Dzieła Miłosierdzia od Brazylii po Włochy

By Eluan Costa On Lipiec 5, 2023

W Brazylii o dziełach miłosierdzia mówi się w katechezach, homiliach i Mszach św., zwłaszcza w okresie Wielkiego Postu

W popularnym żargonie często słyszy się, jak ludzie mówią „zrobiłem akt miłosierdzie dla tej osoby“, co ma znaczenie wykraczające poza zwykły gest uprzejmości czy uprzejmości, ponieważ „czynienie miłosierdzia” oznacza niesienie miłości tam, gdzie jest ona potrzebna, miłosierdzie w działaniu.

Miłosierdzie to dawanie siebie drugiemu, bez proszenia i oczekiwania czegokolwiek w zamian. Nie musi to być materialne, można to zrobić poprzez czternaście dzieł miłosierdzia. Praktykując je przybliżamy się do Nieba i czynimy krok ku świętości.

Próba przeżywania Dzieł z zapałem i miłością jest drogą do świętości

Dzieła to działania, które są wykonywane na poziomie ludzkim, ale które mają nadprzyrodzony skutek. Nie są to jednorazowe działania, ale reprezentują sposób życia, w którym Jezus Chrystus jest naszą inspiracją. Konkretne działanie nie czyni z nas ludzi charytatywnych, ale sposób, w jaki działamy. Na przykład możemy nie być w sytuacji finansowej, aby przekazać darowiznę materialną, ale nasza uwaga, nasze słuchanie, nasz szacunek, nasza troska i sposób, w jaki postrzegamy naszych braci i siostry, czynią nas ludźmi miłosiernymi.

Zanim zaczniemy mówić, rozważmy to, czego św. Jakub uczy nas o wierze i uczynkach: „Tak jak ciało bez tchnienia życia jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków” (Jk 2). W ten sposób rozumiemy znaczenie uczynków dla naszej wiary, jedno i drugie jest ze sobą powiązane i jedno karmi drugie.

Dobroczynność i Miłosierdzie można zrozumieć tylko z perspektywy Boskiej Miłości, ale istnieją wyraźne i decydujące różnice. Miłość bliźniego – którą mogą okazywać tylko miłosierni – jest bardziej wymagająca niż miłosierdzie, ponieważ miłość jest miłością, a miłość jest wymagająca (por. 1 J 04, 7. 21).

Pan zaprasza wszystkie swoje dzieci, zwłaszcza te małe, aby żyły Dziełami Miłosierdzia i używały tego wspaniałego narzędzia, by osiągnąć Niebo. To proste postawy: żadna nie wymaga wielkiego czynu, a jedynie troski o innych, wielka miłość do braci i sióstr.

Dzieła Miłosierdzia czynią nas bardziej podobnymi do Jezusa, nasz wzór, który nauczył nas, jaki powinien być nasz stosunek do innych. Idąc za tym nauczaniem Pana, wymieniamy dobra doczesne na dobra wieczne, które naprawdę się liczą.

Praktykowanie dzieł miłosierdzia jest sposobem na upodobnienie się do Chrystusa. Dzięki nim możemy kochać tak, jak kochał Jezus. Są to akcje charytatywne, poprzez które pomagamy bliźnim w ich potrzebach materialnych i niematerialnych.

Uczynki Miłosierdzia dzielą się na dwie grupy: cielesną i duchową

Te cielesne występują najczęściej w ewangelicznym opisie Sądu Ostatecznego (Mt 25-31), gdzie Jezus stwierdza, że będą one kryterium oddzielenia owiec przeznaczonych do Królestwa Niebieskiego. Wśród tych gestów, dawanie jałmużny ubogim jest jednym z głównych świadectw miłości braterskiej, a także praktyką sprawiedliwości, która podoba się Bogu (Katechizm Kościoła Katolickiego, 45).

Te duchowe zaczerpnięte są z różnych tekstów biblijnych, które przywołują postawy i nauki samego Chrystusa, takie jak przebaczenie, upomnienie braterskie, pocieszenie i znoszenie cierpienia.

W Ewangelii św. Łukasza Jezus mówi: „Dawajcie, a będzie wam dane”. Dlatego przez Dzieła Miłosierdzia spełniamy wolę Bożą, dajemy innym coś, co jest nasze, a Pan obiecuje, że także nam da to, czego potrzebujemy. Praktykowanie uczynków jest sposobem na wymazanie bólu, który pozostaje w duszy za nasze grzechy. „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5), to jedno z błogosławieństw.

Pogłębianie uczynków miłosierdzia względem ciała

1.2 – Nakarm głodnych i napoj spragnionych

Te dwa elementy wzajemnie się uzupełniają i odnoszą się do pomocy potrzebującym w postaci żywności i innych dóbr, tym, którym brakuje środków do życia.

