Jona en de mensen van Nineve. Nieuwe hoop in Gods genade
Afgelopen week eindigde de periode van “Baaotha,” ofwel “het vasten van Jona of Nineveh”
Het zijn drie dagen van vasten en gebed die worden beoefend in Irak en Egypte, in de Chaldeeuwse kerk, in andere kerken in Irak en in de Koptische kerk in Egypte. Het gaat vooraf aan de vastentijd en begint op de derde maandag ervoor. Het is een voorbereiding op boetedoening en bekering.
Jona
Jona was door God geroepen om een werk van barmhartigheid, dat van zondaars vermanen. Hij wilde deze oproep niet volgen, rende weg, maar in een groot ongeluk belandde hij in de "buik van de vis drie dagen en drie nachten", waarschijnlijk een walvis. Hij bekeerde zich en hervatte zijn relatie met God. Hij ging naar Nineve om de mensen op te roepen tot bekering, door vasten en boete te doen. Een praktijk voor iedereen, zelfs dieren, het wordt beschouwd als een referentie voor bekering voor deze volkeren.
Ik weet niet of iedereen weet dat Nineveh een groot gebied in Irak is. In de zevende eeuw was er een pestepidemie in dat gebied die op het punt stond de hele bevolking te vernietigen. De kerk smeekte God door middel van vasten en gebed en na drie dagen werden de mensen gered van de pest. Vanaf die tijd werden die praktijken onderdeel van de christelijke traditie in Irak.
Maar de belangrijkste betekenis van dit vasten is de verbinding met het Paasmysterie.
Terwijl de menigte zich verdrong, begon Jezus te zeggen:
“Dit geslacht is een slecht geslacht; het zoekt een teken, maar het zal geen teken gegeven worden dan het teken van Jona. Want zoals Jona een teken was voor de inwoners van Nineve, zo zal ook de Mensenzoon een teken zijn voor dit geslacht.” (Mt 11: 29, 30)
Jona die levend uit de buik van de walvis komt, waarin hij drie dagen verbleef, symboliseert Jezus die opstaat na drie dagen in het graf.
Christenen in deze oosterse tradities bereiden zich op deze manier voor op deelname aan het Paasmysterie door middel van een periode van vasten en gebed.
Voor velen is de werk van barmhartigheid “zondaars vermanen” lijkt nog steeds zwaar en moeilijk in de praktijk te brengen, misschien uit menselijk respect of onverschilligheid of om de relaties met mensen die verkeerd doen niet te verliezen.
Uit Jona's verhaal kunnen we begrijpen dat het juist een grote verantwoordelijkheid is om mensen te helpen zien wanneer ze fout zitten; wees er gewoon zeker van dat God ons vraagt om dat te doen en dat we gedreven worden door liefde, niet door woede of superioriteit. Het vergt veel nederigheid om naar de Heilige Geest te luisteren, om de juiste woorden op het juiste moment te weten.
Als wij één zijn met God, zal Zijn aanwezigheid doordringen tot de harten van onze luisteraars en ons geloofwaardig, overtuigend en oprecht maken.
De ervaring van het vermanen van zondaars is een ervaring van dood en opstanding, net als die van Jona en die van de mensen van Nineve. Een ervaring die ons opent voor de nieuwe en ware hoop die geleefd en beoefend wordt en die wijst naar een betere staat, naar het zijn in God door onze broeder te helpen zich te bekeren en tot Hem terug te keren door broederlijke correctie te ontvangen. Een nieuw leven voor iedereen, in God.
Beeld
- Afbeelding digitaal gemaakt door spazio + spadoni