Italianen in Tanzania
Op woensdag 10 april 2024 kwamen een aantal Italianen, aanwezig in het bisdom Iringa en in het nieuw opgerichte – op 19 maart 24 – nieuwe bisdom Mafinga, bijeen voor een van hun gebruikelijke jaarlijkse bijeenkomsten
Aanwezig waren 9 priesters, religieuzen en leken, die in verschillende parochies in de omgeving, in steden en dorpen of in afgelegen dorpen in het diocesane grondgebied werken. Sommigen zijn al meer dan 30 jaar in Tanzania, sommigen hebben perioden van missie in verschillende Afrikaanse landen afgewisseld, sommigen zijn pas een paar jaar geleden aangekomen... sommigen zijn van Siciliaanse afkomst, er zijn Sardijnen, Bolognezers, een Parmezaanse kaas, sommigen uit Lombardije, een Triestino, en een Italianiserende Kroatische…
De gelegenheid is, zoals altijd, om samen te komen, in de eerste plaats om 'familie te maken'
Elkaar leren kennen met degenen die net zijn aangekomen of zich bij de groep hebben aangesloten, ervaringen van het leven ‘op de grond’ uitwisselen, goede herinneringen aan ervaringen uit het verleden, zelfs met degenen die er waren en er niet meer zijn, maar ons van bovenaf bekijken, de avonturen die we hebben beleefd... Maar ook de uitdagingen van christelijke gemeenschappen die “slechts” 100-150 jaar geleden de verkondiging van het Evangelie in deze gebieden ontvingen dankzij de eerste missionarissen die arriveerden en logischerwijs hun eigen tijd en wegen volgen bij het verdiepen van hun geloof.
Er zijn weinig priesters en de kerken zijn vol...
Elke parochie heeft 3 tot 12 tot 15 kapellen verspreid over de meest afgelegen delen van het parochiegebied en slechts één keer in de 2 tot 3 maanden kan de pastoor de mis gaan vieren... om nog maar te zwijgen van de staat van de wegen – onverharde wegen van natuurlijk – die als het regent stortstromen van water of modder worden… De catechisten besturen de lokale gemeenschappen en op zondag is er een dienst met het lezen van het Woord van God en commentaar. Dopen gebeuren alleen op bepaalde speciale data (vaak Paasnacht) met 30, 40, maar ook 80 kinderen en meer…
Culturele en religieuze traditie
Dit alles in een context waarin culturele en religieuze traditie zeer relevant zijn in het dagelijks leven, maar vooral op spiritueel gebied, en men vindt dat het nog steeds tijd kost om stevigheid aan het geloof te geven. Men is vaak getuige van gemakkelijke veranderingen van ‘kerk’ (katholiek, luthers, anglicaans, pinkstergemeente, sekten…) om de meest uiteenlopende redenen, triviaal omdat deze dichter bij het nieuwe huis ligt of de enige beschikbare, of zelfs vanwege de gemakkelijkere toegang tot de sacramenten in de een in plaats van in de ander. Je wendt je tot de plaatselijke ‘goochelaar’ als je na het bidden het niet snapt; je gelooft dat als er iets misgaat, iemand je een vloek heeft ‘gestuurd’… En dit vooral in de dorpen, waar tradities nog steeds het meest weerstand bieden, zoals normaal is…
God is altijd aanwezig in de dagen van de Tanzanianen
Aan de andere kant is God altijd aanwezig in de dagen van de Tanzanianen; je vergeet nooit te bidden, voor het eten en na het eten, voordat je zelfs maar een enkel glas water drinkt, voordat je aan een reis begint en wanneer je bent aangekomen, voordat je aan een reis begint. vergadering, of wanneer iemand klaar is met hem te bedanken voor de behaalde resultaten…
Maar je dankt God ook op straat en begroet mensen 's ochtends zodra ze het huis verlaten: “Habari za asubuhi, bwana?” (Goedemorgen meneer, letterlijk “Nieuws van de dag, meneer?”) en het antwoord: “Tumushukuru Mungu” (Godzijdank! Alsof hij wil zeggen: het is in orde, God zij dank...)
Hier is God daar! Zoals overal weten we het, maar hier is het alsof we het voelen, meer ervaren, God begeleidt de levens, de dagen van ieder van dichtbij, Hij is meer dan ooit in het hart van de man die vertrouwt, zichzelf in de steek laat tot Hem en blijft, niet zonder moeite maar met groot geloof, wandelen en hopen.
Stefano Matcovich – Iringa, Tanzania
Beeld
- Stefano Matcovich