Ευαγγέλιο για την Κυριακή, 26 Ιανουαρίου III Κυριακή Γ: Λουκάς 1:1-4. 4:14-21

ΙΗΣΟΥ, ΤΟ ΙΩΒΗΛΑΙΟ!

1 Εφόσον πολλοί έχουν βάλει τα χέρια τους για να καταθέσουν έναν απολογισμό των γεγονότων που συνέβησαν ανάμεσά μας, 2 όπως μας τα παρέδωσαν αυτοί που τα είδαν από την αρχή και έγιναν διάκονοι του λόγου, 3 Έτσι κι εγώ αποφάσισα να ερευνήσω εξαρχής κάθε περίσταση και να σου γράψω μια τακτική αφήγηση γι' αυτές, ένδοξε Θεόφιλε, 4 ώστε να μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε την ορθότητα των διδασκαλιών που έχετε λάβει.
14 Ο Ιησούς επέστρεψε στη Γαλιλαία με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και η φήμη του εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την περιοχή. 15 Δίδασκε στις συναγωγές τους και όλοι του έδιναν μεγάλο έπαινο.
16 Πήγε στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. και μπήκε, κατά το έθιμο του, το Σάββατο στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει. 17 Του δόθηκε ο ρόλος του προφήτη Ησαΐα. ανοίγοντάς το βρήκε το απόσπασμα όπου ήταν γραμμένο:
18 Το Πνεύμα του Κυρίου είναι πάνω μου.
για αυτό με έχρισε,
και με έστειλε να διακηρύξω στους φτωχούς ένα χαρούμενο μήνυμα,
να κηρύξει στους αιχμαλώτους την απελευθέρωση
και στην τυφλή όραση?
να απελευθερώσει τους καταπιεσμένους,
19 και να κηρύξουν ένα έτος της εύνοιας του Κυρίου.
20 Μετά σήκωσε τον τόμο, τον έδωσε στον συνοδό και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν καρφωμένα πάνω του. 21 Τότε άρχισε να λέει: «Σήμερα εκπληρώθηκε αυτή η Γραφή, την οποία ακούσατε με τα αυτιά σας».

Lk 1:1-4; 4:14-21

Αγαπητοί αδελφοί και αδέρφια της Misericordia, είμαι ο Carlo Miglietta, γιατρός, βιβλιολόγος, λαϊκός, σύζυγος, πατέρας και παππούς (www.buonabibbiaatutti.it). Επίσης σήμερα μοιράζομαι μαζί σας έναν σύντομο διαλογισμό σκέψης για το Ευαγγέλιο, με ιδιαίτερη αναφορά στο θέμα του έλεος.

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

Τα Ευαγγέλια δεν είναι έργα γραμμένα στο γραφείο, όπως η βιογραφία ενός χαρακτήρα. Τα Ευαγγέλια προκύπτουν από το κήρυγμα που μεταδίδεται προφορικά. Οι απόστολοι, από την ημέρα της Πεντηκοστής, δεν έκαναν τον κόπο να γράψουν τη «ζωή του Ιησού», αλλά ρίχτηκαν στις δημόσιες πλατείες και δρόμους για να «κηρύξουν» στους Εβραίους συγχρόνους τους ότι ο Ιησούς, ο σταυρωμένος άνθρωπος από τη Ναζαρέτ, είναι ο αναμενόμενος μεσσίας τον οποίο ανέστησε ο Θεός από τους νεκρούς. Για να πάρετε μια ιδέα αυτού του κηρύγματος, χρειάζεται μόνο να διαβάσετε το κεφάλαιο 2 του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, το οποίο καταγράφει την πρώτη ιεραποστολική ομιλία του Πέτρου (τεχνικά ονομάζεται «kerigma», δηλ. αναγγελία) την ημέρα της Πεντηκοστής. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν Εβραίοι που πήγαιναν στο ναό της Ιερουσαλήμ και στη συναγωγή στις άλλες πόλεις και χωριά. Εδώ άκουσαν τον Λόγο του Θεού, αυτό δηλαδή που σήμερα ονομάζουμε Παλαιά Διαθήκη.

