Paus Franciscus verleent de gezegende titel aan Guido van Montpellier
Op 18 mei erkende paus Franciscus met het Motu proprio ‘Fide Incensus’ de liturgische cultus van de Franse religieuze Guido van Montpellier, bekend om zijn dienst aan de armen en zieken.
Deze erkenning is opgedragen aan ordes, congregaties en gemeenschappen die het charisma van de Heilige Geest in Sassia hebben gevolgd, gevolgd of erdoor geïnspireerd zijn.
Een langverwachte erkenning
Het besluit van de paus is het resultaat van meerdere verzoeken die de Heilige Stoel heeft ontvangen van kardinalen, bisschoppen, religieuzen en leken die het leven van Guido van Montpellier bewonderden. Deze verzoeken werden ondersteund door de “prijzenswaardige oordelen” van de voorgangers van paus Franciscus over de heiligheid van Guido. De Kerk achtte het daarom juist “voor het welzijn van de zielen” om dit “bijzondere teken van genade” te verlenen aan een man met een voorbeeldig geloof en naastenliefde.
Viering van de liturgische herdenking
Guido van Montpellier is officieel ingeschreven in de catalogus van de Gezegende en zijn nagedachtenis zal gevierd worden op 7 februari, een datum die een verplichte viering zal markeren voor alle ordes, congregaties en instituten die verbonden zijn met het charisma van de Heilige Geest in Sassia en ook voor gemeenschappen die Guido's levensregel volgen.
Het leven van Guido van Montpellier
Guido van Montpellier werd in de tweede helft van de 12e eeuw geboren in een rijke familie in Montpellier, Frankrijk. Van jongs af aan wijdde hij zijn leven aan de dienst aan de behoeftigen. Door in zijn geboorteplaats een hospice op te richten, trok hij snel volgers aan, wat leidde tot de geboorte van een gemeenschap verenigd door het gemeenschappelijke doel om de armen te helpen.
Pauselijke steun en uitbreiding van werken
Lotharius van Segni, die paus Innocentius III werd, maakte tijdens zijn studie in Frankrijk kennis met de werken van Guido. Eenmaal verkozen steunde Innocentius III Guido's initiatieven officieel via de “Hiis precipue”-stier van 1198, waarin hij alle bisschoppen uitnodigde zijn initiatieven te steunen. Dankzij deze steun bloeiden het ziekenhuis in Montpellier en andere soortgelijke faciliteiten in Zuid-Frankrijk en Rome, na Guido's monastieke heerschappij.
Betrokkenheid bij verlaten baby's en kinderen
Guido van Montpellier breidde zijn inzet voor liefdadigheid uit naar zuigelingen en verlaten kinderen. Met de bul “Cupientes pro plurimis” uit 1201 werd de kerk van Santa Maria in Sassia in Rome toevertrouwd aan Guido en zijn metgezellen. Deze plek werd een van de eerste faciliteiten waar een ‘wiel van de blootgestelden’ werd aangeboden, waar moeders hun kinderen anoniem konden achterlaten. Dit initiatief bood materiële en geestelijke hulp aan peuters en moeders in nood.
Een erfenis van dienstverlening
Guido van Montpellier bood niet alleen hulp aan degenen die naar hem toe kwamen, maar moedigde zijn gemeenschap aan om de straat op te gaan op zoek naar de behoeftigen. Deze onvoorwaardelijke benadering van liefdadigheid ging gepaard met diepe religieuze contemplatie. Paus Innocentius III bevestigde met de bul “Inter opera pietatis” uit 1204 de nieuwe orde en haar jurisdictie over het Romeinse ziekenhuis in de kerk van Santa Maria in Sassia, dat het algemene huis van de orde werd.
Een voorbeeldig en duurzaam leven
Broeder Guido stierf begin 1208 in Rome. Zijn nagedachtenis werd eeuwenlang in stilte bewaard in de kloosters en ziekenhuizen die onder zijn bewind leefden. Opeenvolgende generaties religieuzen zijn hem blijven gedenken in dagelijks gebed en bij het vervullen van het charisma van hun orde. Zijn werk, dat vrucht blijft dragen via religieuze gemeenschappen die zich inzetten voor de armen, heeft de Kerk in staat gesteld Guido van Montpellier te erkennen met de titel van Gezegend, en zo de missie te vieren en genade die zijn leven kenmerkte.