Biografische aantekening van wijlen zuster Henriette (1955-2023) van de Congregatie van Bene Mariya Burundi
Zuster Henriette, een missionaire brug die Gods barmhartigheid belichaamde
“U bent Heer, mijn erfenis, het lot van mijn hart” (Ps 16)
Henriette Mavakure werd op 21 juni 1955 geboren in een zeer christelijk gezin, in de parochie van Muyaga, de eerste missie van de katholieke kerk van Burundi. Ze vroeg om toegelaten te worden tot het noviciaat van de congregatie van de zusters Bene Mariya, waar ze op 22 augustus 1983 in Busiga in het bisdom Ngozi haar eerste geloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid aflegde.
Zuster Henriette, opgeleid als catechiste, had tijdens haar initiële opleiding altijd de grote wens geuit om een missionarisleven te leiden. Onmiddellijk na haar eerste religieuze professie, in oktober 1983, stuurde de congregatie haar naar Tanzania in het bisdom Kigoma, waar ze sinds 1969 samen met andere zusters Bene Mariya op missie in deze regio van Tanzania was. Haar eerste bestemming was de parochie van Kasangezi. Ze begon de Giha-taal en het Swahili te leren, evenals de gewoonten van de mensen. Tegelijkertijd begon ze zorg te dragen voor de catechese van kinderen en volwassenen, voor de integrale ontwikkeling van de bevolking, vooral op het gebied van onderwijs.
Zuster Henriette, een moedige en ondernemende missionaris
Geconfronteerd met de vele behoeften van de bevolking op het gebied van de gezondheidszorg en het tekort aan gekwalificeerd gezondheidszorgpersoneel, werd zuster Henriette van 1985 tot 1989 gestuurd om verloskunde te studeren aan het Kabanga College of Health and Allied Science. Aan het einde van haar studie ging ze als verloskundige werken in het Kabanga Ziekenhuis in Kigoma. Van 1993 tot 1994 werd ze gestuurd om haar Engels te verbeteren aan het St. Joseph's Minor Seminary in Ujiji in het bisdom Kigoma.
Van 1995 tot 1997 werd ze gestuurd om haar studie voort te zetten aan Fakara in Morogoro in Tanzania aan de Faculteit der Gezondheidswetenschappen. Bij haar terugkeer werd zuster Henriette opnieuw toegewezen aan het Kabanga-ziekenhuis op de kraamafdeling. Begiftigd met een groot organisatorisch vermogen, vertrouwde de ziekenhuisdirectie haar de verantwoordelijkheid toe om leiding te geven aan de ziekenhuisverpleegkundigen. Ze heeft haar veelzijdige vaardigheden ten dienste gesteld van het ziekenhuis voor de goede werking ervan en voor het grotere welzijn van de patiënten. In elke situatie probeerde ze altijd een betere oplossing te vinden. Ze had een collegiale geest omdat ze de zusters, de collega's en de autoriteiten van het bisdom erbij betrok. Ze had een goede verstandhouding met de administratieve autoriteiten op alle niveaus, de leiders van verschillende religieuze denominaties die in het gebied aanwezig waren.
Zuster Henriette streefde naar de integrale ontwikkeling van de menselijke persoon en van gezinnen. Ze was een betere medewerker van de ontwikkelingsmanagers van het bisdom Kigoma. Het is om deze reden dat de congregatie haar aanstelde als projectverantwoordelijke in Tanzania. Ze was zo gevoelig dat ze met al haar kracht probeerde de ontwikkelingsactiviteiten van de congregatie zelf en de plaats te bevorderen. Ze moedigde jonge meisjes aan om naar school te gaan. Onder hen vroegen velen van hen om toegelaten te worden tot het Bene Mariya-noviciaat in Tanzania, dat in 1994 zijn deuren opende.
Naast de vele diensten die zuster Henriette aan de congregatie heeft bewezen, stemde zij ermee in om novicenmeesteres te zijn, terwijl ze wachtte op een voorbereide trainer. Ze was erg gehoorzaam. Ze zorgde met grote zorg voor de professionele opleiding van de jonge zusters, zodat ze over gekwalificeerd en competent toekomstig religieus personeel konden beschikken. Ze ging zelden op vakantie met haar inheemse familie, Tanzania was haar thuis geworden.
Zuster Henriette, een Missionaris van de Barmhartigheid van God
Zuster Henriette was een vrouw van gebed en meditatie, en tegelijkertijd een zeer actief persoon. Ze hield heel veel van God en mensen. Ze verleende haar diensten aan de zieken genade en grote toewijding: ze leefde voor hen. Ze bezocht de zieken in de dorpen wanneer de tijd het toeliet, om hun situatie persoonlijk te bekijken en tussenbeide te komen wanneer de financiële middelen het toelieten. Ze zorgde niet alleen voor de materiële kant van mensen, maar ze leefde haar charisma om de christelijke geest in gezinnen te laten bloeien.
Zoals ze graag zei, deed ze dat alles voor de grotere glorie van God en de redding van zielen (St. Ignatius van Loyola). Zijn genade was werkelijk besmettelijk. Ze had altijd een eerlijk woord van troost en troost voor iedereen die lijdt. Ze was een referentiepunt voor veel families waarvan de patiënten langs haar kwamen. Met een zachtaardig karakter was zuster Henriette een persoon met veel geduld en het vermogen om te luisteren en het lijden van anderen te verlichten. Veel vrouwen die kwamen bevallen, vroegen om door haar bijgestaan en geholpen te worden. Ze was een referentie voor veel gezinnen waarvan de zieke mensen door haar werden bijgestaan.
In de gemeenschap stond ze bekend als iemand die gemakkelijk overtredingen zonder uitstel vergeeft. Met grote nederigheid, en erkende haar zwakheden. Ze vroeg om vergeving elke keer dat ze ongelijk had, zowel in de gemeenschap als op haar werkplek.
Veertig jaar religieus leven, veertig jaar missie
Haar hele religieuze leven was missionair. Zuster Henriette, een onvermoeibare zendelinge, vroeg zelfs na haar pensionering, in plaats van te rusten, haar dienst aan de zieke mensen voort te zetten.
Het was in juli 2023 dat ze de oversten van de congregatie eenvoudigweg vroeg om voor behandeling terug te keren naar Burundi, omdat ze al een paar jaar verzwakt was door de ziekte. Ze gaf haar ziel op 23 november 2023. Als dochter van de eerste missie van de Katholieke Kerk van Burundi, die 125 jaar evangelisatie vierde, vertrok ze om zich bij de Christus te voegen die ze zo liefhad, verkondigde en diende voor de mensen die vooral lijden. de zieke.
Bij haar begrafenis wilde een enorme menigte priesters, religieuze mannen en vrouwen, lekengelovigen, die uit Kigoma en Tabora waren gekomen, fysiek deelnemen. Vele getuigenissen van sympathie en genegenheid hebben zich bij de congregatie aangesloten.
Zuster Henriette is en blijft dus een levende getuige van de liefde van Christus en een missionaire brug die de Barmhartigheid van God belichaamde en zal blijven belichamen.
Geprezen zij Jezus Christus!
Zr. Hyacinthe Manariyo
Congregatie Bene Mariya