Ο Λουκάς είναι ο μόνος ευαγγελιστής που προλογίζει τη γραφή του με έναν πρόλογο στον οποίο δηλώνει, στους δύο πρώτους στίχους, τις πηγές από τις οποίες αντλεί, «Εκείνοι που ήταν μάρτυρες (“αυτόπται”) και έγιναν λειτουργοί του λόγου (“υπεράται του. logou“)” (οι απόστολοι), και στους επόμενους δύο στίχους, τον σκοπό και τα χαρακτηριστικά του έργου που αναλαμβάνει, «Αποφάσισα να ερευνήσω προσεκτικά και γράψτε μια τακτική αφήγηση για αυτό…ώστε να συνειδητοποιήσετε την ορθότητα των διδασκαλιών».

Σε αυτόν τον πρόλογο, ο Λουκάς υιοθετεί ένα κλασικό ελληνικό ύφος και λεξιλόγιο που συναντάται πανομοιότυπα στις ελληνιστικές πραγματείες της εποχής, όπου αναφέρει τους σκοπούς για τους οποίους γράφεται ένα βιβλίο και τη μέθοδο που ακολούθησε.

Ο Λουκάς διευκρινίζει ότι φρόντισε να ακούει σχολαστικά την εκκλησιαστική παράδοση και να γράψει μια τακτική αφήγηση γι' αυτήν: «anothen», «από την αρχή» και «acribòs», «με προσοχή». Αυτός ο τελευταίος σχολιασμός δεν υποδηλώνει κυρίως μια χρονολογική σειρά: μάλλον, έχει σκοπό να καταστήσει σαφές ότι το έργο φωτίζει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός καθοδηγεί, γεγονός μετά γεγονός, το σχέδιο σωτηρίας του στην ιστορία. Ο Λουκάς αναμφίβολα ενδιαφέρεται για την ιστορικότητα, αλλά γνωρίζοντας τα έργα των σύγχρονων Ελλήνων και Λατίνων ιστορικών του, ας προσπαθήσουμε να μην προβάλουμε στο έργο του Λουκά τη σύγχρονη αντίληψη της ιστορικής έρευνας.

Το έργο είναι αφιερωμένο στον «απίστευτο Θεόφιλο», έναν προσήλυτο ειδωλολατρικής καταγωγής, ο οποίος ίσως κατείχε σημαντική θέση στη ρωμαϊκή διοίκηση: ή είναι ένα συμβολικό όνομα που θυμίζει τους χριστιανούς γενικά, «εραστές του Θεού», όπως η ετυμολογία του υπονοεί το όνομα «Θεόφιλος». Ο σκοπός του Λουκά είναι να «πείσει τον Θεόφιλο για την ορθότητα των διδασκαλιών που έλαβε».

Δύο σημειώσεις. Το πρώτο είναι ότι η μετάδοση των γεγονότων του Ιησού έγινε σε μια κοινότητα πιστών: αυτή είναι η βασική έννοια της έκφρασης «δούλοι του Λόγου», την οποία ο Λουκάς εφαρμόζει απευθείας στους πρώτους μάρτυρες, αλλά και στους επόμενους μάρτυρες. Ο Υπηρέτης του Λόγου λέει τη στάση αυτού που υποτάσσεται στον Λόγο και προσπαθεί με κάθε προσοχή να μην τον προδώσει, και δείχνει επίσης ότι οι μάρτυρες εμπλέκονται στον Λόγο που μεταδίδουν: είναι μαθητές του Κυρίου, όχι ουδέτερα πρόσωπα.

