Een stem uit de Centraal-Afrikaanse Republiek
Het verhaal van de jonge Guy-Cyrille Ngaba
Veel mensen denken ten onrechte dat de inzet van zoveel missionarissen, als ze aan Afrika denken, bijna uitsluitend gericht is op “Voed de hongerigen en geef drinken voor de dorstigen.” Het is waar dat dit in sommige delen van Afrika primaire urgenties blijven waaraan zoveel religieuzen zich wijden, geholpen door zoveel bereidwillige weldoeners en vrijwilligers van over de hele wereld. Er zijn echter ook veel andere werken van barmhartigheid worden uitgevoerd, en het veld is enorm voor spirituele werken van barmhartigheid .
Wie is Guy-Cyrille Ngaba
Dit is bijvoorbeeld het geval van een jongeman uit de Centraal-Afrikaanse Republiek, Guy-Cyrille Ngaba. Hij werd geboren in een stad genaamd Bozoum, niet ver van de parochie gewijd aan Sint-Michaël de Aartsengel, die sinds 1973 is toevertrouwd aan de pastorale zorg van de Karmelieten. Het is de oudste parochie in het bisdom Bouar, voorheen in handen van de Kapucijnen. Bozoum is de hoofdstad van de prefectuur Ouham-Pende, ongeveer 400 kilometer van de hoofdstad van het land, Bangui.
De jongeman bezoekt de parochie en het levendige liturgische leven, bestaande uit catechetische groepen, misdienaars, cantors, liturgische dansers, muzikanten, enz. Hij sluit zich aan bij een groep genaamd "Vrienden van het Kind Jezus" en gaat zelfs zover dat hij vraagt om toegang tot het seminarie dat de broeders hebben geopend in een plaats genaamd Yolé, ongeveer tien kilometer van het centrum van het bisdom, Bouar. Hij volgde daar de basisschool, middelbare school en hogeschool, met religieuze en lekenprofessoren. Veertien jaar menselijke, christelijke en religieuze vorming.
Maar de Heer heeft andere plannen voor Guy-Cyrille. Hij verlaat de Karmelieten en gaat naar Togo om managementwetenschappen te studeren. Na zijn afstuderen keert hij terug naar huis en wordt hoogleraar Economie, Accounting en Management Informatics aan het St. Augustine's College in Bozoum. Later wordt hij aangenomen door de enige lokale bank, waar hij Management Controller wordt. Tegelijkertijd wordt hem gevraagd om het nieuwe lokale radiostation "The Voice of Koyale" te runnen, wat hij met succes uitvoert. In januari 2022 treedt hij toe tot de VN, op het kantoor van de Multidimensional Mission, in de prefectuur Ouham-Pende.
Haar baan bestaat uit het zijn van Communications Manager en Public Information Assistant. Hij verzamelt informatie voor een lokaal radiostation, bereidt en implementeert enkele activiteiten voor campagnes die door de Verenigde Naties worden georganiseerd en communiceert ook met de lokale bevolking om deze projecten bekend te maken. Guy-Cyrille gebruikt deze positie van hem om veel mensen hun stem te laten horen, door interventies voor de bevolking te vragen of gewoon hun mening te geven over de politiek-sociale levenstrend van het land.
Als hij er zelf over spreekt, draait hij er niet omheen: “De fundamenten van de staat zijn ingestort. De staat heeft niet de capaciteit om in de basisbehoeften van de mensen te voorzien, zoals gezondheid, onderwijs, wegeninfrastructuur, etc. Het conflict heeft grote gevolgen voor het leven van de mensen en de levensomstandigheden zijn niet gemakkelijk: er is een gebrek aan elektriciteit, drinkwaterpunten zijn ontoereikend en hoe verder je van de grote steden afgaat, hoe meer onveiligheid en basisbehoeften toenemen.”
Het werk van de Missionarissen
De opleiding die de missionarissen kregen, is echter niet verloren gegaan. Guy-Cyrille heeft een groot gevoel voor menselijkheid behouden, blijft zich inzetten voor het welzijn van de mensen, in een houding van vrijgevigheid die wordt aangewakkerd door gebed en het voorbeeld van Jezus. Om hem heen is het duidelijk dat de jacht op gemakkelijk geld en economische zekerheden enorm is toegenomen en dat men vaak de essentiële dingen vergeet, de waarden waarvoor het de moeite waard is om te leven, zelfs die kenmerkend zijn voor de typische Afrikaanse cultuur.
Hij pocht niet, maar met zijn diploma's had hij veel meer kunnen verdienen dan hij tevreden was met de beroepen die hij aanvaardde, hierboven genoemd. De baan van directeur bij het lokale radiostation, met alle energie die daarbij kwam kijken, was in feite "vrijwilligerswerk", onbetaald. In zijn parochie is hij betrokken bij de opvoeding van jongens, bij de Studenten Jeugdbeweging en is hij niet opgehouden te vertrouwen op de Goddelijke Voorzienigheid om, voor zover hij kan, alle mogelijke werken van barmhartigheid te verrichten.
Zijn angst is dat de nieuwe oorlogen die in Europa en het Midden-Oosten zijn uitgebroken, de wereld de problemen van zijn geliefde land, een van de armste, in het hart van Afrika, dat nu ook wordt geplaagd door lokaal geweld, verder zullen doen vergeten. Het vredesproces kan zeker traag zijn, maar dat mag het pad dat het land probeert te bewandelen naar betere levensomstandigheden niet verstoren. "Van onze kant", zegt hij, "moeten we als jonge bevolking doorgaan met de taak van menselijke en christelijke vorming, door liefde voor ons land te cultiveren, toewijding aan goed gedaan werk en een grote geest van opoffering, zonder de etappes te overhaasten. Moge de Heer ons helpen!"
bron
Afbeeldingen
- Afbeelding digitaal gemaakt door spazio+spadoni