
Μαρία Υπεραγία Θεοτόκος
Αναγνώσεις: Nm 6:22-27; Γαλ 4:4-7; Λουκ 2:16-21
Η Εκκλησία μας κάνει να εγκαινιάζουμε το έτος συλλογιζόμενοι τη Μαρία, τη Μητέρα του Θεού. Και θέλω να το κάνω μαζί σας με τα λόγια μιας όμορφης προσευχής του επισκόπου Tonino Bello, του οποίου η αιτία για την αγιοποίηση βρίσκεται σε εξέλιξη, και η οποία πραγματικά πλαισιώνει την αγιότητα και τον πλούτο της Μαρίας. Έχει τον τίτλο «Μαίρη, Γυναίκα της Υπηρεσίας».
«Μπορεί να ακούγεται ασεβές. Και κάποιοι θα μυρίσουν ακόμη και ιεροσυλία. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι λόγω της εντύπωσης ότι βλέπω μια τόσο κακή ονομασία που αποδίδεται στη Βασίλισσα των Αγγέλων και των Αγίων ή λόγω της έλλειψης προσοχής για την κατηγορία εκείνων που κερδίζουν το ψωμί τους κοπιάζοντας στα σπίτια των άλλων….
Ωστόσο, αυτή την ονομασία, η Mary 1 επέλεξε για τον εαυτό της. Δύο φορές, μάλιστα, στο Ευαγγέλιο του Λουκά, αποκαλεί τον εαυτό της υπηρέτρια. Την πρώτη φορά, όταν, ανταποκρινόμενη στον άγγελο, του προσφέρει την τηλεκάρτα της, «Ιδού, είμαι η δούλη του Κυρίου». Το δεύτερο, όταν στο Magnificat δηλώνει ότι ο Θεός «κοίταξε την ταπεινοφροσύνη της δούλης του».
Γυναίκα της υπηρεσίας, λοιπόν. Από μόνη της. Ένας τίτλος που φέρει ενσωματωμένος από το γενέθλιο δικαίωμα, και τον οποίο φαίνεται να αγαπά με ζήλια σαν ένα αρχαίο ευγενές οικόσημο. Ήταν ή όχι, αν όχι αρκετά απόγονος όπως ο Ιωσήφ, τουλάχιστον ασχολήθηκε με «το σπίτι του δούλου του Δαβίδ»; Ένας τίτλος που, με ένα είδος κατοπτρικής συμμετρίας, την κάνει να αναγνωρίσει αμέσως ένα ισότιμο επαγγελματικό προσόν στον γέρο Συμεών και την παρακινεί να παραδώσει το παιδί Ιησού στην αγκαλιά εκείνου του «δούλου», που μπορεί επιτέλους τώρα φύγε με την ησυχία σου.
Ένας τίτλος που κατά τη διάρκεια του συμποσίου στην Κανά, αφού καταλαβαίνουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον μεταξύ των συναδέλφων, την εξουσιοδοτεί να απευθυνθεί στους υπηρέτες με εκείνα τα λόγια που, έχοντας παραμείνει απαιτητικό και για εμάς, ακούγονται σαν πρόσκληση να πάμε και να συμμετάσχουμε. όλοι μας στο ίδιο σωματείο: «Κάνε ό,τι σου πει…»
Ωστόσο, αυτή η ονομασία, τόσο αυτοαναφερόμενη, δεν έχει θέση στις λαουρετικές λιτανείες! Ίσως γιατί, ακόμη και στην Εκκλησία, παρά την πολυσυζητημένη συζήτηση, η ιδέα της υπηρεσίας προκαλεί φάσματα δέους, παραπέμπει σε υποβαθμίσεις αξιοπρέπειας και υποδηλώνει πτώσεις βαθμών, που φαίνονται ασυμβίβαστες με το κύρος της Θεοτόκου. Κάτι που κάνει κάποιον να υποψιάζεται ότι ακόμη και η διακονία της Παναγίας έχει παραμείνει μια διακοσμητική έννοια που εισβάλλει στους στεναγμούς μας και όχι μια λειτουργική αρχή που νευρώνει την ύπαρξή μας.
