De dromen van een Afrikaans kind… RUST EN DROOM
We zullen het ontdekken in deze column, onder redactie van de Xaveriaanse missionaris pater Oliviero Ferro, die vandaag eindigt
En als we begrijpen dat dromen (maar geen rechten en mogelijkheden) dezelfde zijn als die van onze kinderen, zal het tijd worden om wakker te worden en werken van barmhartigheid verrichten.
Omdat door hen een Afrikaans kind (en anderen) in staat zal zijn om te leven in de vreugde van het kunnen dromen van iets dat mogelijk kan worden.
"Lala, mtoto wangu, lala" (slaap, mijn baby, slaap).
Het is een van de kerstliederen die moeders zingen voor hun baby. Eindelijk, na het huishouden, vindt ze wat tijd om haar baby te knuffelen. Ze neemt hem in haar armen, streelt hem, fluistert lieve woordjes tegen hem en laat hem langzaam dansen in haar armen.
Met halfgesloten ogen volgt hij het lied van mama en valt langzaam in slaap en droomt.
Zeker, het zijn dromen van een kind. Maar het zijn dromen van iemand die volwassen wil worden. Nu voelt hij zich beschermd door Moeder. Maar op een dag zal hij op eigen benen moeten staan, en hij weet niet of hij iemand zal vinden die hem kan helpen.
Mama gaat verder in haar lied en ook zij droomt: hoe zal mijn zoon zijn, wat zal hij doen, wie zal er voor hem zijn als ik er niet meer ben?
Ik zal weg zijn.
De dromen van moeder en zoon worden één droom. En ik kijk ernaar, wie weet waarom, ik begin te dromen. Ik wil niet wakker worden.
Maar na een tijdje zie ik dat moeder het kind voorzichtig op een deken legt en weggaat om het avondeten klaar te maken.
Hij, met zijn ogen dicht, rust zachtjes. Ik heb zin om hem te strelen. Maar wat als hij dan wakker wordt?
Het is beter om hem een kusje te sturen met mijn hand en te zeggen: “Slaap en droom in vrede, mijn vriend.”
LEES DE ANDERE DROMEN
Bron
Beeld
- Foto door vader Giovanni Piumatti
- Afbeelding digitaal gemaakt door spazio + spadoni