Ο δεύτερος σχολιασμός είναι ότι δεν αρκεί να δηλώσουμε ότι τα γεγονότα του Ιησού απαιτούν να μεταδοθούν σε μια κοινότητα πιστών. Είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε παραπέρα και να διευκρινίσουμε ότι η ζωή της κοινότητας είναι στενά μέρος των ίδιων των γεγονότων: στην πραγματικότητα, πρέπει να ανακηρυχθεί ένας ζωντανός Χριστός, αυτός που εργάζεται σήμερα, όχι μια απλή ανάμνηση του παρελθόντος. Η κοινότητα είναι το μέρος όπου τα γεγονότα του Ιησού γίνονται ζωντανά, παρόντα και σωτήρια ξανά, γίνονται «Ευαγγέλιο σήμερα», δηλαδή η ιστορία της σωτηρίας που συμβαίνει «μεταξύ μας». Χάρη σε αυτή τη διορατικότητα, ο Λουκάς μπορεί να μιλήσει, με μεγάλο βάθος, για «γεγονότα που συμβαίνουν ανάμεσά μας», δηλαδή στη χριστιανική κοινότητα, παρόλο που συνέβησαν πραγματικά στο παρελθόν. Και είναι για τον ίδιο λόγο που νιώθει την ανάγκη να γράψει, σε συνέχεια με την ιστορία του Ιησού, την ιστορία της Εκκλησίας: τις Πράξεις των Αποστόλων.

ΙΗΣΟΥ, ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ

Στην Παλαιά Διαθήκη (Λευιτ. 25:8-41), ο Κύριος προτείνει το Ιωβηλαίο ως την υπέρτατη μορφή προστασίας για τους στερούμενους και άπορους. Σε μια κοινωνία όπου οι αδυσώπητες αντιξοότητες της ζωής οδηγούν μερικούς να γίνουν πλούσιοι και άλλους στη φτωχοποίηση, αν όχι χρεοκοπία, ο Θεός προτρέπει το Ισραήλ να βιώνει περιοδικά ένα χρόνο, που ονομάζεται «Ιωβηλαίο», ως εποχή πλήρους αναδιανομής αγαθών και ανασύνθεσης μια κοινωνία ίσων. Κάθε πενήντα χρόνια ο Θεός προτείνει την πλήρη εξάλειψη της ιδιωτικής περιουσίας και μια νέα διανομή μεταξύ των αδελφών.

Υπάρχει ένα απόσπασμα στην Καινή Διαθήκη που υπενθυμίζει ρητά το Ιωβηλαίο που ορίζεται στο Λευιτικό: είναι αυτό στο οποίο ο Ιησούς, στη συναγωγή στη Ναζαρέτ, εφαρμόζει στον εαυτό του τον χρησμό του Ησαΐα (Ησ. 61:1-2), ανακοινώνοντας ότι έχει χριστεί για να «κηρύξει το έτος της εύνοιας του Κυρίου» (Λκ 4:16-21). Το έτος «dektòs» (Λκ 4:19. 24· Πράξεις 10:35), δηλαδή «αποδεκτό», «αποδεκτό» ή, όπως μεταφράζουν οι Βίβλοι μας, «της χάριτος», είναι στην πραγματικότητα το Ιωβηλαίο έτος, το έτος που εκπληρώνει το όνειρο του Θεού για έναν κόσμο ελεύθερων, ίσων, αληθινά αδελφικών ανδρών: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου. Γι' αυτό με έχρισε και με έστειλε να διακηρύξω καλά νέα στους φτωχούς, να διακηρύξω την απελευθέρωση στους αιχμαλώτους και την ανάκτηση της όρασης στους τυφλούς. για να ελευθερώσει τους καταπιεσμένους και να κηρύξει ένα έτος της χάρης του Κυρίου» (Λουκάς 4:18-19). Ο Ιησούς ανακοινώνει έτσι ότι «εστάλη για να διακηρύξει ένα χαρούμενο μήνυμα στους φτωχούς»: για τους Εβραίους αυτό το «ευαγγέλιο» ήταν κατ' εξοχήν η είδηση ​​του τέλους της δουλείας.

