Ik kom, maar wat kan ik doen? | “Barmhartigheid geleefd” volgens pater Piumatti
Uit de dagboeken van pater Piumatti, fd van Pinerolo en missionaris in Noord-Kivu gedurende 50 jaar. Afrika vertellen en het zijn woord teruggeven is een gebaar van genade jegens het
“Wat kan ik doen? Ik wil nuttig zijn…ik weet niet hoe ik iets moet doen!”
Dit zijn de zinnen die ik hoor als ik iemand voorstel om naar Afrika te komen, als ik ze uitnodig om te komen en deze broeders en zusters te leren kennen.
Het is de directe kennis van de mensen, van het dagelijks leven, die ons een mooiere wereld kan laten zien.
In al die jaren zijn er heel wat mensen naar Afrika gekomen om een maand door te brengen: jongens en meisjes, priesters en leken, getrouwden en alleenstaanden, gepensioneerden en zelfs jonge kinderen.
De laatste keer dat Moeder Catherine, mijn moeder, kwam, was ze 82 jaar oud: ze liep door het dorp, zat op de binnenplaats omringd door kinderen, en “deed niets…” Toen ze wegging, bleven de mensen haar maar bedanken “voor alles wat ze deed!”
Onze efficiënte, productieve samenleving, die zoveel doet, heeft ons weten te besmetten; zij die niet produceren, zij die niet doen … zijn niets waard, tellen voor niets.
Naar Afrika komen om een klein ziekenhuis te bouwen, de dag doorbrengen met het verbinden van wonden … dat is toch wel iets goeds, nuttigs, geweldigs, de moeite waard.
Weet jij hoe je een spijker moet slaan, een shirt moet naaien, een muurtje moet maken, een motor moet repareren, of hoe je op een draaibank moet werken? Alles is welkom!
Maar denk niet dat dat het belangrijkste is.
En u heeft het mis als u denkt dat onze mensen daarop zitten te wachten.
Het leven van de mensen hier bestaat nog steeds uit kleine gebaren: je gaat water halen, hout verzamelen, het veld schoffelen, zaden zaaien, aardappelen schillen, etc.
Gebaren die het dagelijks leven….
En u heeft het mis als u denkt dat onze mensen hierop van u wachten..
Zelfs de wetenschap dat je op de missie bent en hier vannacht slaapt, is voor hen voldoende.
Wat een vreugde, als de auto met gasten arriveert!
Wat een verwachting, toen je zei dat je op bezoek zou komen!
Wat een eetlust, als we met velen aan tafel zitten!
Wat een levenslust als je daar ook bent!
“Bedankt dat je gekomen bent!” Jarenlang zullen ze het je vertellen.
Voor jaren.
Bron en afbeelding
- Vader Giovanni Piumatti