Święty Dnia 3 grudnia: Święty Franciszek Ksawery

By Alessia Salani On Grudnia 3, 2022

Czterdzieści sześć lat życia, w tym jedenaście spędzonych na misjach: nie bez powodu św. Franciszka Ksawerego można uważać za prawdziwego „giganta ewangelizacji”.

W swoim krótkim, ale godnym podziwu owocnym życiu misyjnym temu zakonnikowi hiszpańskiemu udało się bowiem zanieść Ewangelię aż na Daleki Wschód, dostosowując ją mądrze do temperamentu i języka bardzo różnych ludów.

Jednak jego miejsce urodzenia wydaje się wskazywać mu inną drogę życiową.

Spotkanie Franciszka Ksawerego z Ignacym Loyolą i Piotrem Favre

Urodzony w 1506 roku na zamku Ksawerego w Nawarrze w północnej Hiszpanii, Franciszek Ksawery pochodził ze szlacheckiej rodziny.

Jego ojciec, Juan de Jassu, był przewodniczącym Rady Królewskiej Nawarry.

W 1525 r. Franciszek udał się do Paryża, aby podjąć studia uniwersyteckie, aw 1530 r. został „Magister Artium”, gotowy do kariery akademickiej.

Ale jego życie wymagało skoku wiary: w kolegium św. Barbary, gdzie mieszkał, przyszły święty poznał Piotra Favre i Ignacego Loyolę, u których kształcił się w studiowaniu teologii.

Początkowo stosunki, zwłaszcza z Ignacym, nie były łatwe, do tego stopnia, że sam Loyola opisał Franciszka jako „najtrudniejszy kawałek ciasta, jaki kiedykolwiek musiał ugniatać”.

Ale powołanie misyjne zostało już zaszczepione w sercu Ksawerego i wiosną 1539 roku brał udział w zakładaniu nowego zakonu, zwanego „Towarzystwem Jezusowym”.

„Śpiewany” katechizm dla dzieci Franciszka Ksawerego

Poświęcony Bogu i apostolatowi Franciszek wyjechał do Indii 7 kwietnia 1541 r. na prośbę papieża Pawła III, który pragnął ewangelizować te ziemie, będące wówczas podbojem portugalskim.

Podróż żaglówką z Lizbony do Goa trwała trzynaście miesięcy, męcząca niedostatkiem pożywienia, potwornym upałem i burzami.

Przybywając do Goa w maju 1542 r., Xavier wybrał szpital miejski na swój dom, a łóżko obok najciężej chorych na swoje łóżko.

Odtąd jego posługa będzie poświęcona pomocy ostatnim, wykluczonym ze społeczeństwa: chorym, więźniom, niewolnikom, porzuconym dzieciom.

Specjalnie dla dzieci Franciszek wymyślił nową metodę nauczania katechizmu.

Zwoływał ich na ulicach, dzwoniąc w dzwon, a potem zebrawszy się w kościele, układał w wiersze zasady doktryny katolickiej i śpiewał je z dziećmi, ułatwiając im w ten sposób naukę.

Ewangelizacja poławiaczy pereł

Przez dwa lata poświęcił się także ewangelizacji „paravi”, poławiaczy pereł żyjących na południu Indii.

Mówią tylko po tamilsku, ale Franciszkowi udało się przekazać im podstawowe zasady wiary katolickiej i ochrzcić 10,000 XNUMX z nich w ciągu zaledwie jednego miesiąca.

„Tak wielka jest rzesza nawróconych” – pisał – „że często ramiona bolą mnie tak bardzo, że ochrzcili i nie mam już głosu i siły, by powtarzać Credo i Przykazania w ich języku.

Ale jego praca ewangelizacyjna nie ustała.

W latach 1545-1547 Franciszek Ksawery dotarł do Malakki, archipelagu Moluków i wysp Moro, nie zważając na niebezpieczeństwa, ponieważ całkowicie ufał Bogu.

Przybycie do Japonii Franciszka Ksawerego

W 1547 roku życie przyszłego świętego potoczyło się inaczej.

Spotkał japońskiego uciekiniera o imieniu Hanjiro, który chciał nawrócić się na chrześcijaństwo.

To spotkanie wzbudziło w Ksawerym pragnienie wyjazdu do Japonii, aby zanieść Ewangelię także do kraju „Wschodzącego Słońca”.

Przybył tam w 1549 r. i mimo że dla sprawujących sakrament chrztu obowiązywała kara śmierci, zakonnikowi hiszpańskiemu udało się stworzyć kilkusetosobową wspólnotę.

„Sen” Chin

Z Japonii do Chin przejście przychodzi niemal naturalnie.

Ksawery patrzył na „Krainę Smoka” jako na nową ziemię ewangelizacji iw 1552 roku udało mu się dotrzeć na wyspę Shangchuan, skąd próbował zaokrętować się do Kantonu.

Ale ogarnęła go nagła gorączka.

Wyczerpany zimnem i zmęczeniem Franciszek Ksawery zmarł o świcie 3 grudnia.

Jego szczątki są zakopane w skrzyni pełnej wapna, bez nawet krzyża, który by o nim pamiętał.

Jednak dwa lata później jego ciało zostało przeniesione, całe i nienaruszone, do Goa, do kościoła Dobrego Jezusa, gdzie jest obecnie czczone.

Jedna z jego relikwii – prawe przedramię – jest przechowywana w Rzymie od 1614 roku w kościele Gesù.

Franciszka Ksawerego, kanonizowanego w 1622 r

Beatyfikowany przez Pawła V w 1619 r. i kanonizowany przez Grzegorza XV w 1622 r. Franciszek Ksawery został ogłoszony patronem Wschodu w 1748 r., Dzieła Rozkrzewiania Wiary w 1904 r. i wszystkich misji (wraz ze św. Teresą z Lisieux) w 1927 r.

Jego myśli można streścić w modlitwie, którą często powtarzał:

„Panie, kocham Cię nie dlatego, że możesz dać mi raj lub skazać mnie na piekło, ale dlatego, że jesteś moim Bogiem. Kocham Cię, bo jesteś Ty”.