru atması (Yuhanna 20:7).

Herkese iyi Merhamet!

Metnin daha eksiksiz bir tefsirini veya derinlemesine bir analizini okumak isteyenler, lütfen bana şu adresten sorun: migliettacarlo@gmail.com.