Notatka biograficzna zmarłej siostry Henrietty (1955-2023) ze Zgromadzenia Bene Mariya Burundi
Siostra Henrietta, most misyjny, który ucieleśniał Miłosierdzie Boże
„Ty jesteś Panem, dziedzictwem moim, losem mojego serca” (Ps 16)
Henriette Mavakure urodziła się 21 czerwca 1955 roku w bardzo chrześcijańskiej rodzinie, w parafii Muyaga, pierwszej misji Kościoła katolickiego w Burundi. Poprosiła o wstąpienie do nowicjatu Zgromadzenia Sióstr Bene Mariya, w którym 22 sierpnia 1983 roku w Busiga w diecezji Ngozi złożyła pierwsze śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Siostra Henriette, wyszkolona na katechistę, zawsze wyrażała wielkie pragnienie prowadzenia życia misyjnego, gdy była jeszcze w początkowej fazie szkolenia. Zaraz po złożeniu pierwszych ślubów zakonnych, w październiku 1983 r., Zgromadzenie wysłało ją do Tanzanii, do diecezji Kigoma, gdzie dołączyła do innych sióstr Bene Mariya, które od 1969 r. pełniły misję w tym regionie Tanzanii. Jej pierwszym celem była parafia Kasangezi. Zaczęła uczyć się języka Giha i suahili, a także zwyczajów ludzi. Jednocześnie zaczęła troszczyć się o katechezę dzieci i dorosłych, o integralny rozwój ludności, zwłaszcza w dziedzinie edukacji.
Siostra Henriette, odważna i przedsiębiorcza misjonarka
W obliczu różnorodnych potrzeb społeczeństwa w zakresie zdrowia i niedoboru wykwalifikowanego personelu medycznego, Siostra Henriette została wysłana w latach 1985-1989 na studia w Kabanga College of Health and Allied Science jako opcja położnicza. Pod koniec studiów podjęła pracę jako położna w szpitalu Kabanga w Kigomie. W latach 1993-1994 była wysyłana do doskonalenia języka angielskiego w Niższym Seminarium Św. Józefa w Ujiji w diecezji Kigoma.
W latach 1995-1997 przebywała na kontynuacji studiów w Fakara w Morogoro w Tanzanii na Wydziale Nauk o Zdrowiu. Po powrocie Siostra Henriette została ponownie skierowana do szpitala Kabanga na oddział położniczy. Obdarzona dużymi zdolnościami organizacyjnymi, dyrekcja szpitala powierzyła jej odpowiedzialność za pełnienie obowiązków pielęgniarek szpitalnych. Swoje wszechstronne umiejętności wykorzystała na rzecz Szpitala dla jego prawidłowego funkcjonowania i dla dobra pacjentów. W każdej sytuacji zawsze starała się znaleźć lepsze rozwiązanie. Miała ducha kolegialnego, bo angażowała siostry, współpracowników, władze diecezji. Miała dobry kontakt z władzami administracyjnymi wszystkich szczebli, z przywódcami różnych wyznań religijnych obecnymi na terenie.
Siostra Henriette stawiała sobie za cel integralny rozwój osoby ludzkiej i rodzin. Lepiej współpracowała z menadżerami rozwoju diecezji Kigoma. Z tego powodu Zgromadzenie wyznaczyło ją jako odpowiedzialną za projekty w Tanzanii. Była tak wrażliwa, że ze wszystkich sił starała się wspierać działalność rozwojową samego Zgromadzenia i miejscowości. Zachęcała młode dziewczyny do chodzenia do szkoły. Wśród nich wielu z nich poprosiło o wstąpienie do nowicjatu Bene Mariya w Tanzanii, który został otwarty w 1994 roku.
Wśród wielu przysług, jakie Siostra Henrietta oddała Zgromadzeniu, zgodziła się zostać mistrzynią nowicjuszy, czekając na przygotowanego trenera. Była bardzo posłuszna. Dbała o przygotowanie zawodowe młodych sióstr, aby mieć w przyszłości wykwalifikowaną i kompetentną kadrę zakonną. Rzadko spędzała wakacje u rodzimej rodziny, Tanzania stała się jej domem.
Siostra Henrietta, Misjonarka Miłosierdzia Bożego
Siostra Henrietta była kobietą modlitwy i medytacji, a jednocześnie osobą bardzo aktywną. Bardzo kochała Boga i ludzi. Swoją posługę chorym pełniła m.in miłosierdzie i wielkie poświęcenie: żyła dla nich. Kiedy tylko pozwalał na to czas, odwiedzała chorych na wsiach, aby osobiście poznać ich sytuację i interweniować, gdy tylko pozwalają na to środki finansowe. Nie tylko dbała o materialną stronę ludzi, ale żyła swoim charyzmatem sprawiania, by w rodzinach rozkwitał duch chrześcijański.
Jak lubiła mówić, tak właśnie było wszystko na większą chwałę Bożą i zbawienie dusz (Św. Ignacy Loyola). Jego miłosierdzie było naprawdę zaraźliwe. Zawsze miała dobre słowo pocieszenia i pocieszenia dla każdej cierpiącej osoby. Była punktem odniesienia dla wielu rodzin, których pacjenci przechodzili obok niej. Siostra Henrietta, posiadająca łagodny charakter, była osobą o wielkiej cierpliwości oraz umiejętności słuchania i łagodzenia cierpienia innych. Wiele kobiet, które przychodziły rodzić, prosiło ją o pomoc i pomoc. Była punktem odniesienia dla wielu rodzin, którym chorzy korzystali z jej pomocy.
W środowisku dała się poznać jako osoba, która łatwo i bezzwłocznie wybacza doznane przewinienia. Z wielką pokorą i rozpoznała swoje słabości. Prosiła o przebaczenie za każdym razem, gdy się myliła, czy to we wspólnocie, czy w miejscu pracy.
Czterdzieści lat życia zakonnego, czterdzieści lat misji
Całe jej życie zakonne było misyjne. Niestrudzona misjonarka, nawet po przejściu na emeryturę, Siostra Henriette, zamiast odpocząć, poprosiła o kontynuację posługi chorym.
To właśnie w lipcu 2023 roku po prostu poprosiła Przełożonych Zgromadzenia, aby wrócili do Burundi na leczenie, ponieważ od kilku lat była osłabiona chorobą. Oddała swą duszę 23 listopada 2023 roku. Córka pierwszej misji Kościoła katolickiego w Burundi, która obchodziła 125-lecie ewangelizacji, odeszła, aby dołączyć do Chrystusa, którego tak kochała, głosiła i któremu służyła w szczególnie cierpiących ludziach chorzy.
W jej pogrzebie ogromna rzesza księży, zakonników i zakonnic, wiernych świeckich, którzy przybyli z Kigomy i Tabory, chciała fizycznie uczestniczyć. Do Zgromadzenia dołączyło wiele świadectw współczucia i uczucia.
Zatem Siostra Henrietta była i zawsze będzie żywym świadkiem miłości Chrystusa i mostem misyjnym, który ucieleśniał i będzie ucieleśniać Miłosierdzie Boże.
Chwała niech będzie Jezusowi Chrystusowi!
Siostra Hyacinthe Manariyo
Zgromadzenie Bene Mariya