S zoals “Sognare” (droom)
Het alfabet van genade presenteert ons vandaag de dag de S van “dromen”. Is Kerstmis niet ook de vervulling en het uitgangspunt van een droom?
Let op: dit alfabet is gebaseerd op Italiaanse woorden, maar we raden lezers aan om te letten op het concept en niet op de medeklinker of klinker waarmee ze beginnen.
“Unalota of unasinzia, padiri? (Droom je of dut je, vader?).”
Het was de stem van een moeder die terugkwam van het meer, waar ze was gaan wassen. Ik zat in de schaduw van een mangoboom vlak bij onze missie in Baraka, Congo DRC.
Ik antwoordde: “Ulisema nini? (wat zei je?)” en ik werd plotseling wakker.
Die moeder, zoals alle moeders, gaf om de kinderen. En ik was een soort adoptiekind geworden, omdat ik van ver kwam. Ik knipperde met mijn ogen, stond op en gaf haar mijn hand, zoals ze dat in Congo doen.
Ze glimlachte naar me. Ik zocht iets om haar te laten zitten. Ik zag dat ze moe en bezweet was. Ik rende naar het huis om wat water voor haar te halen. "Ni baridi? (Is het koud?)", vroeg ze. En ze dronk twee of drie glazen.
Misschien had ze sinds de ochtend niet meer gedronken. Ze ging goed op de kruk zitten en begon me te bestoken met vragen over mijn familie, mijn ouders, mijn zus, de plek waar ik geboren was. Ze was een beetje nieuwsgierig, maar ik antwoordde haar heel blij. Ze leek tevreden.
Ik wilde haar echter iets vragen waar ik al een tijdje mee zat, en dat was het volgende:
Welke dromen hebben jij en je familie voor de toekomst?
Het was geen moeilijke vraag. Het probleem was het antwoord. Ze glimlachte nog een keer naar me.
Hij zei: 'Unihurumie, niko na haraka. Niko na kazi mingi nyumbani (vergeef me, ik heb haast. Ik heb zoveel werk te doen thuis).”
En terwijl hij de mand met de kleren die hij op het zand had gedroogd weer op zijn hoofd zette, zei hij tegen mij terwijl hij wegliep: "Uanze kuuliza kwa watoto, wavijana, wababa na wamama na wazee na utapata jibu (begin met het vragen aan kinderen, jongeren, vaders, moeders en ouderen en je zult het antwoord krijgen)."
En dus, vanaf die dag, begon ik mijn persoonlijke onderzoek. De antwoorden kwamen langzaam.
Iedereen droomde op zijn eigen manier van een betere toekomst, gelukkige, vredige toekomst. Kinderen wilden goed opgroeien met anderen, veel leren, eten en niet te veel lijden, en natuurlijk spelen naar hartelust.
Jongeren daarentegen wilden meer leren over de wereld en alles wat er in andere landen gebeurde; ze wilden niet in het dorp blijven. Ze voelden zich klaar om de wereld te veroveren.
De vaders en moeders keken naar het welzijn van het gezin, de kinderen, wat rust, rechtvaardigheid en respect van de autoriteiten voor hun werk. Ze konden onrecht niet langer verdragen en wisten niet hoe ze het moesten bestrijden.
De ouderen, in hun wijsheid, terwijl ze spijt hadden van de afgelopen tijd, voelden dat er zoveel veranderde en ze voelden zich niet klaar om het te leven. Ze waren moe. Ze hadden zo hard gewerkt, hadden zoveel onrecht geleden in de tijd van de koloniën en zelfs nu met de nieuwe meesters van hun eigen ras. Ze waren bang voor de toekomst en wachtten, min of meer sereen, op het moment om de kano te nemen voor de reis naar het beloofde land, waar ze eindelijk vrede en rust zouden vinden.
Zoveel dromen die samen met de mijne één konden worden.
Ik was niet gekomen om hun dromen te vervullen, maar om samen te dromen, ieder zijn eigen kleur te geven. Dromen groot of klein, het maakte niet uit
het doet ertoe. Het belangrijkste is om te dromen en te geloven dat als we samenkomen, sommige dromen werkelijkheid zullen worden.
Iemand vóór ons had ons verteld dat dromen van een betere wereld een mooie zaak is en dat we het konden waarmaken. Hij
zou ons een handje helpen. Maar we moeten ons niet overgeven aan dromen en de droom alles laten doen.
We hebben toestemming om af en toe in slaap te vallen, maar dan moeten we onze ogen wrijven, onszelf goed spoelen en er samen helemaal voor gaan. Wie weet, misschien lukt het ons wel.
In het Swahili wordt men “moja” genoemd en alle “mojas” vormen samen de “u-moja” (unie)Het enige dat nodig is, is een klein briefje vooraan en alles verandert.
bron
- Vader Oliviero Ferro
Beeld
- Afbeelding digitaal gemaakt door spazio + spadoni