Assisi, de volledige toespraak van paus Franciscus tot de jongeren van de economie van Francesco
Een toespraak vol genegenheid en toch met ondubbelzinnige toon, de toespraak die paus Franciscus in Assisi hield voor de 1000 jongeren van de economie van Francesco
De EoF-conventie zag Spazio Spadoni aanwezig aan elke werktafel, “om het project poten te geven”, zoals oprichter Luigi Spadoni het uitdrukte.
Dagen van intens werk, en een unieke kans om elkaar direct te confronteren, na de lange jaren van pandemie.
We hebben besloten om de tekst van wat de Heilige Vader heeft gezegd in zijn geheel voor te stellen, zodat het een moment van innerlijke reflectie kan worden voor degenen die het lezen.
Paus Franciscus, het adres van Assisi
“Lieve jongeren, goedemorgen! Ik groet iedereen die is gekomen, die de kans heeft gehad om hier te zijn, maar ik zou ook iedereen willen begroeten die hier niet kon komen, die thuis is gebleven: een herinnering aan iedereen!
We zijn verenigd, wij allemaal: zij van hun plaats, wij hier.
Ik heb meer dan drie jaar op dit moment gewacht, sindsdien heb ik u op 1 mei 2019 de brief geschreven die u heeft gebeld en u vervolgens hier naar Assisi heb gebracht.
Voor zovelen van jullie – we hebben het net gehoord – de ontmoeting met de Economie van Franciscus maakte iets wakker dat je al in je had.
Je was al bezig met het creëren van een nieuwe economie; die brief bracht je samen, gaf je een
bredere horizon, waardoor je je onderdeel voelde van een wereldgemeenschap van jonge mensen die dezelfde roeping hadden als jij.
En als een jongere in een andere jongere zijn eigen roeping ziet, en dan herhaalt deze ervaring zich met honderden, duizenden andere jonge mensen, dan worden er grote dingen mogelijk
geweldige dingen, zelfs om te hopen een enorm systeem te veranderen, een complex systeem zoals
de wereldeconomie.
Sterker nog, tegenwoordig lijkt praten over economie bijna ouderwets: tegenwoordig praten we over financiën, en financiën is een waterig ding, een gasvormig ding, je kunt er niet tegen.
Er was eens een goede econoom in de wereld die me vertelde dat ze een ontmoeting had meegemaakt tussen economie, humanisme en religie.
En het ging goed, die ontmoeting.
Ze wilde hetzelfde doen met financiën en faalde.
Pas op met deze vergassing van financiën: je moet economische activiteit nemen van de wortels, van de menselijke wortels, zoals ze zijn gemaakt.
Jullie jonge mensen, met de hulp van God, weet hoe je het moet doen, je kunt het; jonge mensen hebben in de loop van de geschiedenis veel dingen gedaan.
Je leeft je jeugd in een tijd die niet gemakkelijk is: de milieucrisis, toen de pandemie en nu de oorlog in Oekraïne en de andere oorlogen die al jaren in verschillende landen aan de gang zijn, markeren
onze levens".
Paus Franci: "Onze generatie heeft u veel rijkdom nagelaten, maar we hebben de planeet niet bewaakt en we bewaken de vrede niet"
“Als je hoort dat de vissers van San Benedetto del Tronto in één jaar 12 ton vuil en plastic en dat soort dingen hebben gesleept, zie je hoe we niet weten hoe we voor het milieu moeten zorgen.
En dus bewaren we de vrede ook niet.
U bent geroepen om ambachtslieden en bouwers te worden van het gemeenschappelijke huis, een gemeenschappelijk huis dat "in verval raakt".
Laten we het zeggen: een nieuwe economie, geïnspireerd door Franciscus van Assisi, kan en moet vandaag een aardevriendelijke economie zijn, een economie
van vrede.
Het gaat om het transformeren van een economie die doodt (vgl. Apostolische Exhortatie Evangelii gaudium, 53) in een economie van het leven, in al zijn dimensies.
Om tot dat 'goede leven' te komen, wat niet het zoete leven of het goede leven is, nee.
Goed leven is die mystiek die inheemse volkeren ons leren te hebben in relatie met de aarde.
Ik vond je keuze leuk om deze Assisi-bijeenkomst te modelleren op profetie.
Ik vond het leuk wat je zei over profetie.
Het leven van Franciscus van Assisi, na zijn bekering, was een profetie, die zelfs in onze tijd voortduurt.
In de Bijbel heeft profetie veel te maken met jonge mensen.
