Afrika verandert ons leven
Interview met Donata Frigerio, gewijde Ordo Virginum, fidei donum van het bisdom Reggio Emilia, teruggekeerd uit Congo
Het gebeurt in iemands leven dat op een dag onverwacht een vraag opkomt en dat het antwoord er ook plotseling is. Zo was het ook voor Donata Frigerio, geboren in 1962, gewijd
van de Ordo Virginum, oorspronkelijk afkomstig uit Como en fidei donum van het bisdom Reggio Emilia in Bukavu, die in 1985 haar komen en gaan vanuit Afrika begon.
“Ik zat in mijn tweede jaar aan de universiteit; ik studeerde diergeneeskunde en omdat ik dacht dat ik met wilde dieren wilde werken, ging ik 20 dagen naar Congo, zonder zelfs maar te weten waar het lag,” herinnert Donata zich, die zich, volgens de wet van het tegenwicht, altijd heeft ingezet voor het bevorderen van de kennis hierover.
In dat gebied was pater John Piumatti actief.
“Wat vind je van deze ervaring?” vroeg hij me. Ik barstte in tranen uit en besloot op dat moment dat mijn leven voor Afrika zou zijn.”
Na haar afstuderen en wat werkervaring in eerlijke handel en communicatie, zette ze zich in voor haar broers en zussen in Zuid-Kivu.
Ook als ze op afstand is en regelmatig terugkeert naar Italië, bezoekt ze scholen en parochies om de mijnbouw en de sluimerende oorlog die de bevolking blijft uitputten, aan de kaak te stellen.
Zelfs als ze verder vertelt over ‘de veerkracht en vreugde van een continent dat, ondanks alles, in staat is tot hoop.’
Voor haar was 2021 het jaar van haar tussenstop in Bukavu: ze wilde ‘daar blijven en hun dagelijkse leven delen’, dus tot januari 2022 werkte ze in een instelling die meisjes opneemt die van hekserij worden beschuldigd, ‘zondebokken die we begeleiden om begrip te krijgen voor de moeilijkheden van hun families en om
vergiffenis."
En dat deed hij als een “fidei donum.” Ze had inderdaad een beroep kunnen doen op haar talloze contacten, maar tijdens de volledige lockdown vroeg ze de bisschop van Reggio Emilia om “gestuurd” te worden.
“Omdat het belangrijk was dat mijn kerk mij op mijn geloofsreis stuurde. Ik voelde niet alleen een verantwoordelijkheid om het evangelie met me mee te dragen, maar ook een gevoel van erbij horen. Ik was daar om iets groters te vertegenwoordigen dat mij van huis uit volgde.”
Nu moet alleen nog worden opgehelderd welk thuis het zijne is. Of dat van de familie waar hij momenteel in gemeenschap in Reggio Emilia woont of Congo waar hij van plan is terug te keren?
En dan de vraag: wat voor soort christenen zijn wij?
Wie weet verandert het antwoord ook ons leven….
(PeM, juli/augustus/22)
bron
- Popoli en Missione
Beeld
- Vader Giovanni Piumatti