Zusters, missie, veranderingen. De andere helft van de Kerk

In Popoli e Missione opent het artikel van Miela Fagiolo D'Attilia het dossier “Gewijd in de wereld, protagonisten van de uitgaande Kerk”

(door Miela Fagiolo D'Attilia)

Levendig, vol gisting en in transformatie. Dit is de wereld van gewijde vrouwen belichaamd in duizend verhalen, eindeloze getuigenissen en vele rollen die het vrouwelijke universum binnen de Kerk van vandaag vertegenwoordigen.

Maar er is een onderliggende vraag die weinigen hardop uitspreken en die de titel geeft aan een onlangs gepubliceerd boek, “Leven als nonnen: is het de moeite waard?” (Cafagna Editore), waarover de auteur, zuster Samuela Rigon, franciscanes van Onze Lieve Vrouw van Smarten, hoogleraar aan de Gregoriaanse Universiteit en algemeen overste van haar congregatie, ons vertelt.

Zuster Samuela heeft jarenlang gewerkt aan de vorming van roepingen en heeft een breed beeld van de verschillende gewijde vrouwen in de Kerk, zowel als lid van het USMI-presidium als als deelneemster aan de XVIe Vergadering van de Bisschoppensynode.

“De wereld van het gewijde vrouwenleven is zeer heterogeen, er zijn veel fragmenten, net als de stukken van een mozaïek”, legt hij uit. “Het is een enorm geheel dat grote bronnen bevat die nog aan het licht moeten worden gebracht.

Er zijn zusters die hun leven op een heel eenvoudige en authentieke manier hebben gegeven, bezield door een diep geloofsleven, en dat is zeker geen kleine heiligheid. Maar nu bevinden we ons in een andere context: wat moeten we voorstellen aan een jonge vrouw die een religieuze keuze wil maken?

Tot een paar jaar geleden was het gewijde leven de enige manier om je te committeren aan het missionaire niveau; vandaag de dag is dat niet meer zo. Het is veel gemakkelijker om een ​​pad te kiezen dat je tijdelijk commit, terwijl het gewijde leven voor het leven is en je bindt aan een specifieke levensstijl (gemeenschap, geloften, levensstijl, traditie). Maar toewijding aan anderen is het resultaat van een diepere keuze, verbonden met de mysterieuze roeping van God.”

De oproep om God te volgen langs de paden van het Evangelie die leiden naar de periferieën van de wereld, zorgt ervoor dat veel missionarissen nieuwe stijlen van religieus leven en nabijheid tot de mensen belichamen.

In de eenvoud van het dagelijks leven vertegenwoordigen ze in de collectieve verbeelding de veranderende rol van de religieuzen in de Kerk.

“Op de voorgrond staat de kracht van de missie, begrepen in de evangelische zin van het geven van je leven,” benadrukt zuster Samuela, “het Evangelie nodigt ons uit om Jezus te volgen en ons leven te geven zoals hij dat deed. Wat betekent het om dit vandaag de dag te doen? Een volwaardig leven leiden komt voort uit dit aspect. Waar er aandacht is voor de behoeften van de ander, wordt de toewijding aan de missie voor het Koninkrijk van God op een heel concrete manier beleefd. Om dit te bereiken, moeten we relationele worstelingen overwinnen, de problemen van vandaag zoals integratie tussen generaties, institutionele bureaucratie, omgaan met nieuwe behoeften, en ook leren communiceren met andere culturen.”

Er werd veel gesproken in de laatste synode over de rol van vrouwen in de Kerk, “niet alleen van gewijde vrouwen maar ook van lekenvrouwen,” voegt zuster Samuela toe. “Met uitzondering van een paar verhalen, is er vanuit de basis van de Kerk niet veel vooruitgang geboekt, en zelfs niet vanuit de top, met uitzondering van paus Franciscus die zeer duidelijke interventies deed en vrouwelijke figuren op topposities plaatste.
In de synode kwam de kwestie van het vrouwelijke diaconaat sterk ter sprake. Persoonlijk denk ik niet dat dit het probleem is, maar dat het ons in een ander perspectief moet plaatsen. In de kerk, net als in de maatschappij, is de helft van het menselijk ras vrouw, met een stijl van aanwezigheid die gepromoot moet worden, niet zozeer door te spelen met de concepten van superioriteit of inferioriteit, of de gebruikelijke genderstereotypen die zoveel schade hebben aangericht door de nadruk te leggen op de onderdanige positie van vrouwen.

Ik geloof dat het antropologische aspect van complementariteit en wederkerigheid moet worden herwonnen en concreet moet worden beleefd. Vanuit dit perspectief kan iedereen een bijdrage leveren aan het algemeen welzijn, en dit betreft alle gebieden van het leven van de Kerk, inclusief dat van autoriteit.”

Hoewel het op theoretisch niveau gemakkelijk is om het eens te worden over de basisconcepten, is het een groot probleem om deze mentaliteitsverandering in de praktijk te brengen.

“We moeten erkennen dat we zoveel culturele modellen met ons meeslepen waarbij bepaalde taken of bepaalde ministeries, zo wordt gedacht, alleen door mannen kunnen worden vervuld. Er zijn bepaalde werkcontexten, professionele contexten, waarin het voor een vrouw heel moeilijk is om te functioneren, bijvoorbeeld in het onderwijs, op parochieniveau, diocesaan niveau, op kantoor, in een liefdadigheidsdienst.

Een andere kwestie die in sommige contexten naar voren is gekomen, is het beschouwen van gewijde vrouwen als goedkope arbeidskrachten: dit is een kwestie die in de synodevergadering aan de orde is gesteld, in sommige landen van de wereld is dit een zeer ernstig probleem omdat er geen bescherming is van de dienst die gewijde vrouwen verrichten.”

(Artikel van Miela Fagiolo D'Attilia uit het dossier “Gewijde vrouwen in de wereld, protagonisten van de uitgaande Kerk”, gepubliceerd in Popoli e Missione, december 2024, pp. 30-31)

bron

  • Popoli e Missione/Dicembre 2024

bron

  •  Digitaal gemaakt door spazio + spadoni
Andere klanten bestelden ook: