พระวรสารวันอาทิตย์ที่ 09 เมษายน: ยอห์น 20, 1-9

By คาร์โล มิเกลียตต้า On เมษายน 9, 2023

ยอห์น 20, 1-9: อุโมงค์ว่างเปล่า

20 เช้าตรู่วันต้นสัปดาห์ขณะที่ยังมืดอยู่ มารีย์ชาวมักดาลาไปที่อุโมงค์และเห็นว่าหินถูกเอาออกจากทางเข้าแล้ว 2 นางจึงวิ่งไปหาซีโมนเปโตรและสาวกอีกคนหนึ่งซึ่งพระเยซูทรงรัก และพูดว่า "พวกเขาเอาองค์พระผู้เป็นเจ้าออกจากอุโมงค์แล้ว เราไม่รู้ว่าเขาเอาพระองค์ไปไว้ที่ไหน"

3 เปโตรกับสาวกคนนั้นจึงไปที่อุโมงค์ 4 ทั้งสองกำลังวิ่ง แต่สาวกอีกคนหนึ่งวิ่งเร็วกว่าเปโตรและไปถึงอุโมงค์ก่อน 5 เขาก้มลงมองดูแถบผ้าป่านที่วางอยู่แต่ไม่ได้เข้าไป 6 ซีโมนเปโตรตามหลังมาและตรงเข้าไปในอุโมงค์ เขาเห็นแถบผ้าป่านวางอยู่ที่นั่น 7 และผ้าที่พันพระเศียรของพระเยซูด้วย ผ้ายังคงวางอยู่แยกจากผ้าปู 8 ในที่สุดสาวกอีกคนหนึ่งซึ่งไปถึงอุโมงค์ก่อนก็เข้าไปข้างในด้วย เขาเห็นและเชื่อ 9 (พวกเขายังไม่เข้าใจจากพระคัมภีร์ที่ว่าพระเยซูต้องฟื้นจากความตาย)

เรียน พี่น้องชาวมิเซริคอร์ดี ฉันชื่อคาร์โล มิกลิเอตตา แพทย์ นักวิชาการพระคัมภีร์ ฆราวาส สามี บิดา และปู่ (www.buonabibbiaatutti.it).

วันนี้ ข้าพเจ้าแบ่งปันสมาธิสั้น ๆ เกี่ยวกับพระวรสารกับท่าน โดยอ้างอิงถึงหัวข้อของ ความเมตตา.

การค้นพบหลุมฝังศพที่ว่างเปล่าและการปรากฏตัวของมารีย์แห่งมักดาลา: ยอห์น 20,1-9

โครงสร้าง: การประสานกันของวัสดุต่างชนิดกัน:

ก) เรื่องราวของผู้หญิงหลายคนที่ไปที่อุโมงค์แล้วพบว่าว่างเปล่า (มธ 28:1-8; มก 16:1-8; ลก 23:55-24:11): ในยอห์นมีร่องรอยของ สิ่งนี้ใน vv 1-2 และ 11-13;

b) เรื่องราวของสาวกบางคนที่ไปที่อุโมงค์ฝังศพและกลับมาด้วยความงุนงง (ลูกา 24:12, 24): ในยอห์นเน้นบทบาทของสาวกที่รัก ซึ่งเป็นแบบของผู้เชื่อทุกคน

ค) เรื่องราวการปรากฏของพระเยซูต่อชาวมักดาลา (มธ 28:9-10; มก 16:9-11): ประเพณีของยอห์นอาจเก่าแก่ที่สุด

ยอห์น 20, 1-9 / ข้อความ:

V. 1: – วันรุ่งขึ้นหลังจากวันสะบาโต: ให้ “ในวันสะบาโตวันหนึ่ง”: นี่เป็นวันสะบาโตที่แท้จริงวันแรก ซึ่งเป็นวันฉลองโลกาวินาศ

– ขณะที่ยังมืดอยู่: ความหมายทางเทววิทยา (ใน มก. 16:1-2 “ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว” ใน มธ. 28:1 “ยามรุ่งอรุณ”);

– มารีย์ชาวมักดาลา: ในมธ 28:1 มี “มารีย์อีกองค์หนึ่งด้วย” ในมารีย์ 16:1 “มารีย์ของยากอบและสะโลเม” ในลก 24:10 มี “โจน มารีย์ของยากอบและสตรีอื่น ๆ” ด้วย

- หลุมฝังศพ: อาจเป็นรูปทรงอาร์โคโซเลียม มีช่องครึ่งวงกลมที่ขุดเข้าไปในผนังด้านข้างของห้องฝังศพ สูงจากพื้นประมาณ 0.80 ม. ลึก 0.5-1 ม. มีช่องเล็กๆ ด้านนอก สูงไม่ถึง XNUMX เมตร ;