Στην ερμηνεία αυτής της πιο σημαντικής διακήρυξης, με την οποία ο Ιησούς υποδηλώνει την αποστολή του, σημειώνουμε ότι τροποποιεί πραγματικά το κείμενο του Ησαΐα (Ησ 61:1-2): παραλείπει το «να δέσει τις πληγές των συντετριμμένων καρδιών» (Is 61:1), ίσως για να μην οδηγήσει σε υπερβολική πνευματικοποίηση, και προσθέτει «να ελευθερώσει («άφιση») την καταπιεσμένος», ένα εδάφιο που λαμβάνεται από ένα άλλο απόσπασμα του Ησαΐα (Ησ 58:6), ακριβώς για να τονίσει τη μέγιστη ακρίβεια της παρέμβασής του για την απελευθέρωση. Επίσης, παραλείπει να αναφέρει την «ημέρα της εκδίκησης για τον Θεό μας» (Ησ 61:2), την ημέρα της καταδίκης των ειδωλολατρικών εθνών, δίνοντας έτσι μια οικουμενική διάσταση στην ιωβηλαιακή του διακήρυξη. Η πρόθεση του Ιησού είναι ξεκάθαρη: να κηρύξει την απελευθέρωση («άφεσις») από κάθε κοινωνική ανισότητα, από όλα τα βάσανα, από κάθε αγωνία, να διακηρύξει τελικά «ευλογημένους» τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους ταλαιπωρημένους (Λκ 6:20-21). από όλα τα έθνη της γης

Αλλά στην Καινή Διαθήκη ο όρος «άφισις» θα αποκτήσει μια κατεξοχήν θρησκευτική ερμηνεία: στα δεκαπέντε από τα δεκαεπτά εδάφια στα οποία εμφανίζεται προσδιορίζει τη «άφεση» των αμαρτιών (Μκ 1:4· Ματθ. 26:28· Λκ 1:77 Πράξεις 2:38 Εβραίους 9:22...). Αυτό σημαίνει, στη συνολική διακήρυξη της Καινής Διαθήκης, ότι μόνο συμφιλιωμένος με τον Θεό γίνεται κανείς ικανός να οικοδομήσει έναν κόσμο δικαιοσύνης και ελευθερίας. Μόνο απαλλαγμένος από την αμαρτία, γεμάτος με την αγάπη του Θεού, μπορεί κανείς να «παρηγορήσει αυτούς που βρίσκονται σε κάθε είδους θλίψη με την παρηγοριά με την οποία εμείς οι ίδιοι παρηγοριόμαστε από τον Θεό» (Β Κορ. 2:1). αλλά και ότι δεν υπάρχει άφεση αμαρτιών, εκτός εάν η μεταστροφή μετατρέπει κάποιον σε δικαιοδότη προς τους περιθωριοποιημένους.

Προσέξτε, λοιπόν, από την κίνηση αυτής της αποκάλυψης: η μεταστροφή, η συμφιλίωση απαιτείται, αλλά όχι για μια ενδόμυχη αίσθηση σωτηρίας, αλλά για να δικαιώσει ήδη από τώρα όλους τους καταπιεσμένους της γης. Και η ανθρώπινη δικαιοσύνη μας είναι η απαραίτητη βάση για να κάνουμε τη θεϊκή δικαίωση λειτουργική μέσα μας. βέβαιο, ωστόσο, ότι η θεία Σωτηρία δεν εξαντλείται στον χώρο αυτού του κόσμου, αλλά ότι υπερβαίνει τις ανθρώπινες απελευθερώσεις στη θεοποίηση του ανθρώπου στον Θεό (Ρωμ. 8:17). Στη Ναζαρέτ, ο Ιησούς, αφού διάβασε το παραπάνω απόσπασμα από τον Ησαΐα, κάνει μια θεμελιώδη ανακοίνωση: «Σήμερα αυτή η Γραφή εκπληρώθηκε» (Λκ 4:21): τα χαρακτηριστικά του Ιωβηλαίου έτους εκπληρώνονται τώρα εν Χριστώ! Ο Ιησούς, που είναι «η αρχή και το τέλος, το άλφα και το ωμέγα» (Αποκ. 21:6), τώρα ξεκινά τους «έσχατους καιρούς» (Εβρ. 1:2), την «έσχατη ώρα» (1 Ιω. 2). :18), γιατί σε αυτόν «η Βασιλεία του Θεού ήρθε ανάμεσά μας» (Ματθ. 12:28). Στον Ιησού Χριστό εκπληρώνεται πλέον το Ιωβηλαιο «έτος της χάριτος», η αδελφοσύνη και η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων που ονειρευόταν από αμνημονεύτων χρόνων ο Θεός.

Ο ΜΕΣΣΙΑΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Από την αρχή της δημόσιας ζωής του, ο Ιησούς διακηρύσσει έτσι ότι έχει έρθει για την απελευθέρωση των φτωχών και των καταπιεσμένων. Και όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής τον στέλνει να τον ρωτήσει αν είναι ο Μεσσίας, ο Ιησούς λέει: «Πήγαινε και ανέφερε στον Ιωάννη όσα είδες και ακούσεις: οι τυφλοί ξαναβλέπουν, οι κουτσοί περπατούν, οι λεπροί θεραπεύονται, οι κωφοί ακούνε, νεκροί ανασταίνουν, τα καλά νέα κηρύσσονται στους φτωχούς» (Λουκάς 7:18-22). Η απάντηση του Ιησού στους αγγελιοφόρους του Βαπτιστή χωρίζεται σε έξι σημεία: το ένα μη θαυματουργό είναι τελευταίο, αλλά είναι το πιο σημαντικό, γιατί τα συνοψίζει όλα: «Στους φτωχούς διακηρύσσονται τα καλά νέα» (Λκ 7: 22). Ο Ιησούς έρχεται για όλους τους απόρους, για όσους στερούνται υγεία, ζωή, περιουσία….

Η ζωή του είχε να κάνει με το να βοηθάει συγκεκριμένα αυτούς που υποφέρουν: «Πέρασε ευεργετώντας και γιατρεύοντας τους πάντες» (Πράξεις 10:38). Όλα τα Ευαγγέλια επιμένουν στη δραστηριότητά του ως εξαιρετικός θαυματουργός, στα θαύματά του: «Τον οδήγησαν όλους τους αρρώστους, βασανισμένους από διάφορες αρρώστιες και πόνους, δαιμονισμένους, επιληπτικούς και παραλυτικούς, και τους θεράπευσε» (Ματθ. 4:24, βλ. «Πολλοί τον ακολούθησαν και τους θεράπευσε όλους» (Ματθ. 9:35· πρβλ. 12:15-14· 35:36· Μκ 19:2-1· 32:34-6· Λουκ. 54:55). «Όλο το πλήθος ζητούσε να τον αγγίξει, γιατί από αυτόν βγήκε μια δύναμη που θεράπευε τους πάντες» (Λκ 4:40-6· πρβλ. 18:19· Ιω. 9:11)…

Ο Ιησούς όχι μόνο σώζει συγκεκριμένα τους πάσχοντες από θλίψη που συναντά: ήρθε για να τους «ευαγγελίσει», δηλαδή να τους ενημερώσει ότι αγαπιούνται με έναν ιδιαίτερο τρόπο από τον Θεό και ότι ο Θεός θα βάλει τέλος στα βάσανά τους μέσω της ενσάρκωσης , θάνατος και ανάσταση του Υιού του.

Καλό Έλεος σε όλους!

Όποιος θέλει να διαβάσει μια πληρέστερη εξήγηση του κειμένου ή κάποιες ιδέες, παρακαλώ να με ρωτήσει στο migliettacarlo@gmail.com.

Πηγή

spazio + spadoni

Μπορεί επίσης να σας αρέσει