Zusters van Sint-Gemma bereiden zich voor op viering Missiejubileum in Ivoorkust
Waarom de missie in Ivoorkust?
In 1996, tijdens de oorlog in de Democratische Republiek Congo, werden al onze zusters die daar op missie waren, geëvacueerd uit het land en kwamen als vluchtelingen in Italië aan. Daar werden ze verwelkomd door de Italiaanse gemeenschappen.
Terwijl ze wachtten tot het mogelijk was om terug te keren naar Congo, ontwikkelde de Congregatie een nieuwe mogelijkheid: namelijk het openen van een nieuwe missie in een ander Franstalig land. Onder de voorstellen bevonden zich Kameroen en Ivoorkust.
Twee zusters werden gestuurd om het grondgebied van Ivoorkust te verkennen en nadat ze ter plekke de eerste contacten hadden gelegd, vonden ze dat dit een ‘juiste’ plek was om een nieuwe missie van de Zusters van St. GemmaHet was een land zonder oorlog en het klimaat was gunstig.
Onze stichteres, moeder Gemma Eufemia Giannini zei: “Net als de apostelen moeten wij de hele aarde omarmen, waar zielen zijn die tot Jezus gebracht moeten worden….'.
Am 11. November 1999 diskutierte Zuster Bernadette, zuster Lucia en zuster Veronique kwamen aan in Ivoorkust. Ze werden een maand lang verwelkomd en opgevangen door de Consolata-paters met wie ze eerder afspraken hadden gemaakt.
Uiteraard was het besluit om een nieuwe gemeenschap te openen ook genomen in samenwerking met de bisschop van San Pedro, bisschop Baltelemì Djablà, die uitdrukkelijk een aantal zusters had verzocht om een nieuwe parochie in zijn bisdom te steunen, met name door een kleuterschool te creëren op zo'n ondoordringbaar gebied als de Sagobos.
Toen de zusters zich in hun onafhankelijke huis vestigden en een gemeenschapsleven begonnen, vroegen ze zich af wat ze moesten doen, aangezien er geen kerken of christenen op het land waren: in feite was de meerderheid van de mensen moslim. Elke zuster die in verbijstering was betrapt, bad en huilde terwijl ze zich bleven afvragen hoe ze aan voedsel zouden komen midden in het bos: er was geen markt, niemand verhandelde vlees of brood. De meest gebruikte vorm van uitwisseling was ruilhandel. Mensen leefden alleen van landbouw.
De dichtstbijzijnde markt was in de stad San Pedro, bijna 120 kilometer verderop, de zusters hadden geen auto, maar belangrijker nog, er waren geen wegen op de site - een ramp! Lange tijd aten de zusters alleen bananen en aubergines voor ontbijt, lunch en diner.
U hebt het gratis en gratis ontvangen
Na een paar weken besloot zuster Bernadette, in overleg met zuster Veronique, haar verpleegkundestudies ten goede te gebruiken en op zoek te gaan naar een baan waarmee ze de zusters in hun levensonderhoud konden voorzien. Zo ging ze naar het dichtstbijzijnde gezondheidscentrum, een door de staat gerunde instelling, en na een briljant verlopen stageperiode gericht op het behalen van haar diploma dat ze in Congo had behaald, begon ze haar beroep.
Tegelijkertijd begon zuster Veronique zich te wijden aan educatieve, animatie- en catechetische activiteiten. Op zaterdag ontmoette ze de kinderen om ze in ongeveer twee jaar voor te bereiden op het ontvangen van het Doopsel.
Elke woensdag bezochten de twee zusters de huizen in het dorp voor een eerste evangelisatieproclamatie. Hierdoor konden ze een dialoog met de bewoners aangaan en een vertrouwensrelatie opbouwen.
In 2000 werd zuster Maria Pia ook naar Sago gestuurd om de gemeenschap in de missie te versterken. Er was daar maar één traditionele kerk voor de inheemse bevolking (godié), maar er waren geen christenen, afgezien van een kleine Burkinese gemeenschap die in kampen ver van het dorp woonde. Dankzij het intensieve evangelisatiewerk waren het de godié die vroegen om gedoopt te worden en later vroegen om in de kerk te trouwen.
Wie wijd zaait, zal wijd oogsten
Aanvankelijk ging een moslimman tijdens liturgische vieringen naar de kerk om de Heilige Schrift te lezen, aangezien hij de enige in het dorp was die kon lezen en schrijven. Vandaar de noodzaak om een scholingspad te bieden dat gericht was op kinderen.
Een dringende behoefte, aangegrepen door de Congregatie van de Zusters van Sint-Gemma, die actie ondernam om een kleuterschool te openen.
Het was een grote uitdaging om mensen het belang van onderwijs te laten begrijpen. Volwassenen gaven er in feite de voorkeur aan dat hun kinderen al op jonge leeftijd op het land gingen werken. Velen hadden niet de financiële middelen om de schoolkosten te betalen.
De missie in Sago is door de jaren heen gegroeid en het gebied is op gebouwniveau ontwikkeld. Tot op heden verwelkomt de kleuterschool tientallen kinderen en is er ook een internaat geactiveerd voor meisjes die van ver naar Sago komen om te studeren.
De zussen runnen ook een apotheek. Toen ze aankwamen, was het staatsziekenhuis erg ver weg en de bevolking, die erg arm was, kon de kosten van de reis naar de faciliteit in geval van nood zeker niet betalen. Dit leidde tot afhankelijkheid van traditionele geneeskunde, wat resulteerde in een hoge sterfte.
Juist om die reden besloot de congregatie een apotheek te openen. Deze is nog steeds in bedrijf, al is het voor de ernstigste gevallen erg moeilijk om er te komen, omdat er geen vervoersmiddelen beschikbaar zijn.
Sinds 2021 is onze gemeenschap in Sago betrokken bij de HIC SUM project van spazio + spadoni waardoor het een kleine maar winstgevende kippenboerderij kon starten, een sociale onderneming die rechtstreeks wordt verzorgd door de zusters die ter plaatse aanwezig zijn. Daarnaast is een grote groep vrijwilligers, vergezeld door de zusters, toegewijd aan het verspreiden van de werken van barmhartigheid.
Wij bereiden ons voor op het 25-jarig jubileum van onze aanwezigheid in Sago. Het is mooi om het enthousiasme en de betrokkenheid te zien van alle inwoners, of ze nu christen, moslim of een andere religie hebben, die ons erkennen als de grondleggers van de stad Sago.
“Zo goed is het, zo aangenaam is het voor broers en zussen om samen te leven”.