Evangelie van zondag 30 april: Johannes 10, 1-10

By Carlo Miglietta On 30-2023-XNUMX

Vierde zondag van Pasen A, Johannes 10, 1-10

Johannes 10, 1-10: De goede herder en zijn schapen

10 Voorwaar, ik zeg u Farizeeën: wie de schaapskooi niet door de poort binnengaat, maar langs een andere weg naar binnen klimt, is een dief en een rover. 2 Degene die door de poort naar binnen gaat, is de herder van de schapen. 3 De poortwachter doet de poort voor hem open en de schapen luisteren naar zijn stem. Hij roept zijn eigen schapen bij de naam en leidt ze naar buiten. 4 Als hij al het zijne heeft uitgelaten, gaat hij voor hen uit, en zijn schapen volgen hem omdat ze zijn stem kennen. 5 Maar een vreemde zullen ze nooit volgen; in feite zullen ze van hem wegrennen omdat ze de stem van een vreemde niet herkennen. 6 Jezus gebruikte deze stijlfiguur, maar de Farizeeën begrepen niet wat hij hun vertelde.

7 Daarom zei Jezus opnieuw: 'Voorwaar, ik verzeker jullie: ik ben de poort voor de schapen. 8 Allen die voor mij zijn gekomen, zijn dieven en rovers, maar de schapen hebben niet naar hen geluisterd. 9 Ik ben de poort; wie door mij binnenkomt, zal worden gered. Ze zullen binnenkomen en uitgaan en weide vinden. 10 De dief komt alleen om te stelen en te doden en te vernietigen; Ik ben gekomen opdat zij het leven mogen hebben, en wel ten volle.

Beste zusters en broeders van Genade, Ik ben Carlo Miglietta, dokter, bijbelgeleerde, leek, echtgenoot, vader en grootvader (www.buonabibbiautti.it).

Ook vandaag deel ik met jullie een korte gedachte over meditatie over het evangelie, met bijzondere verwijzing naar het thema barmhartigheid.

In het evangelie van Johannes is een van de symbolen van de kerk de kudde.

Deze foto is al oudtestamentisch.

God is de Herder van Israël (Gn 48,15; Ps 23; 80,2; Js 40,11), die gebruik maakt van mannen, vaak ontrouw, om zijn volk te weiden (Jer 23,1-3; Ez 34, 1 -10)

. Maar aan het einde der tijden zou de Messiaanse Herder komen (Ez 34,23-24), die geslagen en doorstoken zou worden (Zc 12,10; 13,1.7) .

Jezus presenteert zichzelf in Johannes hoofdstuk 10 als de herder kalòs (Joh 10:11), letterlijk "mooi", dat wil zeggen "ideaal", "model", "perfect"

De Nazarener verkondigt zichzelf de Herder-God, met gebruikmaking van de heilige Naam van God (“Ik ben”: Joh 10,9.11): hij geeft zijn leven voor de schapen (in Joh 10,11-18 herhaalt hij het goed vijf keer), maakte zichzelf voedsel voor hen, “brood des levens” (Joh 6), gaf zichzelf volledig, liet zich breken en consumeren.

Christus redt ons, leidt ons, troost ons, beschermt ons, bevredigt onze diepste behoeften, vervult onze verwachtingen, lost onze angsten op, overwint onze schepsellijke grenzen.

“Sommigen hebben tegengeworpen dat in deze gelijkenis de “kudde” of “kudde schapen” maar één keer wordt genoemd (Jh 10:16).

Maar ook het beeld van de schaapskooi dat er impliciet doorheen loopt, is een symbool van de gemeenschap” (RE Brown).

“De discipelen van Jezus zijn geen monaden, gescheiden en niet verwant aan elkaar, maar vormen een gemeenschap, vormen een kudde, het zijn schapen die in dezelfde omheining leven, dezelfde herder hebben, ze worden uit de schaapskooi geleid om meegenomen te worden. samen weiden (Jh 10:1.3).

In deze verhandeling komt de term 'familie' niet terug: het blijkt echter duidelijk dat de schapen Christus' discipelen symboliseren, die elders door de Meester zijn vrienden (Jh 11:11; 15:14-27) en broeders (Jh 20, 17), inderdaad zijn ze toevertrouwd aan de zorg van zijn moeder (Joh 19,26).

Daarom leert Johannes met voldoende duidelijkheid dat christenen de Kerk vormen, het gezin van de Zoon van God” (SA Panimolle).

Het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie bevestigt: “De Kerk is een kudde, waarvan God zelf heeft voorspeld dat hij de herder zou zijn (zie Jes 40,11; Ez 34,11vv), en waarvan de schapen, zelfs als ze door menselijke herders worden geleid, ze worden echter voortdurend naar de wei geleid en gevoed door Christus zelf, de Goede Herder en prins der herders (vgl. Joh 10; 11 Pt 1), die zijn leven gaf voor de schapen (vgl. Joh 5 - 4)” (Lumen gentium, nr. 10).

“Kerk is een vervorming van de Italiaanse taal van de Griekse term ekklesia die is samengesteld met het voorzetsel ek dat beweging van plaats aangeeft en de stam klesia is afgeleid van het werkwoord bellen (kaléo): ek-klesia betekent een «naar buiten roepen».

De kerk is de samenkomst die de Heer heeft gemaakt door mensen naar buiten te brengen... De kerk is een volk dat naar buiten is gegaan, geen weglopers, maar mensen die zich hebben teruggetrokken. Hier is het beeld van de kudde die uit de omheining wordt getrokken (Jh 10:3)… Christus haalt eruit, haalt eruit.

Dat de kerk extravert is, is natuurlijk volgens de naam van hem; de kerk wordt zo genoemd, het is een groep mensen die eruit geroepen is, uit, uit een onderdrukkende structuur, uit de negatieve omgeving van het kwaad. Het is de gemeenschap van mensen die uit het domein van het kwaad is gehaald.

Het woord kerk zelf, ook al zegt het niets van dien aard meer, heeft deze verwijzing naar bevrijding in zijn etymologie.

De kerk is de gemeenschap van mensen die bijeen zijn gebracht en eruit zijn gehaald.

Denk aan het beeld van ballingschap: zij waren gevangenen van de Babyloniërs in Babylon, de Heer kwam tussenbeide en bracht de rest van Israël uit het domein van de buitenlanders en bracht hen terug naar de bergen van Israël zodat ze vrij zouden zijn” (C. Doglia).

“Wij zijn de kudde, het volk van God, verenigd rond de Allerhoogste Herder.

De schaapskooi verzamelt, bewaakt en beschermt tegen het kwaad, vooral in de nacht, wanneer de duisternis de medeplichtige wordt van degenen die willen overvallen.

Zo werd de Kerk, bezield door de Geest, besmet door de urgentie van Christus' eigen naastenliefde. In eenheid, in de ene kudde, om te proeven van de verlossende bemiddeling van Christus, de Goede Herder” (E. Querce).

Gregorius van Nyssa zei: “Als de liefde er echt in slaagt de angst uit te schakelen en deze wordt omgezet in liefde, dan zal ontdekt worden dat juist eenheid redt. De redding ligt in feite in het gevoel alles versmolten te zijn in de liefde van het ene ware goede”.

Goede genade voor iedereen!

Wie een meer volledige exegese van de tekst wil lezen, of wat inzichten wil, vraagt mij om migliettacarlo@gmail.com.