Świętych dnia 26 stycznia: Święci Tymoteusz i Tytus, Biskupi

By Alessia Salani On Jan 26, 2023

Najbliższy współpracownik św. Pawła, św. Tymoteusz, urodzony z ojca poganina i matki Żydówki, został powołany przez Apostoła Narodów do kierowania Kościołem w Efezie; podczas gdy św. Tytus został umieszczony na czele kościoła kreteńskiego.

Ich wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 26 stycznia.

Historia Tymoteusza i Tytusa

Tymoteusz urodził się w Listrze (około 200 km na północny zachód od Tarsu) jako syn Żydówki i pogańskiego ojca.

Kiedy Paweł przechodził przez te ziemie na początku swojej drugiej podróży misyjnej, wybrał Tymoteusza na towarzysza, ponieważ „był on bardzo ceniony przez braci z Listry i Ikonium” (Dz 16, 2)”, ale obrzezał go „dla Żydów które znajdowały się w tych regionach.

(Dzieje 16:3)” Wraz z Apostołem Narodów Tymoteusz przeszedł przez Azję Mniejszą i dotarł do Macedonii.

Następnie towarzyszył Pawłowi w drodze do Aten, a stamtąd został wysłany do Tesaloniki.

Następnie udał się do Koryntu i współpracował w ewangelizacji miasta na przesmyku.

Postać Tymoteusza wyróżnia się niczym wielki pasterz.

Według późniejszej Historii kościelnej Euzebiusza Tymoteusz był pierwszym biskupem Efezu.

Część jego relikwii przybyła z Konstantynopola w 1239 r., by spocząć we Włoszech, w katedrze w Termoli w Molise.

Tytus pochodził z rodziny greckiej, jeszcze był poganinem, a Paweł nawrócił się podczas jednej ze swoich podróży, by stać się jego współpracownikiem, towarzyszem i bratem w misji.

Apostoł Narodów zabrał Tytusa ze sobą do Jerozolimy, na tzw. Sobór Apostolski, właśnie w decydującym momencie sporu o chrzest pogan.

Apostoł zdecydowanie sprzeciwiał się obrzezaniu chrześcijan Antiochii, a Tytus stał się w ten sposób żywym symbolem powszechności chrześcijaństwa, bez względu na narodowość, rasę czy kulturę.

Po odejściu Tymoteusza z Koryntu Paweł powierzył Tytusowi zadanie przywrócenia posłuszeństwa tej trudnej społeczności i udało mu się zaprowadzić pokój między Kościołem w Koryncie a Apostołem.

Tytus został odesłany z powrotem do Koryntu przez Pawła, który nazwał go „moim towarzyszem i współpracownikiem” (2 Kor 8), aby zorganizował zakończenie zbiórek dla chrześcijan w Jerozolimie.

Dalsze informacje z listów pasterskich kwalifikują go jako biskupa Krety.

Tymoteusz i Tytus, dwaj wierni słudzy Ewangelii

Paweł obrzezał ucznia Tymoteusza, a nie obrzezał Tytusa, którego też przyprowadził ze sobą do Jerozolimy przed Sobór Apostołów.

W ten sposób w swoich dwóch współpracownikach Paweł jednoczy obrzezanych i nieobrzezanych; mężowie prawa i mężowie wiary.

Według tradycji Paweł napisał dwa listy do Tymoteusza i jeden do Tytusa.

Są to jedyne dwa listy Nowego Testamentu skierowane nie do wspólnot, ale do ludzi.

Św. Paweł Apostoł, już wtedy stary, pozwolił sobie na pisanie listów pełnych uczucia do swoich dwóch uczniów, zadowolony, że złożył w ich ręce głoszenie Ewangelii.

Według Benedykta XVI, Tymoteusz i Tytus „uczą nas wielkodusznie służyć Ewangelii, wiedząc, że obejmuje to także służbę samemu Kościołowi”.