III Niedziela Wielkanocna B – Świadkowie Zmartwychwstania
Czytania: Dzieje Apostolskie 3:13-15.17-19; 1 Jana 2:1-5; Łukasza 24:35-48
Ogłoszenie Zmartwychwstania Jezusa
„Wy jesteście świadkami” – tak kończy się dzisiejsza Ewangelia. Doświadczenie Zmartwychwstałego nie jest czymś osobistym, intymnym: to radość przelewania się na innych, to entuzjazm, który zaraża. Apostołowie natychmiast stają się „świadkami Jego zmartwychwstania” (Dzieje Apostolskie 1:22; 4:33). Wielką proklamacją Piotra i wszystkich Apostołów jest właśnie to, że „zabiliście twórcę życia, lecz Bóg go wskrzesił, a my jesteśmy tego świadkami” (Pierwsze czytanie: Dz 3-14; por. 15.26- 2; 22:36; 4:10; 5:30-10; 40:41…): z tym zadaniem są posłani do wszystkich narodów (Ewangelia: Łk 17), gdyż Chrystus jest Zbawicielem „całego świata (Drugie czytanie: 18 Jana 24:47-1)!
Wszyscy powołani do ewangelizacji
Dzisiaj także my jesteśmy powołani przez Jezusa, abyśmy byli świadkami Jego zmartwychwstania: wszyscy mamy to powołanie: kapłani, siostry i świeccy. Napomnienie Pawła odnosi się do wszystkich: „Mam obowiązek głosić ewangelię; biada mi, gdybym nie głosił ewangelii!” (1 Kor. 9:16); wszyscy mamy głosić Słowo „przy każdej okazji, stosownej i przedwczesnej” (2 Tym. 4:2). A jeśli księża oraz osoby konsekrowane czynią to „instytucjonalnie”, to szczególną refleksję chcę dziś zarezerwować dla moich świeckich braci i sióstr: w istocie, jak mówi nam Sobór, „każdy świecki powinien być świadkiem zmartwychwstania” i życie Pana Jezusa i znak Boga żywego przed światem” (LG 38); „Świecy są szczególnie wezwani, aby Kościół był obecny i aktywny w tych miejscach i okolicznościach, w których nie może on stać się solą ziemi inaczej niż przez nich… Dlatego też na wszystkich świeckich spoczywa chwalebny ciężar pracy, aby Boski plan zbawienia każdego dnia docierać będzie do coraz większej liczby ludzi wszystkich czasów i całej ziemi. Niech więc każda droga będzie dla nich otwarta (przyp. wyd.!!!), aby… i oni mogli aktywnie uczestniczyć w zbawczym dziele Kościoła” (LG 33); „Chrystus… pełni swój prorocki urząd… także przez świeckich, których w ten sposób ustanawia swoich świadków i obdarza zmysłem wiary i łaską słowa (por. Dz 2, 17-18; Ap 19, 10)… W tym urzędu, wydaje się, że wielką wartość ma ten stan życia, który jest uświęcony specjalnym sakramentem, a mianowicie zaślubieniem życia rodzinnego. Tam ma się praktykę i doskonałą szkołę apostolstwa świeckich. Rodzina chrześcijańska głośno głosi obecne cnoty Królestwa Bożego i nadzieję błogosławionego życia… Dlatego też świeccy, nawet zajęci sprawami doczesnymi, mogą i powinni podejmować wartościową akcję na rzecz ewangelizacji świata…; konieczna jest współpraca wszystkich w rozszerzaniu i wzroście Królestwa Chrystusowego w świecie” (LG 35).
Zakochany w Jezusie
„Musi”, „trzeba”: dlaczego więc jesteśmy tacy letni i bojaźliwi? Być może dlatego, że nie spotkaliśmy osobiście Zmartwychwstałego w rozważaniach Pisma Świętego, ponieważ zbyt mało czasu poświęcamy na modlitewną kontemplację Jego Słowa: potrzebujemy także Chrystusa, aby „otworzył nasze umysły na zrozumienie Pisma Świętego” (Łk 24). ), „począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków” (Łk 45) i „w Psalmach” (Łk 24), abyśmy mogli za Pawłem powiedzieć: „Ukazał się i mnie!” (27 Kor 24:44). A może dlatego, że nie otwieramy się hojnie na Ducha Świętego, który „wprowadza nas we wszelką prawdę” (J 1), który daje nam „moc wyrażania siebie” (Dz 15; 8). który „przemawia w nas” także „przed namiestnikami i królami” (Mt 16-13), który „daje nam świadectwo”, abyśmy „i my dawali świadectwo” (J 2-4), abyśmy stali się „Świadczymy my i Duch Święty” (Dz 4), w jedności, która daje nam siłę, odwagę, szczęście. ..