Η Παναγία, δούλος του Κυρίου, που του έδωσε σώμα και ψυχή, και μπήκε στο σπίτι του ως οικογενειακός συνεργάτης στο έργο της σωτηρίας του, μια πραγματικά ισότιμη γυναίκα, την οποία η χάρη εισήγαγε στην Τριαδική οικειότητα και έκανε θησαυρό από θεία καταπιστευμάτων, ένας υπηρέτης του Βασιλείου, που ερμήνευσε την υπηρεσία όχι ως μείωση της ελευθερίας αλλά ως μη αναστρέψιμη συμμετοχή στην καταγωγή του Θεού, σας ζητάμε να παραδέξου μας στο σχολείο εκείνου του μόνιμου διακονικού του οποίου ήσουν ο απαράμιλλος δάσκαλός μας.
Σε αντίθεση με εσάς, αγωνιζόμαστε να τεθούμε στην εξάρτηση του Θεού… Και ο επίσημος ισχυρισμός ότι το να υπηρετούμε τον Θεό σημαίνει να βασιλεύουμε δεν μας πείθει και πολύ.
Παναγία, υπηρέτρια του Λόγου, υπηρέτρια σε τέτοιο βαθμό που, εκτός από το να την ακούς και να την κρατάς, την έλαβες εν Χριστώ σαρκωμένη, βοήθησέ μας να βάλουμε τον Ιησού στο κέντρο της ζωής μας. Ας ζήσουμε τις μυστικές προτάσεις του. Δώσε μας ένα χέρι να ξέρουμε να του είμαστε πιστοί μέχρι τέλους. Δώσε μας την ευλογία εκείνων των υπηρετών τους οποίους, επιστρέφοντας στη μέση της νύχτας, θα βρει ακόμη ξύπνιους, και τους οποίους, αφού ζωδώσει τα ρούχα τους, θα κάνει ο ίδιος να τους βάλουν στο τραπέζι και να τους παραδώσει να τους υπηρετήσουν.
Κάντε το Ευαγγέλιο τον εμπνευσμένο κανόνα κάθε καθημερινής μας επιλογής. Προστατέψτε μας από τον πειρασμό να απορρίψουμε τις απαιτητικές του απαιτήσεις. Κάνε μας ικανούς για χαρούμενη υπακοή. Και βάλτε επιτέλους φτερά στα πόδια μας για να αποδώσουμε στον Λόγο την ιεραποστολική υπηρεσία της διακήρυξης, στα πέρατα της γης. Παναγία, δούλη του κόσμου, που αμέσως αφού δήλωσε δούλη του Θεού, έτρεξε να γίνει δούλη της Ελισάβετ, δώσε στα βήματά μας τη στοχαστική βιασύνη με την οποία έφτασες στην πόλη του Ιούδα, σύμβολο εκείνου του κόσμου μπροστά στον οποίο η Εκκλησία καλείται να περιζώσει την ποδιά της. Επαναφέρετε τους ρυθμούς φιλοδωρήματος στην υπηρεσία μας που τόσο συχνά μολύνονται από τη σκουριά της υποτέλειας. Και δώσε ότι οι σκιές της εξουσίας μπορεί να μην απλωθούν ποτέ πάνω από τις προσφορές μας.
Εσείς που ζήσατε τα δεινά των φτωχών, βοηθήστε μας να τους κάνουμε τη ζωή μας διαθέσιμη, με τις διακριτικές χειρονομίες της σιωπής και όχι τις διαφημίσεις του πρωταγωνισμού. Ενημερώστε μας ότι, κάτω από τη μεταμφίεση του κουρασμένου και καταπιεσμένου, κρύβεται ο Βασιλιάς. Ανοίξτε τις καρδιές μας στα βάσανα των αδελφών και των αδελφών μας. Και για να είμαστε έτοιμοι να κατανοήσουμε τις ανάγκες τους, δώστε μας μάτια πρησμένα από τρυφερότητα και ελπίδα. Τα μάτια που είχες εκείνη τη μέρα. Στην Κανά της Γαλιλαίας».