Myanmar | Wat er overblijft na een aardbeving
Aardbevingen zoals die in Myanmar kunnen zoveel vernietigen, maar geloof, hoop en liefdadigheid mogen niet instorten. Hoewel “het zwaar is”
Aardbevingen zijn enorme gebeurtenissen. Omdat ze plotseling komen en je onvoorbereid vinden. Omdat ze, als ze sterk en gewelddadig zijn, alles wegnemen: je huis, je genegenheid, je leven.
Aardbevingen zijn de kracht van de natuur tegen de kwetsbaarheid van de mens. Zij zijn bewijs van onze kleinheid.
Als de aarde beeft, wil dat zeggen dat de aarde ons iets te vertellen heeft.
Maar als wij beven, hebben wij misschien niets meer te zeggen.
Angst wordt sterker dan wat dan ook en we rennen zo ver mogelijk weg, in de hoop op redding.
De aardbeving van 28 maart in Zuidoost-Azië liet ons hartverscheurende taferelen zien. Volgens een eerste telling kwamen 144 mensen om het leven en raakten 732 mensen gewond. Het epicentrum lag in Myanmar, maar de beving werd ook in Thailand gevoeld.
De wolkenkrabber die we zagen instorten, in video's die nu viraal zijn gegaan, stond in Bangkok: hij was in aanbouw, nu helemaal verwoest, behalve de hoop om de opgesloten arbeiders levend terug te vinden. Twintig kinderen liggen ondertussen onder het puin van een klooster in Taungoo.
Enerzijds storten gebouwen en bruggen en gebouwen in; anderzijds wordt er solidariteit opgebouwd.
De hulpmachine is inderdaad al op gang gekomen: het Italiaanse Rode Kruis is een inzamelingsactie gestart en Artsen zonder Grenzen (AZG) staat klaar om in te grijpen met levensreddende behandelingen.
de pauszei via een telegram van staatssecretaris Pietro Parolin dat hij “diep bedroefd door het verlies aan mensenlevens en de wijdverbreide verwoesting die de aardbeving in Zuidoost-Azië heeft veroorzaakt, met name in Myanmar en Thailand.” Hij bidt voor de slachtoffers en is spiritueel dicht bij “allen die door deze tragedie zijn getroffen.”
Vorig jaar september werd de staat Myanmar, net als buurlanden, al zwaar getroffen door tyfoon Yagi. In mei 2023 had ook cycloon Mocha al voor de nodige schade gezorgd. Deze orkaan veroorzaakte doden, materiële schade en een toename van het aantal ontheemden.
Bovendien woedt er sinds 2021 een burgeroorlog, nadat het leger de regering van Aung San Suu Kyi omverwierp.
Aardbevingen zijn enorme gebeurtenissen, vooral als ze plekken treffen die al flink geschud zijn door alles wat er gebeurt.: armoede, oorlog, andere natuurrampen.
Gebed en vrijgevigheid worden dan nog noodzakelijker. Werken van barmhartigheid op de een of andere manier (met liefde) de kloven kunnen dichten die in het leven van zoveel mensen zijn ontstaan (of groter zijn geworden).
Een getuigenis rechtstreeks uit Myanmar
Pater Piero Masolo, een PIME-missionaris in Detroit (VS), was eerder op missie in Myanmar.
Op zo'n pijnlijk moment, spazio + spadoni bedankt hem dat hij ook het getuigenis van de persoon die schrijft met ons deelt:
“Ik stuur deze gezamenlijke boodschap om de vele mensen te bereiken die om nieuws vragen over de aardbeving die Myanmar trof. Allereerst, dank u voor uw gebed, bezorgdheid, genegenheid en nabijheid.
Taunggyi, waar ik woon, ligt iets meer dan 150 km van Mandalay, het epicentrum van de aardbeving. De zwaarste beving was 7.7 op de schaal van Richter, gevolgd door een andere beving van 6.4, met meer naschokken.
De zwaarst getroffen steden waren Mandalay en Nay Pyi Taw (de hoofdstad), waar ook een van de grootste ziekenhuizen instortte, waardoor slachtoffers minder hulp konden krijgen.
Hier in de stad Taunggyi werd de oude stad het hardst getroffen, met schade aan gebouwen, maar zonder mensen. Het zwaarst getroffen gebouw was eigenlijk de kathedraal, gewijd aan St. Joseph.
Godzijdank gebeurde de aardbeving niet tijdens de normaal goed bezochte Kruiswegviering, want dan was het een bloedbad geworden. Er is echter veel verdriet over de schade aan de kathedraal, die in de oorlogsjaren een symbool van hoop was geworden en een ontmoetingsplaats voor de vele ontheemden die in de loop der jaren hun toevlucht in Taunggyi hadden gevonden. Ook deze plek is inmiddels aan de christelijke gemeenschap ontnomen.
Vorig jaar september werd Myanmar letterlijk overspoeld door een cycloon die grote gebieden verwoestte die nu worden herbouwd. De aardbeving trof gebieden die ook door de cycloon waren getroffen. Te midden van dit alles, de burgeroorlog.
In het Centrum waar ik woon, zag ik, voorbij de grote angst, verdrietige en ontstelde gezichten.
We zeiden niet veel tegen elkaar. De mensen van Myanmar zijn geduldig, heel geduldig. Ze weten hoe ze moeten verwelkomen en geld moeten verdienen, maar in de stilte van de gezichten vandaag hoorde ik een gemeenschappelijk gebed luid: "Tot wanneer, o Heer...?"
Nogmaals bedankt voor uw gebed en nabijheid.
Een goede reis voor iedereen naar het licht van de Verrezene”.
bron Afbeelding
Beeld
- Fb-profiel van pater Piero Masolo