Jezus w Ewangelii św. Łukasza zaleca: „Kto ma dwie szaty, daj temu, który nie ma, a kto ma pokarm, niech czyni podobnie” (Łk 3).

3 – Mieszkanie dla pielgrzymów

W starożytności zapewnienie noclegu podróżnikom było kwestią życia i śmierci, ze względu na trudności i zagrożenia związane z wędrówkami i podróżowaniem. Nawet jeśli dzisiaj już tak nie jest, może się zdarzyć, że przyjmiemy kogoś do naszego domu nie tylko z przyjaźni czy rodzinnej gościnności, ale z jakiejś realnej potrzeby.

4 – Ubieranie nagiego

To Dzieło Miłosierdzia ma na celu zaspokojenie innej podstawowej potrzeby: odzieży. Często spotyka się to z dystrybucją odzieży w parafiach i innych ośrodkach.

Oddając ubrania możemy oddać to, co nam zostało lub czego już nie potrzebujemy, ale warto pomyśleć, że możemy też przekazać to, co jeszcze się przyda. List św. Jakuba zachęca nas do wielkoduszności: „Jeśli brat lub siostra są nadzy i potrzebują codziennego pożywienia, a ktoś z was powie im: „Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i zgaście”, ale nie daje im tego, co potrzebne ciału, cóż im to pomoże? „(St 2:15-16).

5 – Odwiedzanie chorych

Prawdziwa troska o chorych i starszych, poza troską o ciało, polega na zapewnieniu im towarzystwa. Najlepszym przykładem w Piśmie Świętym jest przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, który zaopiekował się rannym mężczyzną, a nie mogąc sam tego zrobić, za opłatą powierzył opiekę nad nim komuś innemu (por. Łk 10, 30-37).

6 – Odwiedzanie więźniów

Polega ona na odwiedzaniu więźniów i udzielaniu im nie tylko pomocy materialnej, ale także duchowej, aby mogli doskonalić się jako osoby, aby nauczyli się wykonywać pracę, która będzie im przydatna, gdy skończy się czas nałożony na nich przez sprawiedliwość.

Ta praca jednak w przeszłości nabierała także znaczenia ratowania niewinnych i porwanych. W starożytności chrześcijanie faktycznie płacili za uwolnienie niewolników lub wymieniali się za niewinnych jeńców.

7 – Grzebanie zmarłych

Chrystus nie miał miejsca na odpoczynek. To przyjaciel, Józef z Arymatei, dał mu swój grób. Ale nie sam, miał odwagę stanąć przed Piłatem i poprosić go o ciało Jezusa. Nikodem również uczestniczył i pomógł go pochować (Jan 19: 38-42). Dlaczego ważne jest, aby zapewnić ludzkiemu ciału godny pochówek? Ponieważ ludzkie ciało było mieszkaniem Ducha Świętego. Jesteśmy świątyniami Ducha Świętego (1 Kor 6).

Pogłębianie uczynków miłosierdzia duchowego

1 – Doradzanie wątpiącym

Jednym z darów Ducha Świętego jest dar rady. Dlatego ci, którzy stawiają się na stanowisku dawania dobrych rad, muszą najpierw być zestrojeni z Bogiem, ponieważ nie chodzi o wyrażanie osobistych opinii, ale o zapewnienie przewodnika, kompasu dla tych, którzy są zdezorientowani.

2 – Nauczanie ignorantów

Polega na nauczaniu ignorantów na dowolny temat, nawet religijny. Nauczanie to może odbywać się poprzez pisanie lub mowę, za pomocą dowolnego środka komunikacji. Jak mówi Księga Daniela, „ci, którzy uczą lud sprawiedliwości, będą świecić jak gwiazdy na wieki wieków” (Dn 12b).

3 – Napominaj grzeszników

To Dzieło Miłosierdzia można również przetłumaczyć jako „napraw grzesznika”. Braterskie upomnienie wyjaśnia sam Jezus w Ewangelii św. Mateusza: „Jeżeli twój brat zgrzeszy, mów do niego sam na sam, aby go napomnieć. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś swego brata” (Mt 19-15). Musimy korygować naszych bliźnich z łagodnością i pokorą. Czasami będzie to trudne, ale w takich chwilach możemy sobie przypomnieć, co mówi Apostoł Jakub na końcu swojego Listu: „Kto nawróci grzesznika z jego błędu, uratuje jego duszę od śmierci i uzyska odpuszczenie wielu grzechów. „(Św 17:5).

