Rome's opleiding? Een toegevoegde bagage van menselijkheid en spiritualiteit
Na ontmoeting spazio + spadoni en terwijl ik de training in Rome doe, voel ik de behoefte om te schrijven om mijn indrukken en gevoelens te delen
“Als iemand honger heeft, geef hem dan geen vis, maar leer hem vissen.” Deze zin hebben we vaak gehoord. Ik denk dat bijna iedereen van ons dit verstandig en juist vindt. Het probleem is hoe deze wijze stelregel in de praktijk moet worden omgezet.
spazio + spadoni, vooral in de persoon van haar senioren, is deze weg moedig ingeslagen met een verscheidenheid aan initiatieven, in het besef dat het helpen van degenen die mensen in nood helpen (de armen, de zieken, de gevangenen, de twijfelaars, de zielen van de mensen in nood) dood, etc.) is misschien verstandiger dan simpelweg een deel van je budget rechtstreeks onder de behoeftigen te verdelen.
Natuurlijk is het een langere, bergopwaartse, bochtige weg. Er moeten ‘linkers’ worden geïdentificeerd om de ‘ambassadeurs’ van de regio te coördineren werken van barmhartigheid, lichamelijk en spiritueel, en het omgaan met menselijk materiaal, met concrete mensen, met hun behoeften en moeilijkheden, met hun angsten en barstende persoonlijkheden, met hun verlegenheid en verlangen om betrokken te raken, met hun taal- of communicatieproblemen is een delicate, zware en risicovolle taak.
Delicaat omdat ieder mens respect verdient, maar vaak ook aansporing en vernieuwing van motivatie nodig heeft. Riskant omdat je aanzienlijk kapitaal (energie, tijd, management- en trainingsvaardigheden) kunt en moet investeren zonder grote resultaten te zien of soms helemaal opnieuw te moeten beginnen omdat je op een dood spoor bent beland.
De trainingsdagen
In het vakantiehuis van de Religieuze Ministers van de Zieken, op een halfuur met de trein van Rome, vond een driedaags evenement plaats van vorming, kennis, uitwisseling, gebed en vriendschap dat zeker zijn sporen zal nalaten. Onder de wijze leiding van de oprichter, Luigi SpadoniIn deze dagen van vorming kwamen religieuzen uit verschillende congregaties, leken en echtparen samen die, samen met een priester, baden, nadachten, leerden, voorstellen deden en samen wandelden op de manieren die de Geest hun geleidelijk zou laten zien.
De dagen werden altijd geopend met een uur ochtendgebed (lofzang en persoonlijk stil gebed) dat voorafging aan de viering van de gemeenschapsmis, een onmisbare zuurstof voor elke bijeenkomst die de Heer Jezus centraal wil stellen.
Toen waren we bijeen om naar verschillende soorten interventies te luisteren: in de eerste plaats training op het gebied van de OPERA M ‘methode’, waarmee we de re-evolutie van de wereld kunnen leven en verspreiden Werken van Barmhartigheid, een moment dat niet vanzelfsprekend is. De methode lijkt in feite vaak een beetje op een container voor vloeistoffen: niet essentieel natuurlijk, maar zonder deze is het vaak onmogelijk om de inhoud te transporteren. Of het nu een plastic of glazen fles, een waterfles of een glas is, de container wordt belangrijk om de dorst te lessen met goed en onmisbaar water.
Vervolgens luisterden we naar getuigenissen van religieuzen of leken die enthousiast hun projecten presenteerden, succesvol of niet, groot of klein, hun inspanningen en dromen, telkens een bron van inspiratie. In sommige gevallen ondervonden we samen met Selene en Luigi de moeilijkheid om te kunnen communiceren met de verschillende Afrikaanse landen waar sommige van de “HIC SUMEr zijn projecten gaande die de taalbarrières, de moeilijkheden en de kwetsbaarheid van het internet raken, maar tegelijkertijd de wens om met de wereld te communiceren, beginnend vanuit een afgelegen hoek van de planeet, de wens om zich onder iedereen te verspreiden via werken van barmhartigheid de goddelijke genade die ieder van ons heeft ontvangen van de God die Zichzelf in elke religie en cultuur op aarde wilde presenteren als de Barmhartige en de Zielige.
Fr. Johannes van Lucca vulde een ochtend waarin hij het belang van gebed illustreerde, met een unieke twist: geen lange, geleerde lezing, maar een behendige presentatie, ondersteund door enkele dia's en groepswerk, waarbij iedereen een gebed moest herwerken op basis van een van de de werken van barmhartigheid, zowel lichamelijk als geestelijk. Samen met een kort moment van inzicht in het hoe, waarom en wie je moet aanroepen, is het eerste moment dat Umberto heeft geïdentificeerd in de presentatie van de methode van
OPERA Mwas dit de ruimte die het meest geschikt was voor individuele spirituele vorming.
De rijkdom van de ontmoeting
De interpersoonlijke ontmoetingen van kennis en verdieping, de vrolijke liederen in hun moedertaal, de maaltijden die samen werden genuttigd dankzij de discrete en essentiële aanwezigheid van de Zusters Ministers van de Zieken, completeerden het beeld van deze rijke, uitdagende en hoopvolle dagen voor onze parochies en gemeenschappen. verspreid over het hele grondgebied.
Ieder vertrok uit Rome met een extra bagage van menselijkheid en spiritualiteit. Ons hart is gebaad in goddelijke barmhartigheid, die altijd aan het werk is, op een eigenaardige manier, waarbij we in de eerste persoon het verslag verwelkomen van de moeilijkheden en beproevingen waarmee sommigen te maken krijgen bij hun poging om de inzichten die de Geest van God in de praktijk heeft gebracht, te vertalen. barmhartigheid heeft gesuggereerd, in Benin, op het eiland Timor, in Rwanda-Burundi, Congo, in India en Latijns-Amerika, in Syrië maar ook op Sicilië, in Puglia, in Ligurië of in Toscane.
En aangezien het onmogelijk is om de vrije en barmhartige liefde van God, die in ons hart is uitgestort zodat deze kan worden gedeeld, voor onszelf te houden, begint ieder mens opnieuw met een nieuwe en hernieuwde verantwoordelijkheid. Met originaliteit, verbeeldingskracht, moed, nederig en totaal vertrouwen in de barmhartige Jezus wordt een ieder geroepen om een kanaal, zender, zender, bron en container te worden van een veelzijdige goddelijke genade die altijd en overal medewerkers zoekt om overal het zaad van de Evangelie en de Barmhartigheid van onze Drie-ene God.
De uitreiking van de diploma’s van docent en ambassadeur, het met liefde en trots dragen van de rode sjaal die we hebben ontvangen, zijn slechts kleine tekenen van een hernieuwde toewijding aan dit engagement, een deelname aan het verlangen van Christus, die het goddelijke vuur van barmhartigheid wilde ontsteken. voor iedereen en overal.
bron
Afbeeldingen