Το Σπίτι της Χαράς

 

Στο «Vivere», ο Fr. Ο Ferdinando Colombo αφηγείται την ασυνήθιστη ιστορία της Eva Lappi και της μεγάλης οικογένειάς της

Το 1994 η Claudia και ο Roberto Lappi ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν.

Μια οικογένεια σαν πολλές; Ναι, αλλά με την ευλογία του π. Ο Giuseppe Dossetti του οποίου το γαμήλιο δώρο είναι να τους μεταδώσει πίστη, μια βαθιά πνευματικότητα, έναν τρόπο να βλέπουν τη ζωή, τη δουλειά και το μέλλον.

Έτσι ο Ρομπέρτο, με χρυσά χέρια που ξέρουν πώς να δίνουν ζωή σε ό,τι αγγίζουν, μετέτρεψε ένα γκαράζ στο σπίτι τους και ξεκίνησε μια επιχείρηση ανακαίνισης που το ονόμασε «Ora et Labora» που τους επέτρεψε να διατηρήσουν μια οικογένεια της οποίας τα όρια επεκτάθηκαν ανάλογα με το γάμο τους. υπόσχεση: «Ναι, είμαστε πρόθυμοι να υποδεχτούμε τα παιδιά που θα μας δώσει ο Θεός».

"Ναί. Εμπιστευτήκαμε», λέει ο Ρομπέρτο, «Στη συνέχεια συνειδητοποιήσαμε ότι ο Ύψιστος είναι πολύ γενναιόδωρος, ότι τα ίδια τα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά και εκφράζουν τα συγκεκριμένα χαρίσματα που δίνονται σε κάθε μέλος της Εκκλησίας.

Έτσι ζωντανεύουν: ο Φραγκίσκος, η Αικατερίνη, ο Ιωσήφ, ο Ανδρέας, η Μαγδαληνή, η Εύα, ο Δαβίδ και η Σάρα.

Και εδώ είναι η κύρια πρωταγωνίστρια: η Εύα. Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2005, η έκτη, γεννημένη με σοβαρή δυσπλασία. Ένα εντελώς παράλυτο παιδί που δεν μπορεί να φάει ή ακόμα και να αναπνεύσει μόνο του, επειδή είναι διασωληνωμένο με δύο αυτόματα μηχανήματα για να το κρατήσουν στη ζωή.

Για περίπου τρία χρόνια η Εύα γίνεται δημοφιλής στους γιατρούς και τις νοσοκόμες στην παιδιατρική μονάδα εντατικής θεραπείας στο Sant'Orsola στη Μπολόνια. Οι γονείς μπορούν να πάνε να τη δουν το πρωί και το βράδυ φορώντας μάσκες και κάτι που θυμίζει διαστημική στολή.

Εν τω μεταξύ, η πιστότητα στους όρκους γάμου συνεχίζεται και η Κλαούντια είναι έγκυος στον Ντέιβιντ και μετά στη Σάρα. Και ολοκληρώνοντας η Claudia μας λέει: «Δεν φτάσαμε σε 8 παιδιά αλλά σε 12 εγκυμοσύνες και πρέπει να σας ομολογήσουμε ότι οι 4 αγέννητες ψυχές είναι πιο παρούσες και δραστήριες από τον ουρανό από ό,τι εμείς οι ίδιοι η μια στην άλλη, προσπαθήστε επίσης να επικαλέστε τη μεσολάβηση των ψυχών στο καθαρτήριο και θα παρατηρήσετε».

Η ετυμηγορία της επιστήμης

Όταν γεννήθηκε η Εύα, οι γιατροί είπαν ότι έπρεπε να ζήσει μόνο λίγες ώρες ή λίγες μέρες: στις 4 Ιανουαρίου 2023, ενηλικιώθηκε. Στο νοικοκυριό Lappi χρησιμοποιούν ένα απαραίτητο φάρμακο: την αγάπη, στην οποία η Εύα απαντά με σαγηνευτικά χαμόγελα και βλέμματα που διαπερνούν την καρδιά σας.

Η Εύα είναι το πνευματικό και υλικό κέντρο της οικογένειας. δεν μιλάει, δεν κινείται σχεδόν καθόλου, ζει κολλημένη σε έναν αναπνευστικό σωλήνα και χίλια διάφορα κατασκευάσματα που απαιτούν εξειδίκευση και επιδεξιότητα, επικαιρότητα και ακρίβεια, και περιλαμβάνουν όλη την οικογένεια.

