“Alsof het vandaag is” | Verhalen uit Muhanga 2

Uit het dagboek van pater Giovanni Piumatti tijdens zijn tijd in Muhanga (Noord-Kivu). Beschouwingen die nog steeds actueel zijn.

Het is 7 uur in Turijn, maar ook elders: voor sommigen is het de tijd van terugkeer van het zaterdagavond-‘ritueel’ (min of meer).
Het is hier in Muhanga 7:00 uur.
Ik kijk uit over de binnenplaats en zie drie lachende kinderen al wachten: hun hallo! is een kus van God.

Ik hoor gekraak uit de luidsprekers die hier op de binnenplaats zijn opgesteld. Dan verandert het storende geluid in harmonie en komen de tonen van Ravels Bolero prachtig tot hun recht.

Muhanga gaat niet om 7:00 uur slapen. Muhanga wordt om 7:00 uur wakker en wordt dan ineens wakker.

De composities van Ravel en Morricone begeleiden de bewegingen van een mensheid die zichzelf misschien een uurtje extra slaap heeft gegund.

Het is zondag, het is een feestdag: de meesten hebben hun kleren verschoond, hun gezichten zijn schoon, een felgekleurde Sjaals sieren de hoofden van de vrouwen.

Wereldlijke muziek verdwijnt uit de luidspreker en maakt plaats voor meer liturgische akkoorden.

Het is feestelijk, het is zondag en het dorpskruispunt is bevolkt en stijgt op naar de hal, de plaats van de burgerbijeenkomst gisteren, toen het
Het was tijd voor de SHIRIKA, en vandaag de landingsplaats in Gods armen voor de schipbreukelingen van deze groene zee van eucalyptus, bananenbomen en mighobwa.

De zaal zit vol, gebed is lied, zingen is dans.

Het is zondag, het is feest, en de omhelzing met God moet gebeuren met een hart vol vreugde,

zelfs als je blote voeten hebt.

Ndotole trok een oud jasje over zijn versleten trui en vale broek aan. Schoenen, nee, dat maakte niet uit.

Op blote voeten naderde hij het altaar voor het ‘gebed van de gelovigen’: hij zei DANK U!

Hij zei BEDANKT!, een van de weinigen vandaag, zondag, die nog op blote voeten loopt.

(Patrizia)

Bron en afbeelding

G. Piumatti, Muhanga. Parole e story d'Afrika, blz.83.