Samuël was een jongen toen hij werd geroepen, Jeremia en Ezechiël waren jong; Daniel was een jongen toen hij de onschuld van Susanna profeteerde en haar van de dood redde
(vgl. Dan 13:45-50); en de profeet Joël kondigt het volk aan dat God zijn Geest zal uitstorten en dat “uw zonen en dochters profeten zullen worden” (3.1).
Volgens de Schrift zijn jonge mensen dragers van een geest van kennis en intelligentie.
Het was de jonge David die de arrogantie van de reus Goliath vernederde (vgl. 1 Sam. 17:49-51).
Inderdaad, wanneer de civiele gemeenschap en het bedrijfsleven de vaardigheden van jonge mensen missen, verdort de hele samenleving, is ieders leven uitgedoofd.
Er is een gebrek aan creativiteit, er is een gebrek aan optimisme, een gebrek aan enthousiasme, een gebrek aan moed om risico's te nemen.
Een samenleving en een economie zonder jongeren zijn verdrietig, pessimistisch, cynisch.
Als je dit wilt zien, ga dan naar deze universiteiten die ultragespecialiseerd zijn in liberale economie, en kijk naar de gezichten van de jonge mannen en vrouwen die daar studeren.
Maar godzijdank ben je er: niet alleen ben je er morgen, je bent er vandaag; je bent niet alleen de 'nog niet', je bent ook de 'reeds', je bent het heden”.
"Een economie die is geïnspireerd door de profetische dimensie komt vandaag tot uiting in een nieuwe visie op het milieu en de aarde", zei paus Franciscus
“We moeten naar deze harmonie gaan met het milieu, met de aarde.
Er zijn veel mensen, bedrijven en instellingen die een ecologische omschakeling maken.
We moeten verder op deze weg, en meer doen.
Je doet dit 'meer' en je vraagt het van iedereen. en je vraagt iedereen om het te doen.
Het is niet genoeg om de make-up te doen, we moeten het model van het ontwikkelingsmodel in twijfel trekken.
De situatie is zodanig dat we niet zomaar kunnen wachten op de volgende internationale top, die misschien niet nodig is: de aarde brandt vandaag, en het is vandaag dat we moeten veranderen, helemaal niet
levels.
Het afgelopen jaar ben je bezig geweest met de planteneconomie, een vernieuwend thema.
Je hebt gezien dat het plantenparadigma een andere benadering van de aarde en het milieu bevat.
De planten weten hoe ze moeten samenwerken met hun omgeving, en zelfs als ze concurreren, werken ze in feite samen voor het welzijn van het ecosysteem.
We leren van de zachtmoedigheid van planten: hun nederigheid en hun stilte kunnen ons een andere stijl bieden die we dringend nodig hebben.
Want als we het hebben over ecologische transitie, maar binnen het economische paradigma van de 20e eeuw blijven dat natuurlijke hulpbronnen en de aarde heeft geplunderd, zullen de manoeuvres die we aannemen altijd
onvoldoende of ziek aan de wortels.
De Bijbel staat vol met bomen en planten, van de levensboom tot het mosterdzaadje.
En Sint Franciscus helpt ons met zijn kosmische broederschap met alle wezens levende wezens.
Wij mensen zijn de afgelopen twee eeuwen gegroeid ten koste van de aarde. Zij is het die de rekening heeft betaald!
We hebben het vaak geplunderd om ons eigen welzijn te vergroten, en niet eens dat van iedereen, maar van een kleine groep.
Dit is het moment voor nieuwe moed om fossiele energiebronnen af te schaffen, om de ontwikkeling van nul- of positieve-impactbronnen te versnellen.
En dan moeten we het universele ethische principe accepteren - waar we niet van houden - dat schade moet worden hersteld.
Dit is een universeel, ethisch principe: schade moet worden hersteld.
Als we zijn opgegroeid met misbruik van de planeet en de atmosfeer, moeten we vandaag ook leren om offers te brengen in levensstijlen die nog steeds onhoudbaar zijn.
Anders zullen onze kinderen en kleinkinderen de rekening betalen, een rekening die te hoog en te onrechtvaardig zal zijn.
Ik hoorde zes maanden geleden een zeer belangrijke wetenschapper in de wereld die zei: 'Gisteren is er een kleindochter bij mij geboren. Als we zo doorgaan, arm ding, moet ze binnen dertig jaar in een onbewoonbare wereld leven”.
Het zullen de kinderen en kleinkinderen zijn die de rekening zullen betalen, een rekening die te hoog en te oneerlijk zal zijn.
Een snelle en beslissende verandering is nodig.
Dit meen ik: ik reken op u!