Κατά τη γέννησή της είπαμε σε Αυτόν που μας την είχε δώσει να την πάρουμε πίσω», λέει ο μπαμπάς και η μαμά, «Σκεφτόμασταν υγιή και όμορφα παιδιά, όχι άχρηστα και άχρηστα σκραπ. Δεν είχαμε καταλάβει τίποτα ακόμα, η προσευχή μας έγραφε έτσι: «Πάρε την μαζί σου αυτό το καημένο παιδί, στο βασίλειό σου της απέραντης ειρήνης».

Τι ανοησία, τι έλλειψη, τι άγνοια. Στη συνέχεια, όμως, με καθαρή χάρη, καταλάβαμε την απόλυτη αξία της ζωής με την πρόσκληση να σκεφτούμε το καλό που θα έλειπε αν δεν είχε γεννηθεί αυτή η ζωή».

Γύρω της, η οικογένεια συνέχισε να επεκτείνεται, γιατί το σπίτι τους είναι πάντα ανοιχτό και εκτός από τους οικογενειακούς φίλους, οι σύντροφοι των παιδιών, η μαμά Claudia και ο μπαμπάς Roberto υποδέχονταν όποιον εμφανιζόταν.

Ο Gianni Varani, συγγραφέας του βιβλίου «Eva's Sense for Life», περιγράφει την κατάσταση ως εξής: «Φτωχοί, άστεγοι, πρόσφυγες, πόρνες, τοξικομανείς, καταθλιπτικοί, Ρομά, φυλακισμένοι, μετανοημένοι που στέλνονται από τοπικούς ιερείς της ενορίας ή απελπισμένες περιπτώσεις που προτείνουν οι κοινωνικές υπηρεσίες πέρασαν από εκεί».

Σημαντικό είναι αυτό που έγραψε ο Massimo Pandolfi στο Il resto del Carlino:Αυτοί οι απελπισμένοι άνθρωποι φτάνουν εκεί και τους υποδέχονται χωρίς προοίμιο. Σύντομα συνειδητοποιούν ότι όλα περιστρέφονται γύρω από την πολύ ήσυχη Εύα. Στη συνέχεια, όμως, εμπλέκονται στην οικογενειακή προσευχή, ανακαλύπτουν τι είναι οι Έπαινοι και ο Εσπερινός και βρίσκουν γαλήνη και ηρεμία.

Είναι ευπρόσδεκτοι ακόμα κι αν δεν προσεύχονται. Ίσως μόλις φτάσουν να θέλουν να τρέξουν, να κλέψουν στα δωμάτια και τα άλλα παιδιά της Κλαούντια και του Ρομπέρτο ​​να θυμώσουν. Αλλά τότε κάτι συμβαίνει, σχεδόν πάντα κάτι συμβαίνει, σε ποια Κάρτα. Ο Zuppi αποκαλεί «ένα μικρό Σπίτι της Φιλανθρωπίας».

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι στραγγαλιστές ξαναβρίσκουν το δρόμο τους. Παιδιά που ήθελαν να πεθάνουν που είναι πλέον τοτέμ της ζωής. Και πάλι: πρώην ιερόδουλες και τοξικομανείς γίνονται μικροεπιχειρηματίες.

Αυτά τα θαύματα περιστρέφονται γύρω από αυτήν, αυτό το κορίτσι, αυτό το μυστήριο που ονομάζεται Εύα που φαίνεται να ακούει και να καταλαβαίνει και που δεν μπορεί να κάνει πολλά άλλα, αλλά στην πραγματικότητα κάνει τόσα πολλά.

Ίσως τα εξηγεί όλα η Κατερίνα, μια από τις αδερφές της Εύας, "Συνειδητοποιώ τώρα ότι η Εύα έχει πάρα πολλά να δώσει, δεν μπορεί να μείνει κλεισμένη σε μια οικογένεια. Είναι ένα φως στο μπουσέλ. Κανείς που την έχει γνωρίσει δεν την ξεχνά. Κανένας. Είμαστε τα μπράτσα της, ο λόγος της, τα χέρια της. Αυτό δεν το μαθαίνει κανείς διαβάζοντας ένα βιβλίο ποια είναι η Εύα, αλλά με το να είναι μαζί της».

