Van monnik tot missionaris
Benedictijner monnik verlaat het klooster om zijn missionaire roeping te volgen
Ik heb een lange weg afgelegd als benedictijner monnik, van 2007 tot 2022, voor een grote missie. Ik verliet mijn dromen om degenen te volgen die God voor mij had gereserveerd. Mijn droom was om te leven en te sterven in een klooster, begeleid door gebed, stilte en afzondering. Ik was in de war en begreep niet wat er met mij gebeurde. Ik liet de droom van God genade werk aan mij, want als onze verlangens ons kunnen frustreren, kunnen die van God dat niet.
Mijn leven was als een kleine boot die de goede richting zocht en de wereld als de oceaan. Alleen in gebed en eucharistische aanbidding vond ik vrede, zonder in de war te raken door het geluid van de golven. Zonder Gods genade zou mijn geloof zijn gezonken. De Heer bood mij een nieuwe kans voordat de jaren voorbij waren, de zendeling.
De Heer leidt ons om te dienen waar een hongerige persoon is om te voeden, een dorstige om de dorst te lessen, een naakte om te kleden, een pelgrim om verfrissing te geven, een zieke om voor te zorgen, een gevangene om te bezoeken, een dode om te bezoeken. begraven. Hij roept ons op om aanwezig te zijn waar mensen goede raad nodig hebben, waar mensen zijn om te onderwijzen en anderen om te vergeven. Hij roept ons op om degenen die fouten maken te corrigeren, om de verdrietigen te troosten, om de gekwelden te vergezellen, om te bidden. Hoewel ik u niet ken, kan ik een instrument van de Heer zijn.
Mijn missie is om Gods wil te doen. Filippenzen 4:13 zegt: “Ik kan alles in Christus, die mij kracht geeft.” Zodra we Jezus erkennen als de Zoon van God, vertrouwt Hij ons een missie toe: het Evangelie verkondigen aan ieder schepsel. Het geschreven, verteld en beluisterde Evangelie is ons gegeven zodat wij leven in God kunnen hebben.
In mijn hart heb ik een ‘klooster’ waar ik in stilte bid en naar Jezus luister, maar in mijn actieve leven beleef ik de roeping van een seminarist die zich voorbereidt op de wijding in het bisdom Lucca, en ik heb begrepen dat de missie van een priester is dienstbaarheid, geven en een teken van de aanwezigheid van Christus onder de mensen door de verkondiging van het Evangelie, waarbij hij over de broeders waakt en hen helpt te groeien in geloof.
Spreek vanuit je hart en breng je woorden in de praktijk. Priester betekent een man voor anderen zijn, iemand die wil dienen in plaats van gediend te worden en anderen aanmoedigt hetzelfde te doen. Vier de sacramenten met eenvoudige waardigheid, doop “in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest”, wees geroepen om te offeren en offers te brengen. Vier de Eucharistie en nodig anderen uit om deel te nemen aan het Lichaam en Bloed van Jezus. Een daad van liefde die van de priester die zich wijdt aan missiewerk.
Ik heb in mijn leven een paar zendingservaringen gehad en ik deel er twee
De eerste was als vrijwilliger bij Fazenda da Esperança in Brazilië en de rest van de wereld, een therapeutische gemeenschap die sinds 1983 actief is in het herstelproces van mensen die zichzelf willen bevrijden van hun verslavingen, met name alcohol en drugs. De welkomstmethode houdt rekening met drie bepalende aspecten: werk als pedagogisch proces, aandacht voor het gezinsleven en spiritualiteit om de zin van het leven te vinden. Uit deze ervaring heb ik geleerd dat geven ook 'terugbetalen' inhoudt voor wat aan iemands leven is toegevoegd. Een daad van overgave waar we aan moeten wennen en waarvan liefde het enige kompas is.
De tweede ervaring die ik had was in Rio de Janeiro, in Lapa, waar de Missionarias da Caridade niet alleen daklozen hielpen, maar ook zorgden voor ouderen, die we liefkozend 'oudjes' noemen, mensen die door hun familie in ziekenhuizen in de steek zijn gelaten of alleen zijn gelaten. thuis. Een aantal van hen vertoont ook enkele psychische problemen. De routine begint om 5 uur met een gebed. Daarna beginnen de zusters en vrijwilligers met het verzorgen van het huis, de planten en persoonlijke bezittingen zoals kleding. Na de lunch gaat iedereen naar zijn eigen kamer om plaats te maken voor gasten van de straat die binnenkomen, bidden en eten. Drie keer per week mogen ze zich wassen in de badkamers die het huis heeft. Deze zendingservaring heeft mij veel aan het denken gezet. Het vertrek van de vrijwilligers betekende ook dat het zwaarste werk aan de zusters werd overgelaten. Om naar de gootsteen te gaan en de potten en pannen af te wassen nam ik vaak een krukje, tijdens het wassen maakte ik mijn gedachten vrij van alles wat niet God was en samen met de potten en pannen waste ik ook mijn ziel, vaak luisterend en delend met de zusters de pijn van de missie en de vreugde van dienstbaarheid. Dienstbaarheid die nauwelijks zichtbaar is, maar die de levens transformeert van degenen die zich inzetten voor liefdadigheid. In de wereld van vandaag herinnert deze zorg voor de armsten mensen eraan hoe belangrijk het is om mens te zijn in het dagelijks leven. Ik herinner me deze plek als een lichtpuntje in de duisternis van de levens van zovelen die op straat zijn, de geur die voortkomt uit de mensen die in de straten van het centrum van Rio wonen, elk met hun rugzak op hun schouders en een handvol verhalen dat niemand daarbuiten wil horen. Ik draag dankbaarheid en vriendschap in mij voor de Missionarias da Caridade die mij in mijn armoede hebben geholpen.
Het leven van een benedictijnse monnik rust op twee pijlers: gebed en werk
Monnik zijn betekent God zoeken in contemplatie. De benedictijnse monnik vindt vervulling in zichzelf en anderen door de verschillende activiteiten die hij in het klooster doet. Hij moet een gebedsvolle aanwezigheid zijn, in de Kerk en voor de Kerk, en een leven van gebed in evenwicht brengen met de talloze werken die het klooster doet ter ondersteuning van de Gemeenschap en voor de opbouw van de broeders. Bovenal predikte Sint-Benedictus een leven van soberheid en nederigheid, met als doel het bereiken van de top van deugden en contemplatie.
Ik bad, ik probeerde eerlijk tegen Jezus te zijn toen ik begreep dat ik als missionaris buiten het klooster veel meer kon doen dan als monnik. Op een dag leerde ik tijdens gebed de figuur van St. Gemma Galgani kennen. Met haar opende ik mijn geest en hart en liet Gods dromen in mij inwerken. Ik vergat vaak dat je niet gelukkig kunt zijn zonder de wil van God te doen. Met de hulp van St. Gemma, die mij op de liefde liet vertrouwen en mij aanspoorde mezelf aan Jezus over te geven, vond ik op een serene en sterke manier mijn plaats in het bisdom Lucca, ook al was het een land ver van mijn land, Brazilië . St. Gemma vroeg vóór haar dood Onze Lieve Vrouw om voorbede te doen bij Jezus om Barmhartigheid jegens haar te gebruiken, en dus heb ik het gevoel dat zij hetzelfde voor mij doet.
Seminalist zijn betekent missionaris zijn, de wil hebben om uit jezelf te treden. Het is niet gemakkelijk om missionaris te zijn, maar voor seminaristen is het noodzakelijk. Het is de beslissing om eropuit te gaan, de comfortzone en het gemak te verlaten, te rennen en God te ervaren. We moeten allemaal op reis zijn, en de Kerk herinnert christenen er altijd aan dat deze wereld niet is waar wij thuishoren. Wij zijn in processie naar de hemel.
Eluan Costa