4 – Pocieszenie strapionych

Zdarzy się, że praca ta będzie szła w parze z udzielaniem dobrych rad, które pomogą przezwyciężyć te sytuacje bólu czy smutku. Towarzyszenie naszym braciom i siostrom w każdej chwili, a zwłaszcza w tych najtrudniejszych, oznacza wprowadzanie w życie współczującego zachowania Jezusa wobec bólu innych. Przykład pochodzi z Ewangelii św. Łukasza. Chodzi o zmartwychwstanie syna wdowy z Nain: „Gdy byli już blisko bramy miasta, ujrzeli, jak niesiono zmarłego, jedynego syna jego matki, która była wdową, do grobu ; a wraz z nią przybyło wielu ludzi z miasta. Gdy Pan ją ujrzał, użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz. Zbliżając się, dotknął trumny i ci, którzy ją nieśli, zatrzymali się. Potem powiedział: „Młodzieńcze, tobie mówię: wstań!”. Zmarły usiadł i zaczął mówić. A Jezus dał go jego matce” (Łk 7-12).

5 – Przebaczenie przewinień

W Modlitwie Pańskiej mówimy: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy naszym winowajcom”, a sam Pan mówi jasno: „Jeżeli przebaczycie ludziom ich przewinienia, przebaczy i wam Ojciec wasz niebieski. Ale jeśli wy nie przebaczycie ludziom ich przewinień, i Ojciec wasz nie przebaczy waszym” (Mt 6-14). Wybaczanie zniewag, przezwyciężanie zemsty i urazy oznacza traktowanie z życzliwością tych, którzy nas obrazili. Najlepszym przykładem przebaczenia w Starym Testamencie jest przebaczenie

Józefa, który wybaczył swoim braciom próbę zabicia go, a następnie sprzedania. „Nie smućcie się ani nie gniewajcie na siebie, że mnie sprzedaliście temu krajowi; bo dla zachowania życia Bóg posłał mnie tu przed wami” (Rdz 45). A największym przebaczeniem w Nowym Testamencie jest przebaczenie Chrystusa na krzyżu, który uczy nas, że musimy przebaczać wszystko i zawsze: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 5, 23).

6 – Niedźwiedź cierpliwie nęka ludzi

Znoś cierpliwie słabości bliźniego. Cierpliwość wobec cudzych błędów jest cnotą i prawdziwym Dziełem Miłosierdzia. Jest jednak jedna bardzo pożyteczna rada, którą chciałbym dać: kiedy znoszenie tych wad przynosi więcej szkody niż pożytku, z wielką miłością i łagodnością daj ostrzeżenie.

7 – Modlitwa do Boga za żywych i umarłych

Św. Paweł zaleca, aby modlić się za wszystkich bez wyjątku, także za zwierzchników i władze, ponieważ „pragnie, aby wszyscy zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (por. 1 Tm 2, 2-3).

Zmarli w czyśćcu polegają na naszych modlitwach. Dobrym uczynkiem jest modlić się za nich, aby zostali uwolnieni od swoich grzechów (por. 2 Mch 12).

Spazio Spadoni i jego zaangażowanie w Dzieła Miłosierdzia

Z wielkim zdziwieniem dowiedziałem się, że istnieje taka organizacja szerzyć świadomość dzieł miłosierdzia na całym świecie. odnoszę się do Spazio Spadoni, która już za kilka dni rozpocznie spotkanie mające na celu właśnie ustrukturyzowanie narzędzi do tego celu. Pojawią się uczestnicy z wielu zakątków Planety właśnie po to, aby zaświadczyć o międzynarodowym, a nie tylko lokalnym odcisku tej przestrzeni, która jest zasadniczo okazją do konfrontacji w wierze i braterskim duchu.

Miłosierdzie w dzisiejszym świecie

Dobroczynność – również i zawsze pod kątem miłosierdzia – musi dziś stawić czoła wszelkim okrucieństwom narzuconym przez obecnych dzierżycieli władzy państwowej i ekonomicznej, którzy – ironicznie lub przez los – właśnie najbardziej będą potrzebować Bożego miłosierdzia. Ubodzy, bezbronni i nieszczęśliwi nie potrzebują go – już go mają – i właśnie ci (tam, gdzie Słowo stało się ciałem – J 1) mogą lub nie okazywać miłosierdzia tym, którzy dziś narzucają różne i bezwzględne okrucieństwa. To nie biedny osobnik, odosobniony przypadek potrzebuje jałmużny, ale wyrazista gęstość zaludnienia, która stanowi większość populacji tej planety. To „braterstwo” potrzebuje kogoś, kto by razem z nim protestował za politykami publicznymi, które pobudzają rozwój gospodarczy i społeczny, mechanizmy ochrony środowiska, pełną dbałość o zdrowie, edukację i mieszkalnictwo socjalne. Zrozumienie Miłosierdzia nieuchronnie pociąga za sobą zrozumienie, kogo należy kochać mojego brata. Logicznie rzecz biorąc, ta odpowiedź musi być prawdziwa (Benedykt XVI) i nie może być obłudna (Papież Franciszek).

Żyć i nieść Boże miłosierdzie światu to nasza misja, poświęcać się dla budowania życia i ratowania dusz!