Ewangelia z niedzieli 19 marca: J 9, 1-41

By Carla Miglietty On Mar 19, 2023

IV Niedziela Wielkiego Postu A, Ewangelia niedzieli: J 9, 1-41

Jana 9, 1-41, Jezus uzdrawia niewidomego od urodzenia

9 Idąc, ujrzał człowieka niewidomego od urodzenia. 2 Zapytali Go Jego uczniowie: «Rabbi, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice, że się niewidomym urodził?»

3 „Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice”, powiedział Jezus, „ale stało się tak, aby się na nim objawiły dzieła Boże. 4 Dopóki jest dzień, musimy wykonywać dzieła tego, który mnie posłał. Nadchodzi noc, kiedy nikt nie może pracować. 5 Dopóki jestem na świecie, jestem światłością świata”.

6 To powiedziawszy, splunął na ziemię, zrobił ze śliny trochę błota i posmarował oczy tego człowieka. 7 „Idź”, powiedział mu, „obmyj się w sadzawce Siloe” (to słowo oznacza „wysłany”). Poszedł więc ten człowiek, umył się i wrócił do domu widząc.

8 Jego sąsiedzi i ci, którzy widzieli, jak żebrał, pytali: „Czy to nie ten sam człowiek, który siedział i żebrał?” 9 Niektórzy twierdzili, że tak.

Inni mówili: „Nie, on tylko wygląda jak on”.

Ale on sam nalegał: „Ja jestem tym człowiekiem”.

10 „Jak więc otworzyły się twoje oczy?” zapytali.

11 On odpowiedział: „Człowiek, którego nazywają Jezusem, zrobił błoto i położył je na moje oczy. Powiedział mi, abym poszedł do Siloe i obmył się. Poszedłem więc i umyłem się, a potem przejrzałem”.

12 „Gdzie jest ten człowiek?” zapytali go.

— Nie wiem — powiedział.

Jana 9, 1-41, Faryzeusze badają uzdrowienie

13 Przyprowadzili do faryzeuszów człowieka, który był niewidomy. 14 A dzień, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył oczy temu człowiekowi, był szabatem. 15 Dlatego i faryzeusze pytali go, w jaki sposób przejrzał. „Nałożył mi błoto na oczy”, odpowiedział mężczyzna, „i umyłem się, i teraz widzę”.

16 Niektórzy z faryzeuszów mówili: „Ten człowiek nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu”.

Ale inni pytali: „Jak grzesznik może czynić takie znaki?” Więc zostali podzieleni.

17 Potem znowu zwrócili się do niewidomego: „Co masz o nim do powiedzenia? To twoje oczy otworzył.

Mężczyzna odpowiedział: „To prorok”.

18 Nadal nie wierzyli, że był ślepy i że odzyskał wzrok, dopóki nie posłali po rodziców tego mężczyzny. 19 „Czy to twój syn?” zapytali. „Czy to ten, o którym mówisz, że urodził się niewidomy? Jak to się dzieje, że teraz widzi?

20 „Wiemy, że to nasz syn”, odpowiedzieli rodzice, „i wiemy, że urodził się niewidomy. 21 Ale jak on teraz widzi, albo kto otworzył mu oczy, nie wiemy. Zapytaj go. jest pełnoletni; będzie mówił sam za siebie”. 22 Tak powiedzieli jego rodzice, ponieważ bali się przywódców żydowskich, którzy już postanowili, że każdy, kto uzna, że Jezus jest Mesjaszem, zostanie usunięty z synagogi. 23 Dlatego jego rodzice powiedzieli: „Jest pełnoletni; Zapytaj go."

24 Po raz drugi wezwali człowieka, który był niewidomy. „Oddajcie chwałę Bogu, mówiąc prawdę” — mówili. „Wiemy, że ten człowiek jest grzesznikiem”.

25 On odpowiedział: „Czy jest grzesznikiem, czy nie, nie wiem. Jedno wiem. Byłem ślepy, ale teraz widzę!"

26 Wtedy zapytali go: „Co ci zrobił? Jak otworzył ci oczy?

27 On odpowiedział: „Już wam powiedziałem, a nie słuchaliście. Dlaczego chcesz to usłyszeć ponownie? Czy i wy chcecie zostać Jego uczniami?”

28 Wtedy znieważyli Go i powiedzieli: „Jesteś uczniem tego człowieka! Jesteśmy uczniami Mojżesza! 29 Wiemy, że Bóg rozmawiał z Mojżeszem, ale co do tego człowieka, to nawet nie wiemy, skąd pochodzi”.

30 Mężczyzna odpowiedział: „To niezwykłe! Nie wiesz skąd pochodzi, a jednak otworzył mi oczy. 31 Wiemy, że Bóg nie wysłuchuje grzeszników. Słucha pobożnego człowieka, który spełnia jego wolę. 32 Nikt nigdy nie słyszał o otwieraniu oczu niewidomemu od urodzenia. 33 Gdyby ten człowiek nie był od Boga, nic nie mógłby uczynić”.

34 Na to oni odpowiedzieli: „Od urodzenia byliście pogrążeni w grzechu; jak śmiesz nas pouczać! I wyrzucili go.

Jana 9, 1-41 Duchowa ślepota

35 Jezus usłyszał, że go wyrzucili, a gdy go znalazł, rzekł: „Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”

36 „Kim on jest, proszę pana?” – zapytał mężczyzna. „Powiedz mi, abym w Niego uwierzył”.