Η φιλανθρωπία που ασκούν δεν είναι χόμπι. Είναι μέρος της ζωής τους. δεν θα ήξεραν πώς να το κάνουν χωρίς αυτό. Και το άλλο πιο εντυπωσιακό γεγονός που εντυπωσιάζει όσους μπαίνουν στο σπίτι της Εύας, ακόμα κι αν βυθίστηκαν στον βαθύτερο σκεπτικισμό, είναι η χαρά που βλέπει κανείς στο μεγάλο τραπέζι τους».

«Η Εύα γιατρεύει όλους όσους περνούν από εδώ», μας λέει ο Παπά Ρομπέρτο, «δεν σου λέει το λάθος σου, αλλά όσο της μιλάς σε καλωσορίζει με την αγάπη της που σε κάνει να λαχταράς να αγαπήσεις.

Για τη μαμά Κλαούντια, μάλιστα, η Εύα είναι τέλεια όπως είναι: «Η καρδιά της μαμάς μου κλαίει όλες τις ώρες για τα βάσανά της, αλλά όχι για εκείνη γιατί η Εύα είναι ολοκληρωμένη έτσι. Έχει μοναδικά χαμόγελα που σου ανταποδίδουν για κάθε θυσία και σου επιτρέπουν να εκτιμάς τα πάντα γύρω σου».

Αδελφός Αντρέα:Αυτή μέσα στην αδυναμία της πετυχαίνει κάτι στο οποίο αποτυγχάνουμε: να αγαπάμε ειλικρινά χωρίς καμία προκατάληψη. Η Εύα χωρίς να μιλάει και μόνο με το βλέμμα της μεταδίδει μια αίσθηση αγάπης που δεν σε καταδικάζει ποτέ, όσα λάθη κι αν έχεις κάνει».

Η Catherine, η αδερφή της Eva: «Μοιράζεται κάνοντας καλό σε όλους τους ανθρώπους που έρχονται σε αυτό το σπίτι».

Και τέλος ο Φραντσέσκο, ο μεγαλύτερος γιος του Λάπι: «Βλέπω τα αδέρφια μου ως όμορφους συμμάχους στη ζωή, με τους οποίους μπορώ να μοιραστώ οτιδήποτε αρνητικό ή θετικό».

Το θαύμα

Έρχονται σε απόγνωση, συναντώντας νέες ελπίδες. Μια ελπίδα που τρέφεται από την πίστη των γονιών της Εύας, «προτείνεται στους καλεσμένους και στα ίδια τα παιδιά», όπως γράφει ο Varani στο βιβλίο, «χωρίς απαιτήσεις και υποχρεώσεις.

Στο σπίτι της Εύας δεν ζητούν διόδια ή πιστοποιητικά πίστης. Απλώς θέλουν να ζήσουν έτσι.

Ο Ματέο Ζούπι, Καρδινάλιος Αρχιεπίσκοπος της Μπολόνια και πρόεδρος της Ιταλικής Επισκοπικής Διάσκεψης, έγραψε την εισαγωγή στο βιβλίο του Τζιάνι Βαράνι. Λέει ο Zuppi, «Οι άνθρωποι των Lappi δεν πίστευαν ότι η Εύα θα μπορούσε να μολύνει άλλους. Αμφιβάλανε, γιατί ο λόγος της επιστήμης άλλα έλεγε. Η Εύα γνωρίζει ότι η επιστήμη γνωρίζει πολλά πράγματα, αλλά συχνά ξεχνά τα βασικά: η επιστήμη δεν γνωρίζει το θαύμαμικρό. Ωστόσο, κάποιοι λένε ότι υπάρχουν θαύματα».

Μπορούμε να ονομάσουμε αυτό το σπίτι στο Casalecchio di Reno, το Σπίτι της Χαράς που δίνει ελπίδα σε όσους ζουν εκεί αλλά κυρίως σε φτωχούς και απελπισμένους ανθρώπους που τυχαίνει να ζουν εκεί.

Πηγή

  • Vivere, Οκτώβριος 2024, σελ. 8-9

Εικόνα

Μπορεί επίσης να σας αρέσει