Dzieła Miłosierdzia Sióstr Franciszkanek św. Tomasza w Indiach
Śladami św. Tomasza: wychowanie, uzdrowienie, pocieszenie i miłosierdzie – nieoceniona praca sióstr franciszkanek w sercu wspólnoty w Indiach
Doradzać wątpiącym i uczyć ignorantów
W apostolstwie wychowawczym Siostry Franciszkanki św. Tomasza aktywnie uczestniczą w misji Chrystusa, oferując integralną formację dla pełnego rozwoju każdej osoby. Celem jest podkreślenie wyjątkowości każdej osoby poprzez integrację fizyczną, intelektualną, emocjonalną, moralną, duchową oraz rozwój społeczny i kulturowy. Każdy uczeń jest pobudzany do braterskiej współpracy na rzecz realizacji społeczeństwa opartego na odpowiedzialności obywatelskiej i miłości. Zgromadzenie oferuje całościową edukację, aby przekazywać wartości moralne, społeczne i duchowe w życiu uczniów.
Odwiedzanie chorych
Zgromadzenie podejmuje uzdrawiającą posługę Chrystusa, zapewniając opiekę zdrowotną i pomoc, bezpośrednią opiekę biednym i potrzebującym na obszarach wiejskich.
Dzięki innowacyjnej praktyce klinicznej, aktywnemu zaangażowaniu i wspólnemu zaangażowaniu w zaspokajanie zmieniających się potrzeb społeczności, siostry są znakiem rozpoznawczym doskonałości katolickiej opieki zdrowotnej.
Pocieszenie cierpiących
Siostry Franciszkanki św. Tomasza wspierają rozwój i wzrost jednostki, aby pomóc jej osiągnąć pełnię zgodnie z wolą Bożą. To towarzyszenie jest realizowane poprzez ukierunkowaną edukację i proponowanie koncepcji rozwoju społecznego, zachęcanie ludzi do tworzenia małych organizacji wzajemnej pomocy, aby skupić się na zjednoczonym potencjale ludzkim.
Szczególną uwagę poświęca się dzieciom. Siostra ze zboru mówi: „Ważne jest, by dzieci rozpoznały swojego przewodnika w Jezusie. To oni wnoszą nadzieję do naszego społeczeństwa i od nich zależy także przyszłość naszej wiary. W swojej niewinności uczą nas, czym jest życie: życiem, którym należy się cieszyć, doceniać i żyć”.
Karmienie głodnych i zakwaterowanie pielgrzymów. Opowiada się o sierocińcu „Dom Miłosierdzia”.
Dom św. Tomasza Miłosierdziezostała założona przez biskupa Thomasa Fernando, byłego biskupa Tiruchirapalli, aby przyjmować najbiedniejsze dzieci, sieroty i półsieroty oraz zapewniać im żywność, schronienie i edukację w pobliskiej szkole rządowej. Praca została powierzona Siostrom Franciszkanom św. Tomasza 10.07.1987. Placówka jest w stanie zapewnić bezpieczne i stabilne schronienie, edukację i wsparcie w okresie dzieciństwa małych gości. Osierocone dzieci są „niewidzialne”, bezbronne, biedne, a przez to znajdujące się w niekorzystnej sytuacji. Obecne dziewczęta pochodzą z rodzin bez źródła utrzymania, więc to siostry dbają o nie nie tylko w nauce, ale także w zdrowiu, mieszkaniu itp.
Siostry pracują na rzecz ewangelizacji mas wiejskich, które ani raz w życiu nie słyszały głoszenia Ewangelii.
Kadrę tworzą cztery zakonnice, które animują i towarzyszą młodzieży na wszystkich etapach jej rozwoju, nauczycielka, dwie kucharki i opiekunka.
Placówkę zamieszkuje obecnie 85 dziewcząt, z czego 42 to sieroty, 20 półsierot i 23 dziewczęta pozbawione środków do życia. Dziewczynki z „Domu Miłosierdzia” są nie tylko ofiarami odrzucenia ze strony rodziców, ale także ofiarami występków społeczeństwa.
Cele „Domu Miłosierdzia”
- Zapewnić szczęśliwe dzieciństwo i dobrą jakość życia dzieciom z domu dziecka
- Stworzenie pozytywnego i interaktywnego środowiska do nauki w sierocińcu i poza nim, aby stymulować i zachęcać dzieci do dumy z ich pracy i niezależnej nauki
- Zapewnij praktyczne wsparcie osieroconym dzieciom i pomóż im pewnie ustawić się w procesie uczenia się oraz stworzyć namacalną dynamiczną atmosferę, która obejmuje naukę i rozwój w wielowymiarowy sposób
- Tworzenie zdrowej przestrzeni na świeżym powietrzu dla dzieci. Zwłaszcza starsze dzieci, które potrzebują zdrowych wzorców i wsparcia w przygotowaniach do samodzielnego życia – intelektualnego, praktycznego i emocjonalnego
- Stwórz szczegółową kartotekę każdego dziecka, śledząc jego zdolności intelektualne i postępy w rozwoju poprzez ciągłe monitorowanie umiejętności poznawczych, pamięci, kreatywności, uwagi i receptywności, słuchania i reagowania
- „Przebudzenie” osieroconych dzieci poprzez kultywowanie szacunku do samego siebie, wyrażania siebie i zdolności do samodzielnego uczenia się
Apostolstwo sióstr polega nie tylko na ukazywaniu orędzia Chrystusowego słowem i czynem oraz na przekazywaniu Chrystusa światu, ale także na przeniknięciu porządku doczesnego duchem Ewangelii, dostosowując go nie tylko do wymagań dzisiejszej i moralnych, ale także warunków społecznych, kulturowych i ekonomicznych.
„Radość to miłość, radość to modlitwa, radość to siła. Bóg miłuje dawcę; jeśli dajesz z radością, dajesz więcej i więcej. Radosne serce jest wynikiem serca płonącego miłością. Dzieła miłości są zawsze dziełami radości. Nie musimy szukać szczęścia: jeśli posiadamy miłość do innych, zostanie nam ona dana. To jest dar Boga”. (Matki Teresy z Kalkuty)
W Ewangelii Łukasza Jezus mówi: „dajcie, a będzie wam dane”. „Tak więc przez Dzieła Miłosierdzia spełniamy wolę Bożą, dajemy innym coś z siebie, a Pan obiecuje nam, że także nam da to, czego możemy potrzebować. Jeśli naprawdę jesteśmy dziećmi Maryi, zrozumiemy naukę Pana, nasze serca rozszerzą się i będziemy mieli wnętrzności miłosierdzia. Wtedy będziemy opłakiwać cierpienia, nieszczęścia, błędy, samotność, udrękę, smutki ludzi, naszych braci. I odczujemy pilną potrzebę pomagania im w ich potrzebach i mówienia im o Bogu, aby nauczyli się traktować Go jak swoje dzieci i poznali matczyną łagodność Maryi.
Nasze życie musi towarzyszyć życiu innych, aby nikt nie był i nie czuł się samotny. Nasza miłość musi być także miłością, ludzkim ciepłem” – mówi siostra zaangażowana w „Domu Miłosierdzia”.
Siostra Freeda Mary Varghees
Siostry Franciszkanki św Tomasza