Een oneindigheid aan tekenen van genade

Door het idee dat wij de goede en de goede mensen zijn om te draaien, vertellen we in deze column wanneer we “barmhartig” zijn geweest

Want alleen door de liefde te ontdekken, kunnen we haar teruggeven. In feite moeten we, naast het doen van de werken van barmhartigheid, leren ze te ontvangen en te erkennen.

(door Riccardo Rossi)

Tekenen van de Heer genade in mijn leven heb ik er oneindig veel gezien. Daarom zal ik er een paar heel belangrijk voor mij uitlichten die mij geloof hebben gegeven, elke keer dieper en dieper.

De eerste keer was in 1999: ik was 31 jaar oud, een jonge persvoorlichter van de Groenen in Napels.

Mijn werk was mijn enige houvast, ik woonde alleen, mijn ouders waren gescheiden, een broer was verdwenen (iets jonger), had een drugsverslaving en was later toegewijd aan Satan.

Pijn was mijn dagelijkse kost in de familie, maar ook op mijn werk kwam het voor. Een vriend van mij die bij de Groenen werkte, werd ernstig bedreigd en ook mij overkwam hetzelfde lot, zowel met woorden als fysiek.

Ik was er kapot van, alles stortte in. Samen met een vriendin, Marinella, zocht ik mijn toevlucht in Torre Annunziata om van de omgeving te veranderen.
Nou, ik volgde haar op een uitje met haar zoon Riccardino (een paar jaar oud). Ze ging de kerk Basilica Maria SS della Neve binnen en ik was daar met haar.
Ik weet niet waarom ik het deed: ik was al zo'n 20 jaar niet meer in een kerk geweest.

Ik stond in stilte voor het beeld van Onze Lieve Vrouw en voelde een grote Vrede; ik wist meteen dat ze niet naar mij toe kon komen omdat ik in volledige ellende verkeerde. Vanaf dat moment begreep ik dat ik die volledige Vrede moest zoeken en begon ik aan een christelijk pad.

Twee daden van barmhartigheid: het verwelkomen van mijn vriend en het schenken van vrede door Onze Lieve Vrouw op dat delicate moment.

Sinds 2003 heb ik ervoor gekozen mijn leven aan de Heer te geven en ben ik samen met mijn vrouw al een aantal jaren vrijwilliger bij de Missie van Hoop en Liefde in Palermo.

In 2011 dacht ik na over verzoening met mijn ouders en kreeg ik een telefoontje van broeder Biagio (die ik al een tijdje kende). Hij ging naar Schio, een stad in Veneto, voor een getuigenis en een bezoek aan Sint Bakhita en vroeg of ik met hem mee wilde gaan.

Ik wist meteen dat mijn gebeden verhoord waren. Ik had gepland om naar Verona te gaan (niet ver van Schio) om mijn familie te bezoeken. Ik besefte dat ik daar veel steun zou krijgen tijdens die dagen van verbondenheid met broeder Biagio en gebed.

Na een paar dagen doorgebracht te hebben met broeder Biagio, werd ik vervuld van gebed en de Heilige Geest, en deze gemoedstoestand was erg belangrijk voor de ontmoeting met mijn ouders. Wonden, weet je, komen terug in tijden van verzoening, maar dankzij die dagen met broeder Biagio, bleef ik kalm en kwam er vrede met mijn familie na een paar jaar van scheiding.

Wat een grote genade van God dat Hij mij aan broeder Biagio heeft voorgesteld en mij die dagen van gebed met hem heeft gegeven.

In de vastentijd van 2022 ontving ik van mijn vriend Nuntius het boek “De 24 uur van het lijden van onze Heer Jezus Christus” van Luisa Piccarreta.
Hij vertelde me dat het lezen van het boek in samenhang met Jezus mij meer gaven zou kunnen geven, maar het raakte mij vooral dat het mij zou kunnen genezen van de geestelijke wonden uit mijn jeugd.

Ik las het, opgegaan in Jezus, gedurende meerdere maanden. Toen ik in oktober 2022 deelnam aan een cenakel van de Kleine Zonen van Palermo, met de meditatie van het Boek van de Hemel (ook geschreven door Luisa), voelde ik dat de Drie-eenheid naast me was toen ik klein was en mijn vader me sloeg en in de tussentijd voelde ik, naast pijn, ook vreugde.

Dankzij deze daad van barmhartigheid van de Drie-eenheid besefte ik dat ik dit getuigenis van genezing kon geven aan hen die jong zijn (en niet alleen) en die lijden onder de pijn van hun familie.

In het leven zijn we vol wonden en ellende. We moeten alleen het Koninkrijk van God zoeken en dan vinden we alle genade die we nodig hebben.

Laten we in dit opzicht Jezus de stem geven: “Ik kom als Koning te midden van de volken, maar niet om belastingen en schatting te eisen, nee, nee; Ik kom omdat Ik uw wil wil, uw ellende, uw zwakheden, al uw kwaad. Mijn soevereiniteit is precies dit: Ik wil alles wat u ongelukkig, rusteloos en gekweld maakt, verbergen en alles verbranden met mijn liefde en, als de weldadige, vreedzame, grootmoedige Koning die Ik ben, u beantwoorden met mijn Wil, met mijn tederste liefde, met mijn rijkdom en geluk, met de zuiverste vrede en vreugde. Als u mij uw Wil geeft, is alles gedaan, maakt u mij gelukkig en zult u gelukkig zijn. Geen andere zucht dan dat de mijne onder u heerst” (De oproep van de Goddelijke Koning in het Koninkrijk van Zijn Wil, Boek van de Hemel deel één, Gamba-editie).

Laten wij onze menselijke wil aan Jezus overgeven, dan zullen wij gelukkig leven en in alle goederen, net als Adam en Eva vóór de erfzonde.

Bron en afbeelding

Andere klanten bestelden ook: