Vrouw en genade
Barmhartigheid, vroomheid en viscerale liefde. Wat beweegt de Werken van Barmhartigheid
Het woord genade or jammer in het Arabisch, vertaal op dezelfde manier: Rahma of Ra7ma en hebben een diepere "H" klank met de letter 7. Het lijkt op hoe deze klank gespeld wordt in de Arabische letters "ح." Deze letter wordt ook gebruikt om 7anan, hanan, tederheid te zeggen en ook om 7ob, liefde te zeggen. De klank maakt het effect van warmte, omhelzing, diep welkom.
De etymologie van dit woord in het Arabisch komt van het woord Ra7em, wat ‘baarmoeder’ betekent, en heeft betrekking op de moeder, de vrouw die bewaakt, verzorgt, draagt, beschermt en kinderen maakt.
Ik wil daarom graag met u reflecteren op de actie “om genade en medelijden”, maar vanuit het oogpunt van de etymologie van de Semitische talen en met name het Arabisch.
Als we in de Bijbelse taal, en dan met name in het Hebreeuws, over barmhartigheid praten, denken we aan innerlijke liefde, aan moederliefde.
Er zijn veel verzen in de Bijbel die dit symboliseren, maar ik heb er twee als voorbeeld gekozen.
Jesaja 66: 13
Zoals een moeder haar kind troost,
zo zal ik u troosten;
in Jeruzalem zul je getroost worden.
1 Thessalonicensen 2: 7
“Hoewel wij onze autoriteit als apostelen van Christus konden laten gelden, hebben wij in plaats daarvan in uw midden liefgehad, als een moeder die voor haar kinderen zorgt.”
We zijn allemaal bekend met Rembrandts beroemde schilderij ‘De terugkeer van de verloren zoon’, waarop we de handen van de vader zien worden weergegeven door een mannenhand en een vrouwenhand, precies om de diepe acceptatie van een moeder uit te drukken.
Dit gaat over Gods blik, houding en relatie met ons. Maar kunnen wij deze genade hebben voor mensen die niet onze kinderen zijn?
Viscerale liefde wordt op twee momenten meer gevoeld dan op andere: bij het verwelkomen van een kind of tijdens een eerste ontmoeting en wanneer het op het punt staat te verliezen of op het moment van het onvermogen om in te grijpen om lijden of schade aan dit kind te voorkomen. Maria was op dat moment meer moeder dan op alle andere momenten, ze was ra7ma. Ze verloor alles en vanaf dat moment werd ze De moeder.
Deze liefde is zo groot dat het de hele mensheid omarmt. Een wond zo diep dat het Maria wijd openstelde voor een groot werk van liefde. Een werk dat gebeurt en niet gedaan of gepland is.
Ik zat in de focolare (focolarische gemeenschap) in Syrië, maar op een gegeven moment moesten we de stad verlaten en voor een tijdje naar Libanon gaan. We moesten de mensen in de gemeenschap van jongeren, gezinnen en kinderen achterlaten. Deze periode was erg zwaar en pijnlijk voor mij.
Nadat we anderhalf jaar lang van veraf hadden gecommuniceerd (dit was in 2013, toen waren er nog niet zoveel middelen als nu en was er vaak geen elektriciteit), kwam een groep van deze mensen, waaronder een aantal jongeren die ik in Syrië volgde, naar Libanon voor een bijeenkomst.
Een van de moeders vertelde me over haar problemen met haar tienerdochter, die een nieuwe mobiele telefoon wilde. Ik kon een tijdje bij deze kinderen blijven en we spraken over het gevoelige onderwerp om de ouders niet te belasten, vooral niet in die moeilijke situatie. Het onderwerp van een nieuwe mobiele telefoon kwam ook ter sprake en tot mijn verbazing barstte het meisje in kwestie in tranen uit, zeggende dat ze zoveel vrienden en vriendinnen was verloren omdat ze waren vertrokken, en met degenen die er nog waren, kon ze zichzelf niet aantrekkelijk maken zonder een nieuwe mobiele telefoon.
Ik besefte hoeveel pijn er achter dat verlangen van haar zat, een tiener die kapot was van het zien van zoveel vrienden die ze op zo'n wrede en plotselinge manier kwijtraakte.
Ik huilde ook, we huilden allemaal. Ik voelde dat ik faalde in de liefde, want voordat ik sprak had ik naar deze jonge persoon moeten luisteren, en voordat ik hem berispte had ik de situatie moeten weten. Ra7ma is de top van deze schaal van liefde die begint met een wond. Ik verontschuldigde me bij haar en we spraken er lang over. Het enige wat ze hoefde te doen was luisteren en alles zou een nieuwe wending nemen.
Barmhartigheid en viscerale barmhartigheid, het voorrecht van een vrouw, van een moeder, is belichaamd in alle Werken van Barmhartigheid. Het is van daaruit dat we kunnen voed de hongerigen, geef de dorstigen te drinken, troost de getroffenen, Etc.
Dan doen wij een beroep op Gods genade, Zijn moederlijke liefde, en gaan heen naar iedere broeder en zuster die wij tegenkomen, waarbij wij troost brengen als een moeder.
Beeld
- Foto door Ik ben Vincent on Unsplash