ซี ชอบการกุศล

มิชชันนารี “พูด” ภาษาอะไร? ภาษาของพวกเขาคือตัวอักษรแห่งความเมตตา ซึ่งมีตัวอักษรที่ทำให้คำพูดมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งและสร้างผลงาน

เวลา 11 น. ของวันที่ 45 มกราคม เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว และฉันกำลังอยู่บนรถไฟมุ่งหน้าไปยังเมืองเรจจิโอคาลาเบรีย
ฉันนั่งที่ที่นั่งของฉันและมองออกไปนอกหน้าต่างเห็นทิวทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

ฉันออกเดินทางจากอ่าวซาแลร์โนและกำลังจะลงไปเลียบทะเล มีอยู่ครั้งหนึ่ง รถไฟหยุดเพื่อให้ผู้โดยสารขึ้นและลง

ชายแปลกหน้าคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าฉัน ใบหน้าของเขาดูเหมือนนาฬิกา และแขนของเขามีรูปร่างคล้ายเข็มนาฬิกา เขาสวมหมวกเล็กๆ แปลกๆ ที่มีริบบิ้นผูกไว้บนหัว และมีกระดิ่งที่ดังเมื่อมีคนถามเวลาของเขา และเขาก็เดินแปลกๆ ไปทางขวานิดหน่อยและทางซ้ายนิดหน่อย รองเท้าของเขาจะเดินติ๊กต่อกไปเรื่อยๆ เมื่อเขาเคลื่อนไหว

นั่นคือเหตุผลที่เขาถูกเรียกว่า TIC TOC เขาบอกฉันว่าเขาเป็นช่างทำนาฬิกาฝีมือดีที่ช่วยให้ทุกคนใช้ชีวิตตามชั่วโมงของตัวเอง ฉันรู้สึกสนใจตัวละครตัวนี้มาก

การเดินทาง

การเดินทางยังคงดำเนินต่อไปจนถึงจุดหมายปลายทางของเขา ฉันตั้งหน้าตั้งตารอที่จะพบเขา จนกระทั่งวันหนึ่งเขาบังเอิญอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้บ้านที่ฉันอาศัยอยู่ ฉันจึงตัดสินใจคุยกับเขา
เขาเปิดตาและเราก็นั่งลงบนม้านั่ง รองเท้าของเขาเงียบสงัด เขาฟังฉันด้วยความสนใจ
เป็นครั้งคราวกริ่งประตูของเขาจะดังเบาๆ เพื่อไม่ให้รบกวนฉัน

ฉันเล่าเรื่องต่างๆ มากมายให้เขาฟัง พูดสั้นๆ ก็คือเรื่องราวในชีวิตของฉันทั้งหมด
เขาเดินตามฉันมาด้วยความสนใจ แขนของเขาเคลื่อนไหวช้าๆ เขายังคงนับเวลาของ
บางคน.
ในที่สุดฉันก็ถามเขาว่าเวลาของฉันจะมาถึงเมื่อไร เขาไม่ได้ตอบฉันทันที บางทีเขาอาจกำลังคิดเลขในใจอยู่ เขาถามฉันว่าฉันรีบขนาดนั้นจริงหรือ

ฉันตอบว่า ทุกคนก็คงอยากรู้บางอย่างเกี่ยวกับอนาคตของเขาอยู่แล้ว
เขายิ้มและบอกฉันว่าตอนนี้เขาไม่มีคำตอบ

การกุศลอธิบายอย่างง่ายๆ

และเขากล่าวเสริมอีกว่า ทุกครั้งที่ฉันเห็นรอยยิ้มของเด็ก ความเอาใจใส่จากแม่ หรือ “ความอดทน” ของพ่อ เวลาของฉันจะดังก้องขึ้นมา ฉันไม่เข้าใจเลย

แล้วเขาก็จับมือฉันแล้วนำมันมาใกล้กระดิ่งเล็กๆ ของเขา บอกให้ฉันดึงมัน ทันใดนั้นกระดิ่งเล็กๆ ก็ดังขึ้น ฉันก็เข้าใจ

เมื่อใดก็ตามที่คุณหยิบของของพี่น้องของคุณไว้ในมือ เวลานั้นก็มาถึงแล้ว คือ เวลาแห่งความรัก

การเผชิญหน้าครั้งนี้ทำให้ฉันเข้าใจอย่างเรียบง่ายว่าการกุศลคืออะไร

ฉันเคยได้ยินคำพูดยิ่งใหญ่จากคนที่คิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่าง บอกว่าควรทำและไม่ควรทำอย่างไร และแล้ว…เมื่อมีโอกาสมาถึง พวกเขากลับลดโอกาสนั้นให้เป็นเพียงการกุศลธรรมดาๆ กี่ครั้งแล้ว

การกุศลจากประสบการณ์ชีวิตอันน้อยนิด (แม้แต่ประสบการณ์ที่เคยใช้ชีวิตในแอฟริกา) คือการตระหนักว่ามีคนอื่นอยู่จริง ไม่ใช่ศัตรู ไม่ใช่ตัวก่อความรำคาญ ไม่ใช่คนที่ไม่มีอะไรทำและมาคอยก่อกวน

อีกอย่างหนึ่งเริ่มต้นด้วยคนที่ใกล้ชิดฉัน แบ่งปันชีวิตและวิถีชีวิตของฉันบนโลกใบนี้
อีกคนต่างจากฉันแต่ก็เหมือนฉัน

ดังนั้น “การรักผู้อื่นเหมือนรักตนเอง” จึงกระตุ้นให้เรา — ฟัง ดู เสียเวลา อย่าเร่งรีบ….
สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เราลืมไป แต่เราอยากให้คนอื่นทำเพื่อเรา

การกุศลไม่ใช่เพียงการให้เท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเรียนรู้ที่จะรับ การชื่นชม การกล่าวขอบคุณ การทักทายแม้กระทั่งกับคนที่คุณไม่รู้จัก การมองผู้อื่นว่าเป็นคนที่มีสิ่งดีๆ และสามารถช่วยให้ตนเองเติบโตได้

Imagine

• เบร็ทท์ จอร์แดน (Pexels)

แหล่ง

• บาทหลวงโอลิเวียโร เฟอร์โร