In Ivoorkust, een “troostende aanwezigheid” zijn
Een brief uit Ivoorkust van pater Stephen Camerlengo, missionaris van Consolata
Zeer geliefde,
Na 18 jaar dienst bij het Instituut ben ik teruggekeerd naar de missie.
Momenteel ben ik in Ivoorkust, meer specifiek in de missie van Dianra in het bisdom Odienné, in een overwegend islamitisch gebied waar christenen slechts drie vijfde van de bevolking uitmaken.
Ik ben blij met deze nieuwe uitdaging en ik bid dat de Heer mij nog een aantal jaren gezondheid en leven zal geven, zodat ik samen met deze nieuwe mensen kan wandelen, bij wie ik nu al het gevoel heb dat ik hoor.
Wij, missionarissen, streven ernaar om een bron van troost te zijn door evangelisatie en menselijke promotie, overeenkomstig de leringen van onze stichter St. Joseph Allamano.
Menselijke ontwikkeling vindt vooral plaats in een gezondheidscentrum dat een belangrijk aanspreekpunt is voor alle mensen uit de regio, en vooral voor kinderen.
Sta mij toe een reflectie te delen die in mij is ontstaan tijdens deze tijd van aanwezigheid op Ivoriaanse bodem. Ik heb de tekst in het meervoud gezet om beter uit te drukken dat wat geschreven staat de vrucht is van de reis die ik heb gemaakt met alle mensen die God de Vader op mijn pad heeft gezet. Ik hoop dat het zal helpen.
- Missie is de omhelzing van God!
- Missie is de dimensie van zelfopofferende liefde!
- Missie is een sacrament, het neemt een vlucht!
- De missie behoort toe aan God, aan de God van verrassingen!
Missie is een manier om onze menselijkheid te verbreden en tegelijkertijd ons vermogen om liefde te geven en te ontvangen te verdiepen. “Ik geloof in God vanwege ontmoetingen. Alle verklaringen zijn nutteloos, ik geloof in ontmoetingen!” (Jean Guitton).
Prachtig, we zijn gemaakt om elkaar te ontmoeten, we zijn onze relaties. Zelfs met God is het een beetje zo: we geloven in Hem als we Hem ontmoeten, als we in relatie met Hem staan. Hij heeft de eerste stap naar ons al gezet, vanuit de eeuwigheid! En dan kunnen we Hem ontmoeten in elke zuster en broeder!
Elke dag ontvangen we Gods zegen in de gezichten van de mensen om ons heen. We ontmoeten God die voortdurend de wonden van wanhoop geneest en mensen voortdurend met hoop vult.
Mensen leren ons om met genoeg te leven. Ze leren ons dat twee dingen de menselijke geest kunnen oplossen: meer van alles willen en de betekenis van het woord "genoeg" niet kennen!
Het is een zegen om bij mensen te zijn die geloven dat hun lot is om in vrede te leven met hun naaste. Zo voelen we Gods onvoorwaardelijke liefde en vergeving weerspiegeld naar ons.
Bovendien leren we door het lijden van mensen dat het een belangrijk aspect van mens-zijn is ervoor te zorgen dat niemand alleen is als hij of zij lijdt, dat geen enkele pijn onopgemerkt blijft en dat geen enkele aandoening zinloos blijft.
Wij ontvangen de zegen van God die de roep van de armen hoort (Ex. 6) en op verschillende manieren tegen ieder van ons zegt: "Ik hoor de roep van de armen en ik zend u!" God nodigt ons uit om de ruimtes van ons comfort te verlaten om met Hem naar onbekende plaatsen te wandelen en zinvolle relaties te delen met degenen die in contact komen met ons leven. Op deze reis ontdekken we Gods liefde die zichtbaar wordt gemaakt in de mensen om ons heen.
God zegent ons voortdurend en nodigt ons uit om deel te nemen aan een proces van persoonlijke en gemeenschappelijke transformatie. Dit vereist dat we op reis zijn in het huidige moment. Net als de discipelen van Emmaüs leren we Jezus te herkennen in de vragen van ons hart en in het breken van het brood van ons leven, en ontdekken we een eenheid die onze diversiteit omvat!
Zo vertrouwen wij op nieuwe manieren op God, leren wij nieuwe en diepere redenen om lief te hebben en te vergeven, worden wij dienaren van verzoening en leren wij deze bediening onvoorwaardelijk uit te voeren.
Over het algemeen ontdekken we dat onze reis als missionarissen een innerlijke reis is, en dat bekering niet over iemand anders gaat, maar over onszelf. Het is een voortdurende overgave aan de overweldigende liefde van God, wat leidt tot openstaan voor de liefde van onze naaste.
Voor ons is dit de essentie van de ‘passage’-ervaring, net zoals dat voor Jezus het geval was.
De zendingsreis is gericht op ons ware zelf en ons ware thuis, het hart dat liefheeft, waarin wij ons ervan bewust zijn dat wij verbonden zijn met alle volkeren en de hele schepping.
Geloof in de missie spoort ons aan om ‘op te stijgen’, om het geschenk van onzekerheid en het mysterie van de schepping te waarderen, wetende dat de missie van God is en nooit beperkt zal worden door onze nederige pogingen om deze te begrijpen of te leven!
Tot slot wil ik graag mijn dank uitspreken aan alle mensen die ik heb mogen ontmoeten en die zich betrokken en behulpzaam hebben gevoeld bij de missie.
Moge de Heer iedereen zegenen, moge de Consolata u troost bieden, moge Sint Joseph Allamano u “een handje helpen”, u beschermen en u op de weg leiden!
Dank u, verenigd en missionarissen. Moed en voorwaarts in Domino!
Vader Stefano Camerlengo, IMC
Bron en afbeelding
- spazio + spadoni
- Vader Stefano Camerlengo