Zorg en aandacht in Bangkok
De ervaring van een groep jongeren bij de Xaverian Missionarissen in Bangkok (Thailand), in hun Huis van Engelen
Door Fabio Ferraro Iusve
Op 27 augustus, rond 7 uur, arriveerden de meisjes van de groep in het huis van de paters Xaverius in Bangkok om te ontbijten.
Het was een zeer aangename ochtend. Ik zag dat de groep zich bewust was van de laatste dag van de missie, maar tegelijkertijd ook helemaal opging in de activiteit die we gingen doen.
Alsof er een sterk verlangen was om die dag nog een keer mee te maken en nog een keer te genieten van de aanwezigheid van de groep, die de meesten van ons met moeite verwelkomden en accepteerden, om er in moeilijke tijden zelfs gebruik van te kunnen maken of gewoon om onze ervaringen te delen.
Omstreeks 8 uur vertrokken we en na ongeveer 00 minuten in de bus arriveerden we bij het huis van de zusters Xaverianen. Daar namen we deel aan de mis, samen met de kinderen/jonge mannen/vrouwen die in dat huis wonen, het zogenaamde Huis van de Engelen, en werden we verzorgd en oplettend ontvangen door de zusters.
Het was erg leuk om samen een taart te delen ter ere van het leven, die werd opgegeten en gedeeld met een jongen uit dat gezin die een zware beroerte had overleefd die hem bijna had weggenomen.
Met de taart erbij konden we met Françine (een Xaveriaanse missionaris) praten. Zij vertelde ons een beetje over haar reis en het pad van het bouwwerk dat zij leidde.
Daarnaast ontstond er een prachtig gesprek over taal, hoe cruciaal het is, door haar wordt het makkelijker om de gedachte erachter te begrijpen; over een cultuur die compleet anders is dan de onze, waarin het perspectief op bepaalde aspecten, zoals het leven van een ernstig zieke, anders wordt dan het onze, en waarin we ons cultureel zelfs vervreemden.
Het is fascinerend om de impact van deze persoon binnen deze gemeenschap te zien, en het is geweldig om te zien hoe sommige individuen de open-mindedness en liefde hebben die nodig zijn om Françine te helpen deze levensstijl van toewijding voort te zetten. Het is een onvergetelijke ervaring geweest.
[...]
Toen bezochten we een school: er waren ongeveer 50 Birmese kinderen en we besloten de groep bij elkaar te houden en spelletjes te doen waar iedereen bij betrokken zou worden. Ik vond het erg leuk.
Giovani in uscita – MissionariSaveriani.it
(31 augustus 2024)