V. 2: ซีโมนและยอห์นเป็นคนเดียวที่ติดตามพระเยซูในกิเลส;

V. 5: – ผ้าพันแผล: เหล่านี้คือ othonìa, ผ้าลินิน: แต่บทสรุปพูดถึง sindon, ผ้าปูที่นอน (ยกเว้น ลก. 24:12 ซึ่งอาจจะเป็นส่วนเพิ่มเติม): บางทีอาจจะเป็นพหูพจน์ของส่วนขยาย ซึ่งหมายถึง “ผ้าลินิน ผ้า";

V. 6: – นอนอยู่ที่นั่น (keìmena): บนโพรงของ arosolium ไม่ใช่ "บนพื้นดิน" (!);

V. 7: – ผ้าห่อศพ (soudàrion) ผ้าเช็ดหน้าที่ปิดปากผู้ตาย

V. 8: – เห็นและเชื่อ: อาจจะดีกว่า “เริ่มเชื่อ” (ผู้นับถือศาสนาอื่นที่รุกล้ำ)

ผ้าห่อศพ

ก) หลักฐานการฟื้นคืนชีพ?

ย้อนกลับไปในศตวรรษที่ 5 แอมโมเนียสแห่งอเล็กซานเดรียอ้างว่าพระศพของพระเยซูที่ฟื้นคืนพระชนม์จะโผล่ออกมาจากเสื้อผ้าที่ฝังศพในลักษณะที่ไม่มีสาระสำคัญ นักวิชาการหลายคน (Balagué, Omer…) จึงคิดว่าศิษย์ที่รักเชื่อเพราะวิธีที่เขาพบผ้าห่อศพซึ่งคงจะยังคงอยู่ ชุบด้วยน้ำมันหอม ตั้งตรงและแข็งทื่อราวกับว่าศพหายไปในมัมมี่ของเขา

ให้เราแปลข้อความนี้ตามตัวอักษร: “และก้มลง (จอห์น) เห็นผ้าปูนอนอยู่ (หลบตา?) แต่เขาก็ไม่ได้เข้าไป ซีโมนเปโตรที่ติดตามพระองค์เข้ามาและเข้าไปในอุโมงค์และสังเกตเห็นผ้าปูนอนอยู่ (ห้อย?) และผ้าห่อศพที่อยู่บนพระเศียรซึ่งไม่ได้นอน (ห้อย?) คล้ายผ้าปู แต่ต่างกันที่ม้วนอยู่ข้างใน ในสถานที่ (= ที่ที่ควรอยู่)” (ยน 20:5-7)

– “ผ้าลินิน”: การแปลคำว่า “ผ้าพันแผล” นั้นใช้ไม่ได้ เพราะในภาษากรีก “ผ้าพันแผล” พูดว่า “keirìai” (เปรียบเทียบ ยอห์น 11:44: ผ้าพันแผลของศพลาซารัส) ในที่นี้เรียกว่า “othónia” ซึ่งก็คือ “ผ้าลินิน” ทั่วไป

– ผ้าห่อศพ”: ผ้าเช็ดหน้า (สำหรับเช็ดเหงื่อ) ในที่นี้เราจะหมายถึงผ้าคาดคาง (เปรียบเทียบ ยอห์น 11:44: ลาซารัสมีผ้าห่อพระพักตร์พันพระพักตร์)

– คำนาม “in-rolled” (“entetyligménon”) ในภาษากรีกเป็นคำที่สมบูรณ์แบบ ซึ่งบ่งชี้ถึงการกระทำในอดีตที่มีผลต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน ดังนั้นควรเข้าใจว่า “ยังคงถูกม้วนขึ้นเหมือนเดิม สวมใส่".

– “โกหก”: นี่คือการแปลตามตัวอักษรของคำว่า “kéimena”: แปลเป็น “บนดิน” ไม่ถูกต้อง คำว่า 'โกหก' ที่ใส่ในวงเล็บไม่ใช่การแปล แต่เป็นการตีความ น่าจะเป็นกรณีที่ผ้าปูศพซึ่งไม่บรรจุศพอีกต่อไปจะ 'หย่อน'; ในทางกลับกัน ผ้าห่อศพซึ่งแข็งกว่าจะไม่หย่อนเหมือนผ้าปู แต่จะยังคงม้วนอยู่ภายในผ้าห่อศพแทน กล่าวคือในที่ซึ่งตามสมควรแล้วผ้าห่อศพจะคงอยู่ มองเห็นได้จากภายนอก

– “eis èva tòpon”: สว่าง: ในที่เดียว; เช่น: ในที่เดียวกัน

– “แล้วสาวกอีกคนหนึ่งซึ่งมาถึงพระคูหาครั้งแรกก็เข้าไปด้วย เขาได้เห็นและเชื่อ” (ยอห์น 20:8) ก่อนอื่น ให้สังเกตการมีอยู่ของคำว่า "และ" ที่เชื่อมระหว่างการมองเห็นและความเชื่อแบบคู่ การประสานงานที่นำเสนอโดย "และเขาได้เห็นและเชื่อ" นั้นใกล้เคียงในภาษากรีกมากกว่าในภาษาอิตาลี เป็นการแสดงออกถึงการเชื่อมโยงของเหตุและผล: สาวกเชื่อตามสิ่งที่เขาเห็น สายตานั้นทำให้เขาเชื่อในการฟื้นคืนชีพ เพราะหากมีใครต้องการเอาศพไป เขาก็ทิ้งผ้าปูไว้อย่างนั้นไม่ได้ ดังนั้น สาวกจึงได้มาจากการจัดผ้าปูเป็น "หลักฐาน" ของการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู และด้วยเหตุนี้จึงเชื่อพระคัมภีร์ (เปรียบเทียบ ยอห์น 2:22: "เหตุฉะนั้นเมื่อพระองค์ทรงเป็นขึ้นมาจากความตาย เหล่าสาวกจึงระลึกถึง … และเชื่อพระคัมภีร์ และคำพูดที่พระเยซูตรัส”)

b) หลักฐานว่าไม่มีการขโมยศพ?

แต่ก็ไม่ชัดเจนว่าทำไมการจัดการที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้จึงไม่ทำให้เปโตรเชื่อ อาจเป็นไปได้มากกว่าที่ศิษย์ผู้เป็นที่รัก เมื่อเห็นผ้าลินินที่ซ่อมแซมอย่างดีแล้ว คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่ร่างกายจะฉกฉวย Chrysostom พูดไว้แล้วว่า: “ใครก็ตามที่ถอดศพออก จะไม่ยอมเปลื้องผ้าก่อน หรือไม่มีปัญหาในการถอดและม้วนผ้าห่อศพและทิ้งไว้ในที่แยกต่างหาก” (บทเทศน์บนยอห์น 85.4)

c) "เทววิทยาของเครื่องแต่งกาย

อย่าลืมว่าตลอดพระคัมภีร์มี "เทววิทยาของเสื้อผ้า": ไม่เพียงแต่เสื้อผ้าเท่านั้นที่มีคุณค่าเชิงสัญลักษณ์ที่สำคัญ (ลองนึกถึงเสื้อผ้าสีขาวตามแบบฉบับของขอบเขตของพระเจ้าหรือของพระเยซูที่ถอดเสื้อคลุมของเขาก่อนที่จะตรึงเขาที่ไม้กางเขน ) แต่ภาพเปลือยยังสามารถระลึกถึงสถานการณ์ในสวรรค์ในยุคดึกดำบรรพ์ของอาดัม เพื่อนของพระเจ้า

ที่นี่พระเยซูไม่ต้องการเสื้อผ้าของมนุษย์อีกต่อไป เพราะ “พระคริสต์ที่ฟื้นขึ้นมาจากความตายจะไม่ตายอีก” (รม 6:9) ซึ่งแตกต่างจากลาซารัสที่โผล่ออกมาจากอุโมงค์ที่ห่อด้วยผ้าห่อศพ (ยน 11:14) เพราะเขาต้อง ตายอีกครั้ง

รู้จักผู้ฟื้นคืนชีพ

ในการล่าช้าในการแกะหลายครั้ง (20:11-18; 21:4-7; ลก. 24:31-35) เราพบความหมายที่แตกต่างกัน:

ก) ขอโทษ: พวกสาวกสงสัยก่อน (พวกเขาไม่ได้ใจง่าย);

ข) การเปิดเผย: ระหว่างพระวรกายของพระเยซูก่อนการฟื้นคืนพระชนม์และพระวรกายที่ฟื้นคืนพระชนม์มีความต่อเนื่องกัน (สัมผัสได้: 20:20-27; รับประทานอาหารกับเหล่าสาวก: ลก 24:41-42; กิจการ 10:41) แต่ยัง ความหลากหลายที่ลึกซึ้ง (ผ่านกำแพง: 20:19): เปรียบเทียบ 1 คร 15:42-45;

c) ศาสนศาสตร์: พระเจ้าเป็นผู้ที่ก้าวแรกมาหาเราเสมอ: มารีย์แห่งมักดาลาเชื่อหลังจากที่เธอถูกเรียกชื่อ สาวกของเอ็มมาอูสเมื่อหักขนมปัง สาวกหลังจากจับได้อย่างน่าอัศจรรย์ สิ่งที่เหลืออยู่สำหรับ ให้มนุษย์ “หันไปทางเขา” (20:16), “เปิดตาของเขา” (ลูกา 24:31), พุ่งเข้าหาพระเยซู (ยน 20:7)

ความเมตตาที่ดีต่อทุกคน!

ท่านใดต้องการอ่านอรรถกถาฉบับสมบูรณ์กว่านี้หรือวิเคราะห์เชิงลึกถามผมได้ที่ migliettacarlo@gmail.com.