Laat ons alsjeblieft niet alleen, geef een voorbeeld!
En ik zeg je de waarheid: om op dit pad te leven, is moed nodig en soms is er een beetje heldhaftigheid nodig.
Ik hoorde tijdens een bijeenkomst dat een jonge man van 25 jaar oud, die net naar buiten was gekomen als ingenieur van hoog niveau, geen werk kon vinden; hij vond het uiteindelijk in een branche waarvan hij niet echt wist wat het was;
toen hij bestudeerde wat hij moest doen - zonder baan, in staat om te werken - wees hij het af, omdat ze wapens maakten.
Dit zijn de helden van vandaag.
Duurzaamheid is dus een multidimensionaal woord. Naast de ecologische zijn er ook de sociale, relationele en spirituele dimensies.
Het sociale begint stilaan erkend te worden: we beseffen dat de roep van de armen en de roep van de aarde dezelfde roep zijn (vgl.
huilen (vgl. Enc. Laudato si', 49).
Daarom moeten we, wanneer we werken aan ecologische transformatie, rekening houden met de effecten die sommige milieukeuzes hebben op armoede.
Niet alle milieuoplossingen hebben dezelfde effecten op de armen, en dus ook op die welke ellende en ongelijkheid verminderen.
Terwijl we proberen de planeet te redden, mogen we de lijdende man en vrouw niet negeren.
De vervuiling die dodelijk is, is niet alleen die van kooldioxide, ongelijkheid vervuilt ook onze planeet dodelijk.
Niet, we kunnen niet toestaan dat de nieuwe milieurampen de oude en altijd aanwezige rampen van sociaal onrecht, zelfs politiek onrecht, uit de publieke opinie wissen.
Laten we bijvoorbeeld denken aan politiek onrecht; de arme, gehavende Rohingya-bevolking die van de ene naar de andere kant dwaalt omdat ze niet in hun eigen land kunnen leven: een politiek onrecht.
Er is ook een onhoudbaarheid van onze relaties: in veel landen verarmen de relaties van mensen.
Vooral in het Westen worden gemeenschappen steeds kwetsbaarder en versnipperd.
Het gezin, in sommige delen van de wereld, maakt een ernstige crisis door, en daarmee de acceptatie en voogdij over het leven.
Het consumentisme van vandaag probeert de leegte van menselijke relaties te vullen met goederen die steeds geavanceerder worden - eenzaamheid is big business in onze tijd! -, maar op deze manier genereert het
een hongersnood.
En dat is een slechte zaak.
Denk bijvoorbeeld aan de demografische winter, hoe deze zich tot dit alles verhoudt.
De demografische winter waarin alle landen sterk afnemen, omdat je geen kinderen hebt, maar het is belangrijker om een liefdevolle relatie te hebben met honden, met katten enzovoort.
We moeten weer beginnen met voortplanten.
Maar zelfs in deze lijn van de demografische winter is er de slavernij van de vrouw: een vrouw die geen moeder kan zijn, want zodra haar buik begint te stijgen, wordt ze ontslagen; zwangere vrouwen zijn niet altijd
niet altijd mogen werken.
Ten slotte is er de geestelijke onhoudbaarheid van ons kapitalisme.
De mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, is voordat hij een zoeker naar goederen is, een zoeker naar betekenis.
We zijn allemaal op zoek naar betekenis.
Dat is de reden waarom het eerste kapitaal van elke samenleving spiritueel kapitaal is, omdat het ons de redenen geeft om elke dag op te staan en naar het werk te gaan, en die levensvreugde genereert
wat ook nodig is voor de economie.
Onze wereld consumeert snel deze essentiële vorm van kapitaal dat door de eeuwen heen is verzameld door religies, wijsheidstradities en volksvroomheid.
En dus lijden vooral jonge mensen aan dit gebrek aan zingeving: vaak geconfronteerd met de pijn en onzekerheden van het leven, merken ze dat ze een ziel hebben die uitgeput is van spirituele bronnen om
verwerken van lijden, frustraties, teleurstellingen en rouwverwerking.
Kijk naar het zelfmoordcijfer onder jongeren, hoe het is gestegen: en ze publiceren ze niet allemaal, ze verbergen het cijfer.
De kwetsbaarheid van veel jonge mensen komt voort uit het ontbreken van dit kostbare spirituele kapitaal – ik zeg: heb je spiritueel kapitaal?
Iedereen antwoord binnen - een onzichtbaar kapitaal maar reëler dan financieel of technologisch kapitaal.
Er is een dringende behoefte om dit essentiële spirituele kapitaal opnieuw samen te stellen.
