Święta dnia 19 listopada: Święta Matylda, dziewica

By Alessia Salani On Listopada 19, 2022

Matylda z Hackeborn, była zakonnicą w opactwie Helfta, jej doświadczenie mistyczne zostało zebrane w Liber Gratiae specialis.

Wiadomo, że wielokrotnie prowadziła dialog z Dziewicą Maryją, która objawiała jej pobożną praktykę pobożności Trzech Zdrowaś Maryjo i związane z nią dary.

Historia Matyldy

Urodziła się między 1240 a 1241 rokiem na zamku Helfta koło Eisleben w Saksonii.

Należała do jednego z najszlachetniejszych i najpotężniejszych rodów w Turyngii.

Gdy miała siedem lat, pojechała z matką odwiedzić swoją siostrę Gertrudę, ówczesną przełożoną benedyktyńskiego klasztoru Rodersdorf w Szwajcarii.

Tak bardzo zakochała się w klasztorze, że rodzice zgodzili się na jej prośbę o pozostanie tam jako wychowawczyni.

Jej powołanie rosło i młoda kobieta postanowiła zostać zakonnicą.

Klasztor Helfta

W 1258 roku klasztor został przeniesiony do Helfty w Niemczech.

Tutaj Matylda wyróżniała się pobożnością, pokorą i żarliwością.

Spędzała czas między modlitwą, czytaniem i pracą fizyczną.

Była wychowawczynią uczennic i opiekunką duchową sióstr, a także nauczycielką muzyki i śpiewu.

W 1261 r. do Helfty przybyła pięcioletnia dziewczynka imieniem Gertruda, prawdopodobnie sierota.

Młoda dziewczyna, powierzona opiece Matyldy, wkrótce okazała się charyzmatyczną osobowością i głęboką inteligencją i przejdzie do historii pod imieniem św. Gertrudy Wielkiej lub z Helfty.

Matylda wyznała jej własne mistyczne wizje.

Z tych zwierzeń narodziła się jedna z najbardziej znanych ksiąg średniowiecznego mistycyzmu: Księga Specjalnej Łaski.

W 1271 r. do gminy Helfta została przyjęta również starsza beghina Matylda z Magdeburga, gdzie w spokoju, z dala od oszczerstw i prześladowań, spędziła ostatnie lata życia.

W ostatnich dziesięcioleciach XIII wieku w klasztorze Helfta panowała szczególna atmosfera, związana z obecnością wyjątkowych mniszek, autorek dzieł mistycznych najwyższej rangi.

Oprócz Matyldy z Hackeborn, Gertruda z Helfty – której przypisuje się dwa dzieła: Legatus divinae pietatis („Posłaniec Boga Miłosierdzie') i Exercitia Spiritualia Septem („Ćwiczenia duchowe”) – i wreszcie Matylda z Magdeburga, autorka Das fließende Licht der Gottheit („Płynące światło boskości”).

Ich twórczość literacka jest wynikiem zbiorowego i wspólnego wysiłku, do tego stopnia, że używano nawet określenia „Styl Helfty”.

Teksty te stanowią największy zunifikowany zbiór mistycznych pism autorek XIII wieku.

Ich autorzy pokazują, że żywią się tym samym klimatem duchowym: odwołaniem się do Pisma Świętego, tradycji patrystycznej, autorów cysterskich; centralne miejsce Eucharystii; rozwój mistyki oblubieńczej i nabożeństwa do Serca Jezusowego.