Gianluca Favero i Mariella Orsi: Dlaczego „Laborcare Journal”?
Redaktor naczelny i dyrektor redakcyjny opowiadają, jak postanowili redagować czasopismo Laborcare
W 2007 roku, po dokładnym rozważeniu, w jakim stopniu studenci zawodów medycznych czuli potrzebę dowiedzenia się więcej o kwestiach „końca życia”, stworzyliśmy laborcare.it portal zdefiniowany jako „Laboratorium Orientacyjne na rzecz poprawy międzykulturowego podejścia do opieki u schyłku życia”. Z biegiem lat strona Laborcare zyskała coraz więcej głosów i odwiedzała ją nie tylko profesjonaliści pracujący w służbie zdrowia, wolontariusze i miłośnicy zagadnień związanych z końcem życia, ale przede wszystkim studenci, którzy zidentyfikowali w tej witrynie „ miejsce”, w którym mogą znaleźć przydatne materiały do nauki, a także do napisania pracy dyplomowej.
To właśnie studenci stopniowo przyczynili się do wzbogacenia witryny Laborcare świadectwami, pisemnymi pracami i refleksjami.
Z biegiem czasu ukształtowało się „miejsce”, w którym możemy na nowo przemyśleć koniec życia w „epoce historycznej, w której temat umierania w dalszym ciągu doświadcza swoich sprzeczności, czemu sprzyja coraz większe przywiązanie do technologii, która stopniowo zmniejsza Osobę do „ciała” składającego się z „narządów, które należy dostosować”.
Niezmiennie wzrusza nas oglądanie filmów czy czytanie świadectw, w których umierają „inni”. Właściwie nie ma roku, w którym nie powstawałyby filmy czy książki poruszające tematy związane z końcem życia.
Śmierć pozbawiona jest sceny, jaką zawsze dawał jej Człowiek; Ignazio Marino mówi o „śmierci technicznej”, śmierci sprowadzonej do czysto biologicznego wydarzenia, z powodu którego medycyna nadal czuje się pokonana. Na przestrzeni tych lat wydarzenia, w których uczestniczyli ludzie tacy jak Welby, Englaro, Schiavo, Monicelli i wielu innych, przekształciły wybory dotyczące końca życia w „przedmiot dyskusji” w mediach i wśród różnych sił politycznych, co , z jednej strony zwróciły uwagę obywateli na kwestie związane z kresem życia, z drugiej stworzyły dryfy grożące wywłaszczeniem nas z „naszego umierania”.
Śmierć, podobnie jak narodziny, są podstawowymi elementami biografii każdego człowieka; są to wyjątkowe i intymne wydarzenia, którymi można się dzielić z bliskimi.
W tej „nowoczesności” profesjonaliści służby zdrowia coraz bardziej narażeni są na ryzyko stania się liczbami, „kodami kreskowymi”, jak stwierdza Zygmunt Bauman, „odbiorcy «opieki coraz częściej sprowadzani są do wzorców kategorii prawnych, a proces „usuwania twarzy” jest endemiczny w każdej biurokracji został uruchomiony.”
Podobnie jak w przypadku twarzy, również i tu potrzeba czasu zostaje „usunięta”, wywłaszczona w imię „pośpiechu” zamknięta w akronimach, procedurach, chwilach przeżywanych jako „skanerowanie” codzienności, która kompresuje to, czego doświadczamy i spycha do wspomnienie, które ma zostać utracone.
Dlatego też w ciągu ostatniego roku dojrzał pomysł połączenia witryny z czasopismem internetowym o nazwie „Laborcare Journal”, który można pobrać bezpłatnie ze strony i który co kwartał będzie udostępniał materiały do studiów i refleksji poruszający zagadnienia związane ze śmiercią i procesem umierania. Jak już dla laborcare.it na naszej stronie, nalegamy, aby wszyscy, którzy chcą podzielić się świadectwami najlepszych praktyk i/lub doświadczeniami w zakresie opieki, przesłali swoje uwagi do redakcji czasopisma Laborcare Journal, które również po ocenie przez Komitet Naukowy zostanie opublikowane.
Szczęśliwa lektura!
Gianluki Favero
Redaktor naczelny
Marielli Orsi
Dyrektor redakcji