Technologie kan veel; leert ons het 'wat' en het 'hoe' te doen: maar het vertelt ons niet het 'waarom'; en dus worden onze acties steriel en vullen ze het leven niet, zelfs niet het economische leven.
Omdat ik in de stad Franciscus ben, kan ik niet anders dan stilstaan bij armoede.
Door hem geïnspireerde economie doen, betekent zich inzetten om de armen centraal te stellen.
Uitgaande van hen kijk naar de economie, van hen om naar de wereld te kijken. Zonder achting, zorg, liefde voor de armen, voor elke arme, voor elke fragiele en kwetsbare persoon, vanaf de verwekt in de baarmoeder
voor de zieke en gehandicapte, voor de bejaarde in moeilijkheden is er geen 'Economie van Franciscus'.
Ik zou nog verder willen gaan: een Franciscus-economie kan niet beperkt blijven tot werken voor of met de armen.
Zolang ons systeem afval produceert en we volgens dit systeem werken, zullen we medeplichtig zijn aan een economie die de armen doodt.
Laten we ons dan afvragen: doen we genoeg om deze economie te veranderen, of zijn we tevreden met het schilderen van een muur en het veranderen van de kleur, zonder de structuur van het huis te veranderen?
Het is geen kwestie van verfstreken, nee: we moeten de structuur veranderen.
Misschien ligt het antwoord niet in wat we kunnen doen, maar in hoe we nieuwe wegen kunnen openen zodat de armen zelf de hoofdrolspelers van verandering kunnen worden.
In die zin zijn er zeer grote, zeer ontwikkelde ervaringen in India en de Filippijnen.
Sint Franciscus hield niet alleen van de armen, hij hield ook van armoede.
Deze manier van sober leven, laten we maar zeggen.
Franciscus ging niet zozeer naar de melaatsen om hen te helpen, hij ging omdat hij arm wilde worden zoals zij.
Jezus Christus volgend, ontdeed hij zichzelf van alles om arm te zijn met de armen.
Welnu, de eerste markteconomie werd geboren in het 13e-eeuwse Europa in dagelijks contact met de Franciscanen, die vrienden waren van die vroege kooplieden.
Die economie zorgde zeker voor rijkdom, maar verachtte de armoede niet.
Rijkdom creëren zonder armoede te verachten.
Het ons kapitalisme daarentegen wil de armen helpen maar acht ze niet, begrijpt de zaligsprekingsparadox niet: “gelukkig de armen” (vgl. Lc 6).
We moeten de armoede niet liefhebben, maar bestrijden, in de eerste plaats door werk te creëren, waardig werk.
Maar het evangelie vertelt ons dat zonder achting voor de armen, geen ellende kan worden bestreden. En in plaats daarvan moeten we beginnen, zelfs jullie ondernemers en economen: door deze evangelische paradoxen van Franciscus te bewonen.
Als ik met mensen spreek of biecht, vraag ik altijd: "Geef je aalmoezen aan de armen?" – “Ja, ja!” – “E als je aalmoezen geeft aan de armen, kijk je ze dan in de ogen?” – “Eh, ik weet niet …” – “En als je geeft
aalmoes, gooi je de munt of raak je de hand van de arme man aan?”
Ze kijken niet in de ogen en raken elkaar niet aan; en dit is het zich afkeren van de geest van armoede, het zich afkeren van de ware realiteit van de armen, het zich afkeren van de menselijkheid die elke menselijke relatie moet hebben.
Iemand zal tegen me zeggen: “Paus, we zijn te laat, wanneer ga je klaar zijn? laat, wanneer ben je klaar?”: Ik zal nu klaar zijn.
De drie aanwijzingen van paus Franciscus aan de jongeren van Assisi
En in het licht van deze reflectie wil ik u drie aanwijzingen geven om verder te gaan.
De eerste: kijk naar de wereld door de ogen van de armsten.
De Franciscaanse beweging was in staat in de Middeleeuwen de eerste economische theorieën en zelfs de eerste solidariteitsbanken (de 'Monti di Pietà') uit te vinden, omdat ze naar de wereld keek door de ogen van de armsten.
Ook jij verbetert de economie als je kijkt vanuit het perspectief van de slachtoffers en de afgedankten.
Maar om de ogen van de armen en slachtoffers te hebben, moet je ze kennen, je moet hun vriend zijn.
En geloof me, als je vrienden wordt van de armen, als je hun leven deelt, zul je ook iets delen van het Koninkrijk van God, want Jezus zei dat hun Koninkrijk het Koninkrijk der hemelen is, en hiervoor zijn ze gezegend (vgl. Lc 6:20).
