
Η δύναμη που σβήνει τα τσουμάμι | Η ζωή στην Ωκεανία
Απευθείας από την Ωκεανία, από τα Νησιά του Σολομώντα, οι ιστορίες της αδελφής Άννας Μαρίας Γερβασώνη, ιεραπόστολης των Κόρων της Μαρίας Βοήθεια των Χριστιανών
Γεια σε όλους!!!
Η άνοδος της στάθμης του νερού είναι μια πραγματικότητα που βιώνει δραματικά ολόκληρος ο Ειρηνικός. Με τον δικό μας μικρό τρόπο βλέπουμε ότι σιγά σιγά η παραλία στο δρόμο μειώνεται όλο και περισσότερο. Μέσα σε τέσσερα χρόνια έχει σχεδόν εξαφανιστεί, το βλέπουμε μόνο όταν είναι άμπωτη.
Στους δικούς μας αρέσει να χτίζουν σπίτια ακριβώς στην ακτή, με θέα στη θάλασσα, αλλά σιγά σιγά θα πρέπει να τα απομακρύνουν. Σε ορισμένα νησιά, αυτά που ονομάζουν «τεχνητά» νησιά επειδή τα έχτισε ο άνθρωπος συσσωρεύοντας βουνά από ογκόλιθους και βράχους σε σημεία της λιμνοθάλασσας όπου τα νερά είναι πολύ ρηχά, προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν υψώνοντας πέτρινους τοίχους κατά μήκος των άκρων, που γκρεμίζονται συστηματικά από την παλίρροια και, εξίσου συστηματικά, ξαναχτίζονται την επόμενη μέρα.
Υπάρχουν ολόκληρα αρχιπελάγη που κινδυνεύουν με «εξαφάνιση», τόσο εδάφη όσο και πληθυσμοί, και πραγματικά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε γιατί το πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από εμάς εδώ, και οι άνθρωποι της «ξηρής γης» δεν αισθάνονται κίνδυνο που νιώθουμε συνεχώς.
Ένας άλλος μπαμπούκος που μας χαρίζει κατά καιρούς η θάλασσα μας είναι το τσουνάμι. Κάθε άλλη φορά έχουμε προειδοποιήσεις για τσουνάμι που συναντάμε…. Δεν υπάρχουν σειρήνες ή μεγάφωνα για να προειδοποιούν τους ανθρώπους. μόλις το ακούς. Και μετά βλέπεις στήλες ανθρώπων με τα πόδια, με σακίδια στους ώμους και τα παιδιά στο χέρι, να πηγαίνουν ήσυχα και με τάξη στο εσωτερικό του κάμπου όπου βρισκόμαστε.
Ο δρόμος μας ξεκινάει από τον κεντρικό δρόμο (που είναι παράλληλα με την ακτή) και έρχεται κατευθείαν στη θάλασσα μετά από ενάμιση χιλιόμετρο. Τα δύο σπίτια μας είναι φτιαγμένα από μπετόν, και το σπίτι μας βρίσκεται στον δεύτερο όροφο.
Ήταν Παρασκευή, οπότε τα κορίτσια ήταν όλα στα σπίτια τους, οπότε είπαμε, ας μείνουμε! Στον δικό μας δρόμο βρίσκεται το μοναστήρι των Δομινικανών μοναχών και η σχολή των Σαλεσίων. Τηλεφωνήσαμε στους μοναχούς και μας είπαν ότι ήταν όλοι στο κρεβάτι και κοιμόντουσαν (!!!) και οι Σαλεσιανοί αδερφοί μας ήταν επίσης ήδη στη χώρα των ονείρων. «Αν όλοι οι θρησκευόμενοι είναι στη θέση τους, το τσουνάμι δεν έρχεται», είπαμε στην Αυστραλή εθελόντρια που τρομοκρατημένη άλλαξε από το κινητό της στο Facebook στο Skype για να μάθει τα νέα της κατάστασης λεπτό προς λεπτό!
Ολοκληρώνω λέγοντάς σας ότι υπάρχει πάντα χρόνος να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και να βοηθάμε τους γύρω μας. Είναι δουλειά που δεν κουράζει ποτέ, δίνει δύναμη και γόμωση που σβήνει τα πιο τρομακτικά τσουνάμι. Στο τέλος της ημέρας, η γαλήνη που φέρνει μέσα σας σε νανουρίζει, οπότε δεν υπάρχει πλέον αϋπνία ή άγχος.
«Η ζωή είναι όμορφη μόνο αν τη δώσεις» (Μακάριος Κλήμης Βισμάρα).
Μέχρι την επόμενη φορά.
Πηγή και εικόνα
- Αδελφή Άννα Μαρία Γερβασώνη