Τα όνειρα ενός παιδιού από την Αφρική… ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

The dreams of an African child
Εικόνα που δημιουργήθηκε ψηφιακά από spazio + spadoni

Τι ονειρεύεται ένα παιδί από την Αφρική;
Θα το μάθουμε σε αυτή τη νέα στήλη, από τον Ξαβεριανό ιεραπόστολο πατέρα Oliviero Ferro

Και όταν καταλάβουμε ότι τα όνειρα (αλλά όχι τα δικαιώματα και οι δυνατότητες) είναι ίδια με αυτά των παιδιών μας, θα είναι καιρός να ξυπνήσω και επιτελούν έργα ευσπλαχνίας.

Γιατί μέσω αυτών, ένα παιδί από την Αφρική (και άλλα) θα μπορέσει να ζήσει στη χαρά του να μπορεί να ονειρευτεί κάτι που μπορεί να γίνει δυνατό

 

Για τους Αφρικανούς, η οικογένεια είναι το παν.

Όσοι είναι μόνοι είναι τόσο καλοί όσο και νεκροί.
Επομένως, είναι σημαντικό όταν γεννιέται ένα παιδί, να είναι ευπρόσδεκτο από την οικογένεια, αποδεκτό και αναγνωρισμένο από τον πατέρα.

Πρέπει να νιώθει ότι έχει μια σημαντική θέση στην καρδιά όλων.

Ονειροπολεί, αν και σιγά σιγά θα συνειδητοποιήσει ότι iΔεν είναι πάντα εύκολο να ζεις σε μια μεγάλη οικογένεια, όπως στην Αφρική.

Δεν είναι μόνος. Είστε πολλοί από εσάς και ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες, επιθυμίες και απαιτήσεις.

Ωστόσο, εάν αισθάνεστε ότι είστε σε μια οικογένεια, δεν είστε πια μόνοι. Ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς σε κάποιον, ότι δεν θα σε εγκαταλείψουν.

Όπου κι αν πάτε, θα υπάρχει κάποιο μέλος της οικογένειάς σας που θα ενδιαφέρεται για εσάς.

Όμως σε μια οικογένεια δεν αρκεί μόνο να ζεις. Όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ακόμα κι αν είσαι μικρός, πρέπει να κάνεις το κομμάτι σου. Όχι απλά να παίξετε ή να πάτε στο σχολείο ή να φάτε. Πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις να δουλεύεις, ίσως πηγαίνοντας με τη μαμά στα χωράφια ή κάνοντας μικρές υπηρεσίες για την οικογένεια.

Διαφορετικά, κινδυνεύεις να σε διώξουν, ως άχρηστο άτομο.

Σίγουρα, υπάρχουν ιεραρχίες που πρέπει να γίνονται σεβαστές. Οι άντρες έχουν πάντα την πρώτη θέση και το παιδί…πάντα τελευταία.
Απλά παρατηρήστε όταν τρώτε. Τα παιδιά μένουν με τα ψίχουλα. Τα καταφέρνουν, ελπίζοντας ότι την επόμενη φορά θα υπάρξει κάτι περισσότερο. Και το μοιράζονται μαζί.

Μια σκηνή που έμενε πάντα στα μάτια μου και που είδε και η μητέρα μου, όταν ήρθε στην Αφρική, είναι να βλέπει παιδιά που τους είχαν δώσει καραμέλα. Ο ένας έβγαλε την κάρτα και άρχισε να τη γλύφει και μετά την πέρασε σε έναν άλλον. Με λίγα λόγια, το μοιράστηκαν χωρίς κανένα πρόβλημα.

Να μείνει άφωνος.

Από την πλευρά του παιδιού υπάρχει πάντα σεβασμός στον πατέρα που το αναγνώρισε και το έφερε στην οικογένεια.

Όχι πάντα, πρέπει να ειπωθεί, ότι ο πατέρας αισθάνεται υπεύθυνος για τα παιδιά. Αλλά αυτό συμβαίνει σχεδόν παντού.

Πηγή

Εικόνα

Μπορεί επίσης να σας αρέσει