En ik herhaal: dat je dagelijkse keuzes geen afval opleveren.
De tweede: jullie zijn vooral studenten, wetenschappers en ondernemers, maar vergeet het werk niet, vergeet de arbeiders niet.
Het werk van de handen.
Werk is nu al de uitdaging van onze tijd, en het zal nog meer de uitdaging van morgen zijn.
Zonder waardig en goed betaald werk worden jongeren niet echt volwassen, de ongelijkheid neemt toe.
Soms kan je zonder werk overleven, maar leef je niet goed.
Vergeet daarom bij het creëren van goederen en diensten niet om werk, goed werk en werk voor iedereen te creëren.
De derde richtlijn is: incarnatie.
Op cruciale momenten in de geschiedenis deden degenen die een goede voetafdruk konden achterlaten dat omdat ze idealen, verlangens, waarden vertaalden in concrete werken.
Dat wil zeggen, ze belichaamden ze.
Naast het schrijven en het maken van congressen gaven deze mannen en vrouwen leven aan scholen en universiteiten, banken, vakbonden, coöperaties, instellingen.
Je verandert de wereld van de economie als je naast je hart en hoofd ook je handen gebruikt.
De drie talen. Men denkt: het hoofd, de taal van het denken, maar niet alleen dat, gecombineerd met de taal van het gevoel, van het hart.
En niet alleen: gecombineerd met de taal van de handen.
En je moet doen wat je voelt en denkt, voelen wat je doet en denken wat je voelt en doet.
Dit is de vereniging van de drie talen.
Ideeën zijn nodig, ze trekken ons veel aan vooral als we jong zijn, maar ze kunnen valkuilen worden als ze niet 'vlees' worden, dat wil zeggen concreetheid, dagelijkse inzet: de drie talen.
Ideeën alleen worden ziek en we komen allemaal in een baan om de aarde terecht, als het maar ideeën zijn.
Ideeën zijn nodig, maar ze moeten 'vlees' worden.
De Kerk heeft altijd de gnostische verleiding verworpen - gnosis, die van het idee alleen -, die denkt de wereld alleen te veranderen met een andere kennis, zonder de arbeid van het vlees.
Werken zijn minder 'lichtgevend' dan grote ideeën, omdat ze concreet, bijzonder, beperkt zijn, met licht en schaduw samen, maar ze bevruchten de aarde dag in dag uit: de werkelijkheid is superieur aan het idee (vgl. Apostolische Exhortatie Evangelii gaudium, 233) .
Beste jongeren, de werkelijkheid is altijd superieur aan het idee: wees hier alert op.
Beste broeders en zusters, ik dank u voor uw inzet: dank u”.
Paus Franciscus: “Ga voorwaarts, met de inspiratie en voorspraak van Sint Franciscus. En ik zou – als u het ermee eens bent – willen afsluiten met een gebed”
“Ik heb het gelezen en u volgt het met uw hart:
Vader, wij vragen uw vergeving voor het ernstig verwonden van de aarde, voor het niet respecteren van de inheemse culturen, voor het niet waarderen en liefhebben van de armsten, voor het creëren van rijkdom zonder gemeenschap.
Levende God, die door uw Geest de harten, armen en geesten van deze jonge mensen inspireerde en hen deed uitgaan naar een beloofd land, zie vriendelijk op hun vrijgevigheid, hun liefde, hun
hun bereidheid om hun leven te besteden aan een groot ideaal.
Zegen hen, Vader, in hun ondernemingen, in hun studies, in hun dromen; vergezel hen in hun moeilijkheden en lijden, help hen om ze om te zetten in deugd en in wijsheid.
Ondersteun hun verlangens naar goedheid en leven, steun hen in hun teleurstellingen bij slechte voorbeelden, laat ze niet ontmoedigd zijn en vervolg hun weg.
Jij, wiens enige Zoon timmerman werd, schenk hen de vreugde om de wereld te transformeren met liefde, vindingrijkheid en handen.
Amen.
En veel dank".
Paus Franciscus in Assisi, Spazio Spadoni was er
Paus Franciscus, de tekst voorgelezen in Assisi
20220924-bezoek-assisiLees ook
Wereldgebedsdag voor de zorg voor de schepping, de oproep van paus Franciscus voor de aarde
De moed van Francis?: "Het is de sultan ontmoeten om hem te vertellen: we hebben je niet nodig"
Heilige Stoel, paus Franciscus bevestigt reis naar Bahrein van 3 tot 6 november