Święty dnia 3 listopada: Święty Marcin de Porres

By Alessia Salani On Listopada 3, 2022

Historia św. Marcina de Porres: „Ojciec nieznany” to zimne sformułowanie prawne czasami używane w zapisach chrztu.

„Półkrwi” lub „pamiątka z wojny” to okrutne imię nadane przez osoby „czystej” krwi.

Podobnie jak wielu innych, Martin mógł wyrosnąć na zgorzkniałego człowieka, ale tak się nie stało.

Mówiono, że już jako dziecko oddawał swoje serce i swoje dobra biednym i pogardzanym.

Był synem wyzwolonej kobiety z Panamy, prawdopodobnie czarnej, ale prawdopodobnie także rdzennego pochodzenia, oraz hiszpańskiego grande z Limy w Peru.

Jego rodzice nigdy się nie pobrali.

Martin odziedziczył rysy i ciemną karnację swojej matki.

To zirytowało jego ojca, który w końcu uznał syna po ośmiu latach.

Po urodzeniu siostry ojciec porzucił rodzinę.

Martin był wychowywany w biedzie, zamknięty w niskim poziomie społeczeństwa Limy.

Kiedy miał 12 lat, jego matka udzieliła mu praktyki u fryzjera.

Martin nauczył się strzyc włosy, a także pobierać krew – co było wówczas standardowym zabiegiem medycznym – leczyć rany oraz przygotowywać i podawać leki.

Po kilku latach w tym medycznym apostolacie, Martin zwrócił się do dominikanów, aby zostali „świeckimi pomocnikami”, nie czując się godnym bycia bratem zakonnym.

Po dziewięciu latach przykład jego modlitwy i pokuty, miłosierdzia i pokory sprawił, że wspólnota poprosiła go o złożenie pełnej profesji zakonnej.

Wiele nocy spędził na modlitwie i praktykach pokutnych;

jego dni były wypełnione opieką nad chorymi i troską o biednych.

Szczególnie imponujące było to, że traktował wszystkich ludzi bez względu na kolor skóry, rasę czy status.

Odegrał kluczową rolę w założeniu sierocińca, opiekował się niewolnikami przywiezionymi z Afryki i zarządzał codzienną jałmużną klasztoru z praktycznością i hojnością.

Został prokuratorem zarówno w klasztorze, jak i w mieście, czy chodziło o „koce, koszule, świece, cukierki, cuda czy modlitwy!”

Kiedy jego klasztor był zadłużony, powiedział:

„Jestem tylko biednym Mulatem. Sprzedaj mnie. Jestem własnością zamówienia. Sprzedaj mnie."

Obok codziennej pracy w kuchni, pralni i szpitalu, życie Martina odzwierciedlało niezwykłe dary Boga: ekstazy, które unosiły go w powietrze, światło wypełniające pokój, w którym się modlił, bilokacja, cudowna wiedza, natychmiastowe uzdrowienia i niezwykły kontakt ze zwierzętami.

Jego dobroczynność objęła zwierzęta polne, a nawet robactwo z kuchni.

Usprawiedliwiał naloty myszy i szczurów tym, że były niedożywione; trzymał bezpańskie koty i psy w domu swojej siostry.