De kerk krijgt een nieuwe heilige
De zalige Elena Guerra is de grote mysticus van de Heilige Geest, die de Latijnse Kerk opriep om meer ruimte te geven aan de Geest
De Kerk zal een nieuwe heilige krijgen: de zalige Elena Guerra, geboren in Lucca op 23 juni 1835 en daar gestorven op 11 april 1914. Paus Franciscus ontvangt op 13 april een audiëntiekaart. Marcello Semeraro, prefect van het dicasterie voor de heiligenzaken, gaf toestemming voor de afkondiging van verschillende decreten, waaronder de erkenning van het ‘wonder dat wordt toegeschreven aan de voorspraak van de zalige Elena, stichteres van de congregatie van de Oblaten van de Heilige Geest.
De zalige Elena Guerra groeide op in een zeer religieus gezin, haar broer was priester, kanunnik van de kathedraal en schrijver, en zij wijdde zich, toen ze nog heel jong was, aan de zorg voor de zieken tijdens een cholera-epidemie, die sommige gebieden had getroffen. van Toscane. Autodidact, hoewel hij geen Latijn kende, wijdde hij zich aan de studie van het Woord van God en de kerkvaders.
In 1882 richtte ze in Lucca een vrouwengemeenschap op voor het onderwijs aan meisjes
Onder haar leerlingen had zij de toekomst Sint Gemma Galgani, een groot mysticus van de Passie. In 1897, na een ontmoeting met Leo XIII, zou zuster Elena toestemming krijgen om de gemeenschap die ze stichtte een naam te geven: Congregatie van de Oblaten van de Heilige Geest, hoewel ze in de volksmond nog steeds “Zitine Sisters” worden genoemd, naar de naam van de Lucchese Heilige: Zita , onder wiens bescherming ze werden geplaatst, vanaf het eerste uur van de oprichting.
Elena was een sterke, vastberaden en moedige vrouw die er ondanks veel moeilijkheden in slaagde een bres te slaan in het hart van Leo XIII. Het was in die tijd ondenkbaar om de paus te kunnen ontmoeten, vooral voor een vrouw die beweerde suggesties van theologische en pastorale aard te doen. Maar met haar brieven en vasthoudendheid slaagde ze erin de paus ervan te overtuigen enkele belangrijke documenten af te kondigen, “Provida Matris Charitate” (1895), “Divinum illud munus” (1897) “Ad fovendum in christiano populo” (1902), die een aanvang namen in de Latijnse Kerk de “herontdekking” van de Heilige Geest in het leven van de gelovige en de Kerk, en tot een viering van Pinksteren, voorafgegaan door een noveen. ‘De gelovigen’, schreef hij, ‘denken er niet langer aan om de goddelijke Geest aan te roepen: en de toewijding daaraan, die al effectief werd gecultiveerd door de eerste gelovigen, is vrijwel vergeten! Toch moeten we terugkeren naar de Heilige Geest, zodat de Heilige Geest naar ons kan terugkeren.”
Johannes XXIII ontving het bisdom Lucca ter gelegenheid van de zaligverklaring (1959) in audiëntie en noemde de zalige Elena Guerra “Apostel van de Heilige Geest” en vergeleek de missie van de Heilige met die van St. Margaret M. Alcoque als een “nederig instrument”, zei Johannes XXIII, “die God gebruikte om de cultus naar het Heilig Hart van Jezus te propageren, hetzelfde kan gezegd worden van B. Elena Guerra met betrekking tot de toewijding aan de Heilige Geest.” Maar nog meer vergeleek de paus haar met “Magdalena, die de apostel van de opstanding van de Heer was voor de Prins der Apostelen, dus,” vervolgde Johannes XIII, “schreef zij vanuit haar geboorteland Lucca een kinderlijke brief aan onze voorganger Leo XIII, om uit te leggen haar plannen. Juist door ruimte te geven aan de Geest voelde de zalige Elena heel sterk een missionaire roeping.
