
Syrië: “Hoop herrijst uit het puin”
In Syrië is Jubileum de ruimte en tijd om ‘toekomst te bouwen’, omdat hoop sterker is dan angst en pijn…
Syrië beleeft momenteel een grote opstand in alle opzichten: politiek, moreel, sociaal, cultureel, intellectueel en zelfs spiritueel.
Een uitdagende, ik zou bijna zeggen onmogelijke taak om een beeld van de toekomst te kunnen schetsen.
De schok voor velen was de ontdekking van het hoge niveau van wreedheid van het regime dat net gevallen was. Dit zorgde voor veel teleurstelling, onzekerheid, maar ook voor sommigen een sterk schuldgevoel en algemeen wantrouwen.
Het onthullen van zo'n grote leugen betekent het ineenstorten van iemands eigen geschiedenis.
Ik wil het hier niet over politiek hebben, maar over reflecties die kunnen ontstaan door zo'n unieke situatie. Waarom uniek?
Verschillende Arabische landen hebben dit meegemaakt: een overgang van een militair regime gedurende zoveel jaren naar een op islam gebaseerd rebellenleiderschap. De angst om religieuze en culturele vrijheid te verliezen was de belangrijkste reden die christenen en niet-soennitische moslims ertoe aanzette
al die jaren onder de macht van Assad stonden.
Het is een unieke situatie omdat de Syriërs zoveel hebben geleden, het slachtoffer zijn van groot onrecht, maar tegelijkertijd zijn ze nog steeds een heel open, genereus, creatief en intelligent volk met een sterke wil om te leven.
De ervaringen van andere buurlanden na de zogenaamde Arabische Lente kunnen zeer ontmoedigend zijn, maar kunnen ook helpen om slechte signalen op te vangen en een ‘verandering van hart’ aan te moedigen.
Dit jubeljaar roept ons op tot hoop.
Het kwaad van fundamentalisme raakt Syrië ook in zijn regeringssysteem. En de situatie kan nog erger worden.
Maar dit is een interpretatie door menselijke berekeningen.
Ik vroeg mezelf af: Waarom zou ik mij bij deze berekening neerleggen?
Ik ontdekte dat we soms bang zijn om te hopen, omdat we te teleurgesteld zijn. Dit heeft een diepe wond geslagen die ongeneeslijk lijkt, net als die van de volkeren in het Midden-Oosten.
Maar de Ware Hoop is datgene wat geboren wordt uit het puin, een Licht dat de duisternis verlicht,
zoals de paus uitsprak tijdens de opening van het Jubeljaar.
Als we het dan vanuit een andere invalshoek bekijken, namelijk als iemand die gelooft in de mogelijkheid van een betere toekomst, dan zien we dat Syrië vol zit met kunstenaars, schrijvers en intellectuelen. Er zijn veel verschillende volkeren en geloven: christenen, moslims, Koerden, enzovoort.
Deze variëteit biedt ook zoveel creativiteit in het omgaan met problemen. Allemaal opgebouwd door het grote lijden dat is ervaren in meer dan 13 jaar oorlog, wat heeft geleid tot het verlies van ten minste één lid in elk huishouden.
Een andere garantie is de grote groep Syriërs die over de hele wereld verspreid is en die hun land op afstand kan steunen. Zo ontstaat er een reële, op feiten gebaseerde en standvastige publieke opinie binnen en buiten het land.
De angst voor teleurstelling is zo sterk dat we er bloed voor moeten zweten, maar tegelijkertijd richten we ons tot de hemel en tot onze broeders en zusters om te beginnen met liefhebben en het bouwen van de toekomst.
Verschillende groepen, jong en oud, gingen de straten schoonmaken, gebouwen vernielen en stadsmuren beschilderen met muurschilderingen die de hoop op een betere toekomst uitdrukten.
De grote angst zal overwonnen worden door een nog veel grotere liefde, dankzij het werk van God. Hij kan alles, als wij onszelf tot zijn instrumenten maken.
Syrië zal zeker floreren, maar we weten niet wanneer en hoe.
God is Groter, boven onze verwachtingen; Hij is Heilig, “Anders”, Transcendent, anders dan wij ons ooit hadden kunnen voorstellen. Vrede zal er zijn, maar als een verrassing.
Wie op Hem hoopt, zal nooit teleurgesteld worden!
bron
Beeld
- Wikipedia