
έφυγα… | «Το έλεος έζησε» σύμφωνα με τον πατέρα Piumatti
Από τα ημερολόγια του π. Piumatti, στέλεχος του Pinerolo και ιεραπόστολος στο Βόρειο Κίβου για 50 χρόνια. Το να λες στην Αφρική και να της δίνεις πίσω το λόγο της είναι μια χειρονομία ελέους απέναντί της
Στην Ευρώπη, στην Αμερική, παράγουμε πολύ, καταναλώνουμε όλο και περισσότερο και… παράγουμε φυσικό αέριο.
Στον Πόλο, μακριά από τα μάτια μας, βουνά από παγετώνες λιώνουν.
Και στη μέση είμαστε εμείς, όλοι μας.
Τι άφησα πίσω μου στη Muhanga, για να έρθω εδώ;
Άφησα τον Γκέρλα, τον Ισάκι, τον Σόκι… παιδιά που πήγαν σχολείο σήμερα το πρωί, ξυπόλητα, μερικά έκαναν 6 – 7 χλμ. χωρίς καν ένα φλιτζάνι τσάι, χωρίς σάντουιτς για διάλειμμα. ένα bic και δύο σημειωματάρια σε μια πλαστική σακούλα. θα φάνε στη 1 το μεσημέρι, στο δρόμο για το σπίτι; όχι, θα φάνε απόψε με την οικογένεια.
Έτσι ήταν τον Ιούνιο, έτσι είναι σήμερα, αύριο…. για πόσο ακόμα;-Άφησα τρεις οικογένειες που μένουν όλες μαζί σε μία
καλύβα, η καλύβα του Mwenge.
Σε εκείνη την καλύβα, μετρώντας m. 8 x 8 είναι η σύζυγός του Ermelinda με τα παιδιά τους Ombeni, Tuliza, Isaki, Mwanga
(Ο Μαπέντο έφυγε πριν από τρία χρόνια για να γίνει φαντάρος, του έδωσαν ένα τουφέκι, δεν ξέρουμε πού είναι, ήταν δέκα χρονών).
Δύο άλλες οικογένειες, που δραπέτευσαν από το χωριό τους, βρήκαν φιλοξενία εκεί. και τώρα μένουν όλοι μαζί, χρησιμοποιούν τις ίδιες κατσαρόλες, τις ίδιες κουβέρτες, τις μόνες τσάπες. Ο Mwenge τους υποδέχτηκε με χαρά γιατί και αυτός, πριν από πολύ καιρό, έγινε δεκτός όταν έπρεπε να φύγει.
Σήμερα, μόνο στην περιοχή μας, ζουν με αυτόν τον τρόπο περισσότερες από 150,000 οικογένειες. Στο Ζαΐρ μας, σε περίπου οκτώ χρόνια πολέμου, δεν βρίσκεις προσφυγικούς καταυλισμούς: κάθε καλύβα είναι ένας προσφυγικός καταυλισμός και οι πολύ οργανωμένοι HCR, UNICEF, OCHA, WFP, δεν προσποιούνται καν ότι το γνωρίζουν, δεν το ξέρουν. ανταποκριθεί στα σχέδιά τους.
Έφυγα από έναν πόλεμο που κρατάει χρόνια. Ούτε αεροπλάνα, ούτε έξυπνες βόμβες, μόνο καλάσνικοφ και ματσέτες — αλλά σκοτώνουν.
Σκότωσαν βάρβαρα το Κιτολί μας, με μαχαίρι, δίκαιος.
Σκότωσαν τον Παλούκου, ο τραυματίας στο ένα πόδι δεν μπορούσε να σωθεί, αιμορραγούσε μέχρι θανάτου.
Τράβηξαν την Άννα γιατί δεν είχε ούτε ένα δολάριο να δώσει.
Τρύπησαν την κοιλιά του 12χρονου γιου του Floribert, έκανε μάθημα στην καλύβα,.
Και έτσι άλλα 3 εκατομμύρια από τα αδέρφια μας.-Άφησα πολλούς που μου είπαν, «Μην μείνεις στην Ιταλία. Γύρνα πίσω! Και έλα πίσω με κάποιον άλλο».
Λιώσιμο των παγετώνων-αν δεν αλλάξουμε κάτι εδώ.
Πηγή και εικόνα
-
Padre Giovanni Piumatti, Fiori selvaggi… profumo d'Africa, Pp. 26 27-