Maar zuster Helen kon nooit op missie gaan, zowel om gezondheidsredenen als vanwege het gebrek aan openheid van haar superieuren, die haar nooit de stad Lucca wilden laten verlaten. Ondanks deze beperkingen doordrenkte zij haar gemeente met een missionaire geest; in de Regels zou ze het volgende voorschrijven: ‘Cultiveer en verspreid toewijding aan de Heilige Geest over de hele wereld. Cultiveer het werk dat het meest dierbaar is voor dezelfde Goddelijke Parakleet, namelijk het behoud en de verspreiding van het Geloof.” Elena leerde al op jonge leeftijd deze missionaire spanning te cultiveren; samen met haar moeder las ze de bulletins en de ‘Annalen van de Propaganda van het Geloof’, opgericht door Lucchese St. John Leonardi (1541-1609). Aan het thema van de missie wijdde hij een van zijn vele pamfletten, met de titel “Perpetual Apostolate” (1865).
Voor de missies liet hij niet na om mensen te laten bidden
Ze beperkte haar tussenkomst ten gunste van de missies niet, met de publicatie van een pamflet, dat ze stuurde, met geld voor financiële hulp aan het weeshuis in Bethlehem; en boeken, medicijnen, speelgoed, geld voor hulp aan de missies in China, via de apostolisch vicaris mgr. Pagnucci. Bewogen door deze ijver werd ze ook een zoektocht naar haar stad, waarbij ze van deur tot deur ging om de behoeften van de missies te subsidiëren. Ze hielp missies in India, Benghazi in Derna en vele instituten voor apostolisch leven die in die jaren ontstonden.
Omdat hij zijn dood voelde naderen, schreef hij in zijn testament: ‘Ik smeek mijn goede dochters, die de zusters van St. Zita zijn, dat als ik dood ben, ze een mis zullen laten opdragen voor mijn ziel, slechts één mis, en dat ze dat ook zullen doen. het geld dat ze aan mijn begrafenis hadden moeten besteden, naar het Allerheiligste Werk van de Propaganda van het Geloof sturen.’ In de plaatselijke krant zal Esare een brief laten publiceren aan de mensen van Lucca, waarin ze hen aanbeveelt genereus te zijn met de missies en zal ze het boek ‘Het vuur dat Jezus naar de aarde bracht’ laten publiceren, waarin staat: ‘Klein ben ik geweest. in staat om te werken, heel weinig te doen, tijdens mijn leven. Laat mij een woord toestaan na de dood.’ De zalige Elena had deze open blik op de wereld en voelde de urgentie van de evangelisatie, omdat haar hart bewoond werd door de Heilige Geest, de auteur van de missie van de Kerk, de steun en inspiratie van de verkondiging van het Evangelie. De Heilige Geest, ‘de grote onbekende’, zoals zuster Elena zei, vraagt om ‘gekend’ te worden, aangeroepen. ‘Wat was het,’ vroeg zuster Elena zich af, ‘die kracht die zo groot is dat je vanuit het niets tot bestaan werd geroepen? Het was de Liefde van Hem die altijd werkt in liefde en door liefde.”
Ieder authentiek christelijk leven is een leven in de Geest
Het geheim van missie, broederlijke liefde, een meer ondersteunende samenleving en hoop voor de toekomst ligt in het laten werken van de Geest in de harten van mensen. “Alleen de bezielende adem van de Heilige Geest,” zei paus Johannes, “kan zielen tot deugd aanzetten en hen behoeden voor de besmetting door schuldgevoelens. […] Alleen de kracht van de Heilige Geest kan christenen schragen in hun strijd en hen met vreugde tegenstrijdigheden en moeilijkheden laten overwinnen.” Hiertoe nodigen de profetie van de zalige Elena Guerra en haar plechtige heiligverklaring ons uit; een daad van de Kerk, die niets toevoegt aan de glorie van onze Gezegenden, maar veeleer oproept tot verantwoordelijkheid van ons kerkzijn in de hedendaagse wereld.
bronnen