Z miłości do Chrystusa na drogach świata
Siostry Córki św. Franciszka Salezego z klasztoru San Cerbone
Z pewnością wiele osób zna San Cerbone, starożytny klasztor wznoszący się na wzgórzach pomiędzy Lukką a Pizą, który jako dom duchowości i modlitwy organizuje otwarte dla wszystkich kursy rekolekcji duchowych i przyjmuje grupy, rodziny i wszystkich, którzy chcą spędzić kilkudniowy kontakt z ciszą i spokojem natury, zanurzony w atmosferze ciszy i duchowości.
Klasztor ma bardzo starą historię, gdyż najwcześniejsze dokumenty wzmiankujące o nim pochodzą z IX wieku i wskazują na kościół pod wezwaniem św. Cerbone. Od XII w. władzę przejęły benedyktynki, a następnie cysterki. Później, począwszy od XV w., klasztor przeszedł w ręce franciszkanów, początkowo braci mniejszych obserwantów, następnie braci mniejszych reformowanych, a od 9 r. zarządzany był przez zgromadzenie „Córek św. Franciszka Salezego”. , założonej w Lugo di Romagna w 12 roku przez rektora Don Carlo Cavinę, z duchowością i stylem św. Franciszka Salezego, którego tak podziwiał. Ale co tak głęboko łączy biskupa Genewy, żyjącego od drugiej połowy XVI wieku do pierwszych dwóch dekad XVII wieku, z proboszczem małego miasteczka w Romanii, żyjącym w XIX wieku? Jakie duchowe pokrewieństwo może ich zjednoczyć? Z pewnością tym, co zbliża tych dwóch duszpasterzy dusz do siebie, a po części do siebie podobnych, jest przede wszystkim silna i przemożna miłość do Boga oraz gorliwość apostolska, która ożywiała ich od samego początku powołania kapłańskiego, czyniąc z nich zarówno niestrudzonych, jak i twórczych pasterzy, misjonarzy w miłości z Jezusem Chrystusem i płonącej miłością i namiętnością do dusz.
Podążając śladami tych dwóch wielkich postaci: jednej świętej i doktora Kościoła, drugiej oficjalnie uznanej za Czcigodną, Córki św. Franciszka Salezego przynoszą światu dar swojego założycielskiego charyzmatu i duchowości skupionej na miłości.
Są to kontemplatyczki w działaniu, kobiety zaangażowane w służbę Kościołowi, wszędzie tam, gdzie są bracia potrzebujący głoszenia i pomocy, czyniące „sprawy Marty z sercem Maryi”, kobiety, których Założyciel chce, „rozpalone miłością Bożą” ”, poświęcony apostolstwu modlitwy i wychowania w wierze.
W „Regułach życia” – Dyrektorium duchowym napisanym przez ks. Carlo Cavinę dla Córek św. Franciszka Salezego – wskazana jest misja, jaką mają one wypełniać w Kościele: być apostołami modlitwy i wychowawcami wiary.
„Niech wasze serce zawsze będzie w Bogu, a wasze spojrzenie niech będzie utkwione i niezłomne, aby w każdy możliwy sposób chwalić swego umiłowanego Pana” (RdV rozdz. VIII art. 12).
Dla Córki św. Franciszka Salezego modlitwa jest codziennym oddechem, kontaktem serca z sercem z Panem, któremu oddała całe swoje życie i z tej intymności czerpie energię, siłę, impuls do realizacji każdego powierzoną jej inną misję.
Słowa Ewangelii, w których Jezus mówi, aby „zawsze się modlić i nigdy nie ustawać” (Łk 18) wydają się nieosiągalną utopią, dlatego pojawia się pytanie: „Jak to zrobić?”. Ks. Cavina odpowiada, nawołując siostry, aby serca zawsze były w Bogu, ale także praktykowały to, co św. Franciszek Salezy nazwał „modlitwą życiową”, to znaczy przeżywały każdą chwilę swojego życia jako uwielbienie Boga, nieustanną modlitwę zanoszone uczynków, wprowadzając w życie to, co mówi św. Paweł: „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt z nas nie umiera dla siebie, bo jeśli żyjemy, żyjemy dla Pana, jeśli umieramy, umieramy dla Pana. Czy żyjemy, czy umieramy, należymy zatem do Pana (Rz 1-14). Dlatego dla Córek św. Franciszka Salezego bycie apostołkami modlitwy wiąże się z drugim aspektem ich misji: z byciem wychowawcami wiary, co oznacza naśladowanie przykładu Dobrego Pasterza i „paszenie” owczarni, wychowując ją do wiarą i miłością, zarówno poprzez własne świadectwo życia, jak i poprzez konkretne i codzienne zaangażowanie w słuchanie każdego brata i siostry. Siostry realizują swój założycielski charyzmat, angażując się we Włoszech i w wielu częściach świata, np. w Afryce, Azji i Brazylii, na różnych polach apostolatu, począwszy od szkół po duszpasterstwo parafialne, od wspólnot wychowawczych i opiekuńczych po domy dla osób starszych i szpitali, od duszpasterstwa rodzinnego od domu do domu, po służbę ubogim w miastach i na wsiach.
Zaangażowaniem Córki św. Franciszka Salezego jest głoszenie Chrystusa i „zarażanie” Jego miłością przede wszystkim swoim życiem, a następnie posługą apostolską w jakiejkolwiek dziedzinie, do której jest przeznaczona. Styl, który wyróżnia i nadaje charakterystyczny ślad jej apostolatowi, to styl salezjański, który zawsze zalecał ks. Cavina. Jest to styl, który przyodziewa wszystko, co zwyczajne i codzienne, w niezwykłość, ponieważ ożywia go silna miłość do Chrystusa i oddanie braciom, styl, który przejawia się we czynieniu wszystkiego „z życzliwością na twarzy, z uśmiechem” na ustach i słowami, z których emanuje dobroć i łagodność” (RdV 190).
Siostra Mariapaola Campanella
Obrazy
- Siostra Mariapaola Campanella