37 Jezus powiedział: „Teraz go widzieliście; w rzeczywistości to on z tobą rozmawia”.

38 Wtedy ów człowiek powiedział: „Panie, wierzę” i oddał mu pokłon.

39 Jezus powiedział: [„Przyszedłem na ten świat, aby dokonać sądu, aby ślepi przejrzeli, a ci, którzy widzą, stali się ślepymi”.

40 Niektórzy faryzeusze, którzy z nim byli, usłyszeli, jak to mówił, i zapytali: „Co? Czy my też jesteśmy ślepi?

41 Rzekł Jezus: „Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu; ale teraz, kiedy twierdzisz, że widzisz, twoja wina pozostaje.

Drogie Siostry i Bracia Misericordie, jestem Carlo Miglietta, lekarz, biblista, laik, mąż, ojciec i dziadek (www.buonabibbiaatutti.it).

Dzisiaj dzielę się z wami krótką medytacją nad Ewangelią, ze szczególnym uwzględnieniem tematu miłosierdzie.

Ogłosiwszy się światłością świata (J 8), Jezus daje konkretny znak tego, co powiedział, wyprowadzając niewidomego, symbol każdego człowieka, z ciemności do światła.

Chrzest powtarza ten cud dla każdego z nas.

Mamy tu do czynienia z ostrą antyżydowską polemiką i typologicznym przedstawieniem w postaci niewidomego każdego wierzącego.

Jezus stwarza nowego człowieka (1-12)

W końcowe święto Sukkot, Święto Szałasów, ósmego dnia, odczytano ostatni rozdział Księgi Powtórzonego Prawa i pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju, przedstawiające stworzenie człowieka.

„Ślepiec reprezentuje naturalny stan człowieka: jest w ciemności, chociaż nie zgrzeszył” (E. Bianchi).

Jezus „namaścił oczy błotem” jest wyraźną aluzją do stworzenia.

I posłał go do sadzawki Szilo (= źródło wody), transliterowanej przez Jana na Siloe (= Posłany), aby podać dokładne odniesienie chrystologiczne do chrztu.

Niewidomy staje się nowym człowiekiem, nie do poznania (ww. 8-9), drugim Chrystusem, do tego stopnia, że stosuje do siebie imię Boga: „JA JESTEM” (w. 9).

Debata przed chrztem (13-34)

Niewidomy wyznaje przed faryzeuszami, że Jezus jest jego Zbawicielem. W pierwszych wspólnotach dorośli katechumeni, przedstawiani przez rodziców-rodziców, są pytani o swoją wiarę i publicznie ją wyznają.

Ale niewidomy zostaje „wyrzucony” (w. 34). Przylgnięcie do Chrystusa pociąga za sobą ekskomunikę ze strony synagogi i świata.

Bycie uczniem Jezusa oznacza stawianie czoła marginalizacji i wykluczeniu.

Spotkanie z Jezusem (35-41)

Ale to Jezus przychodzi nas szukać w chwili cierpienia i prześladowań.

Na pytanie chrzcielne: „Czy wierzysz w Syna Człowieczego?”, nie pozostaje nic innego, jak odpowiedzieć z entuzjazmem, jak uzdrowiony niewidomy: „Wierzę, Panie!” gest adoracji (w. 38).

Papież Franciszek powiedział: „Dzisiejsza Ewangelia przedstawia nam epizod człowieka niewidomego od urodzenia, któremu Jezus przywraca wzrok.

Długa historia zaczyna się od ślepca, który zaczyna widzieć, a kończy – to ciekawe – na rzekomo widzących ludziach, którzy nadal pozostają ślepi na duszy…

Dziś jesteśmy zaproszeni do otwarcia się na światło Chrystusa, aby przynosić owoce w naszym życiu, eliminować zachowania, które nie są chrześcijańskie… Musimy za to pokutować, eliminować te zachowania, aby zdecydowanie kroczyć drogą świętości.

Ma swoje źródło w chrzcie. Istotnie, my również zostaliśmy „oświeceni” przez Chrystusa w chrzcie, abyśmy – jak przypomina nam św. Paweł – zachowywali się jak „dzieci światłości” (Ef 5, 8), z pokorą, cierpliwością, miłosierdziem.

Ci uczeni w Prawie nie mieli ani pokory, ani cierpliwości, ani miłosierdzia…! Zadajmy sobie pytanie: jakie jest nasze serce? Czy mam serce otwarte czy zamknięte? Otwarty czy zamknięty na Boga? Otwarty czy zamknięty wobec naszego sąsiada? Zawsze mamy w sobie jakieś zamknięcie zrodzone z grzechu, błędów, pomyłek.

Nie bójmy się! Otwórzmy się na światło Pana, On zawsze czeka, abyśmy mogli lepiej nas zobaczyć, aby dać nam więcej światła, aby nam przebaczył. Nie zapominajmy o tym!”.

Dobre Miłosierdzie dla wszystkich!

Tych, którzy chcieliby przeczytać pełniejszą egzegezę tekstu lub jakąś dogłębną analizę, proszę pytać na migliettacarlo@gmail.com.